จากคดีข่มขืนหลายคนแสดงความเห็นว่า ข่มขืน=ประหาร
ข่มขืน=ตัดอวัยวะสืบพันธ์
การฆ่าคนเป็นสิ่งผิดดังนั้นเราควรฆ่าผู้กระทำผิดเพื่อสอนว่าการฆ่าเป็นสิ่งผิด?

ผมไม่เห็นด้วยกับการประหารครับ
1.อาจมีความผิดพลาดในกระบวนการพิพากษา ---> เราไม่สามารถชดเชยให้กับผู้ที่ไม่ผิดจริงได้เลยถ้าเขาตายแล้ว
2.คนเรามีโอกาสกลับ ---> องคุลีมานยังกลับตัวได้
3.การฆ่าคนเพิ่มอีกคนไม่ได้ทำให้เกิดประโยชน์อะไรมากไปกว่าความรู้สึกพอใจของคนในสังคม
4.หาก ข่มขืน=ประหาร โอกาสรอดของผู้เคราะห์ร้ายจะลดลงมาก
5.หากกรณีสมยอมแต่ฟ้องว่าเป็นการข่มขืนอาจทำให้พิพากษาผิดได้

ทรัพยากรมนุษย์เป็นสิ่งจำกัด การประหารหรือจำคุกทำให้สูญเสียมูลค่าการเลี้ยงดู
(สวัสดิการในคุกหรือทรัพยากรที่ผู้ถูกประหารบริโภคไป เช่น สารณูปโภค การศึกษา การรักษาพยาบาล)
ผมเห็นว่าเราควรแก้ปัญหาที่ต้นเหตุคือสังคม สภาพแวดล้อม การศึกษา การบังคับใช้กฎหมาย(เช่น การดื่มสุราในมที่สารธารณะ)
ผมเชื่อว่าหาก สังคมดี สภาพแวดล้อมดี การศึกษาดี กฎหมายยุติธรรมและเคร่งครัด
ปัญหาอาชญากรรมจะลดลงอย่างมากครับ