...ลมแล้งแล้งพัดผ่านมาทางนี้
เมฆสีเทาทุกทีที่ตรงนั้น
เวลาเลยผ่านเรื่องราวร้อยพัน
สิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้นได้เรื่อยไป
...ค่ำแล้วเสียงนาฬิกาเดินช้าช้า
เป็นเสียงเตือนดังมาใจหวั่นไหว
เวลานั้นเลยผ่านคืนวันไป
เหลืออีกเพียงไม่เท่าไหร่ก็จบลง
...ตัวเลขยังมีหลักหมื่นแสนล้าน
จักรวาลนั้นยิ่งนานอย่าสัยสง
ออกเดินทางอย่างคนกล้าอย่ามัวงง
ชีวิตคงมีไม่ถึงหนึ่งร้อยปี
...ซื่อสัตย์กับหัวใจปัจจุบัน
ทำเหตุการณ์ตรงนั้นให้เต็มที่
หากผิดหวังเมื่อถึงวันพรุ่งนี้
ตอบด้วยรู้สึกดี "ไม่เป็นไร