ผู้จัดการมือใหม่ : ก่อนจะได้เป็นผู้จัดการ      http://ppantip.com/topic/32190751

ตำแหน่งของเรา เมื่อเป็นผู้จัดการมือใหม่ คือ Production Planning & Inventory Control
ลูกน้องส่วนหนึ่งคือ คลังสินค้า ทำหน้าที่ทั้ง รับวัตถุดิบ สินค้าที่ผลิต จัดเก็บ และจัดส่งให้ผู้จัดจำหน่าย

สินค้าที่ผลิต คือ อาหาร และ ยา    
คลังสินค้าจึงมี 2 ส่วนแยกกัน มีผู้จัดการคลังสินค้า ผู้ช่วยผู้จัดการ และ พนักงาน(ชายล้วน) 10 คน

Before Match
ปลายสัปดาห์แรกของการทำงานของเรา มีข่าวมาว่า ผจก คลังสินค้า และ ผู้ช่วย จะเปิดศึกวันทรงชัยกัน
เราเรียก ผจก (สมมติชื่อ บัวขาว) มาคุย
บัวขาวเล่าว่า : ผู้ช่วยล็อคประตูออฟฟิศส่วนคลังยา ไม่ให้เขาเข้าไปทำงาน..... (เหตุการณ์ผิดใจอื่นๆ อีกมากเรื่อง)
เรา : เดี๋ยวจะสอบถามทั้งสองข้าง แต่ขออย่างเดียว อย่ามาต่อยกันในโรงงาน แค่นี้ได้ไหม
บัวขาว รับปาก กลับไปห้องทำงานของตัว

เราเรียกตัว ผช ผจก (สมมติชื่อ จา พนม) ผู้เข้ามาเล่าเรื่องเดียวกับ บัวขาว จากคนละมุมมอง
ความขัดแย้งนี้เกิดมานานร่วมปีแล้ว เป็นคลื่นใต้น้ำที่นายต้องการให้เรามาจัดการ
จา พนม เป็นคนทำงานมีฝีมือกว่าบัวขาว จึงไม่ยอมรับกันและกัน เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้
เรา : เราเข้าใจ เรื่องของลูกผู้ชาย ต้องจัดการแบบลูกผู้ชาย แต่ขอให้อดทนไว้ อย่าตอบโต้
       ถ้าไม่ไหวจริงๆ เราจะไปเช่าเวทีมวย (ใกล้โรงงาน) ไปตกลงกันที่นั่น เดี๋ยวจะไปเชียร์กันทั้งคลังฯ
จา : คุณขอ ผมก็ให้ (กลับห้องทำงานของตัวไป)

Match Time
เย็นวันนั้น (วันศุกร์) หลังจากหวูดเลิกงาน หัวหน้า security รีบเข้ามาในห้องเรา
security : คุณครับ บัวขาว กับ จา ต่อยกันหน้าประตูโรงงาน เละเลย ผมจับแยกไว้ทั้งคู่แล้ว
เรา          : ต่อยกันนอกประตู หรือในประตูคะ
security : คือจาเดินออกไปแล้ว บัวขาวไปลากเข้ามาที่ประตู จาก็สู้ตอบ บัวขาวหน้าตาแตกเลย
เรา          : บอกให้เข้ามาคุยกันในห้องนี้
security กลับมาพร้อมจา : บัวขาวกลับไปแล้ว บอกว่าจะลาออก ไม่กลับมาละ ผมกลับก่อนนะครับ (เขาเลิกงานแล้ว)

เราคุยกับจา : บอกแล้วว่าให้อดกลั้น คุณก็รับปากให้เราแล้ว นี่ต่อยกันในโรงงานด้วย เราจะช่วยคุณได้ไง
จา : ผมเป็นผู้ชาย ไม่สู้คนก็ไม่ได้ คนงานเห็นกันเต็มไปหมด
เรา : คุณเป็นคนทำงานดีมาก เราเสียดาย ไม่มีคุณเราก็ลำบากมาก แต่เราต้องให้ฝ่ายบุคคลจัดการเรื่องนี้
       อย่างที่คุณว่า คนเห็นกันเป็นร้อย ตอนเราเสนอให้ไปต่อยกันที่เวทีมวย คุณก็น่าจะเข้าใจ
จา : ผมเข้าใจ แต่ตอนนั้นมันทนไม่ไหวจริงๆ (ลากลับไป)

เราคุยกับฝ่ายบุคคลเย็นนั้น ตกลงกันว่า ทั้งคู่ต้องออกจากงานทันที
ฝ่ายบุคคลจะจัดการเรื่องเงินชดเชยและสิทธิประโยชน์ให้ตามกฏบริษัท (ซึ่งยุติธรรมกว่ากฎหมายแรงงานมาก)

เราไม่ได้พบยอดฝีมือทั้งสองอีกเลย

ข่าวจากสายลับ : บัวขาวได้งานใหม่แล้ว กะจะลาออก แต่ต้องการล้างแค้น ให้จาโดนไปด้วย

บริษัทเราใจกว้างมากเรื่องสิทธิประโยชน์พนักงาน เพราะมีคณะกรรมการลูกจ้าง (คล้ายสหภาพ)ควบคุมอยู่
แต่เข้มงวดมาก เรื่องกฏระเบียบของบริษัท
การทำร้ายร่างกายกันในที่ทำงาน เป็นความผิดฉกรรจ์อย่างหนึ่ง ไม่มีการลดหย่อนโทษได้
ทั้งบัวขาวและจา ทำงานที่นี่มาเป็นสิบปี รู้เรื่องนี้ดีทั้งคู่

After Match

สัปดาห์ต่อมา ตอนเช้า เราเดินเข้าไปในออฟฟิศคลังสินค้าตามปกติ
พนักงาน 4-5 คนกำลังคุยกันอยู่
คนที่อาวุโสที่สุด (เป็นหนึ่งในคณะกรรมการลูกจ้างด้วย) ถือจดหมายที่เพิ่งพิมพ์เสร็จ ยังไม่ใส่ซอง
เราขอดูหน่อย เขาก็อึกอัก แต่ก็ส่งให้ เป็นคำร้องเรียนขอให้จ้าง จา กลับมา เพราะเป็นคนทำงานดี เพื่อนพนักงานรักใคร่......

เราเชิญสามคนที่อาวุโสที่สุดมาคุยที่ห้องเรา
เรา : เรารู้เหมือนพวกคุณ ว่าเขาเป็นคนเก่ง ทำงานดี นิสัยก็ดี แต่พวกคุณต่างก็เป็นหัวหน้า มีลูกน้องของคุณเหมือนกัน
       คุณสมชาย ถ้า วินกับมาด ลูกน้องคุณ ทะเลาะกัน ต่อยกันหัวร้างข้างแตกแบบนี้ แล้วบอกว่าที่พี่พี่เขายังทำได้เลย
       คุณจะทำอย่างไร?
คุณสมชาย (กรรมการลูกจ้าง) : ผมก็คงต้องทำแบบเดียวกับคุณ (ฉีกจดหมายนั้นทิ้งไป)

เรื่องสงบลงได้ แต่เราต้องทำงานแทน ผจก คลังสินค้า ไปอีกหลายเดือน กว่าจะหาคนมาแทนได้

สายลับคนเดิม : ข้างนอกเขาลือกัน ว่า ผจก คลัง กะ ผู้ช่วย ต่อยกันเพราะแย่งหัวหน้าคนใหม่(เราเอง)

ไอ้ บ้า ปาก เสีย เอ๊ย