ต้องบอกว่ามาตั้งกระทู้ด้วยความเหนื่อยใจ และสับสนมากค่ะ
อยากขอคำปรึกษา ไม่รุ้จะถามใครดี...

อย่างแรกเลย ต้องบอกก่อนว่า "เราไม่ได้อยากตาย แต่แค่ไม่มีความรู้สึกอยากมีชีวิตอยู่" เท่านั้นค่ะ


คือเหมือนชีวิตเราในวันๆนึง ไม่ได้มีเรื่องราวหรือเหตุการณ์อะไรร้ายแรง เป็นทุกข์สาหัส ดุจเรื่องราวในคลับฟรายเดย์นะคะ 555

ชีวิตอยู่มาจนจะ 30  แล้ว ก็เรื่อยๆเปื่อยๆมาโดยตลอด
เรียนมัธยม เข้ามหาลัย ทำงานประจำ อะไรแบบนั้นตามจังหวะชีวิต
แต่มันก็เหมือนไหลไปเรื่อยๆอะค่ะ.....ไม่ได้มีความต้องการอะไร ไม่มีอะไรพิเศษ ไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิต

ยิ่งมีชีวิตอยู่ไปก็เหมือนยิ่งเคว้ง ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยุ่ไปทำไมอะค่ะ
ไม่รู้ว่าวันๆหนึ่ง จะตื่นขึ้นมาทำอะไร ไม่รู้ว่าจะหายใจต่อไปทำไม ไม่รุ้ว่าชีวิตนี้จะเกิดขึ้นมาทำไม
มันเหนื่อยหนาย ไม่มีแรงใจไปเสียหมด

ไม่ได้มีทุกข์ก็จริง โชคดีกว่าคนมากมาย
แต่ก็ไม่เคยมีช่วงไหนของชีวิตที่รู้สึกว่าสุขเลยเหมือนกัน

-- ไม่ใช่ไม่ลองหาสิ่งที่เป็นตัวเอง หรือสิ่งที่ตัวเองชอบนะคะ แต่มันไม่มีอะไรเป็นพิเศษเลยสักอย่าง


จริงๆความคิดนี้มีมานานมากแล้ว เรียกได้ว่าตั้งแต่มัธยมได้มั๊ง
แต่ก็เหมือนมันก็ปล่อยเรื่อยเปื่อยมาจนตอนนี้อะค่ะ

-- ตอนมัธยม อ.แนะแนวเคยพยายามให้ไปคุยกับนักจิตวิทยา (เหมือนจะรับรู้จากแบบสอบถามทางจิตวิยาอะไรแบบนั้น)
แต่เราไปแล้วไม่ค่อยคล้อยตาม +ตอนนั้นใกล้เอนทรานซ์แล้ว เลยไม่ได้ไปหาอีก

คิดเอาเอง ว่าอาจจะเป็นโรคซึมเศร้า แต่ก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่เหมือนกัน

ควรจะทำยังไงกับชีวิตดีคะ

ไม่รู้ว่าอาการแบบไหน หรือร้ายแรงแค่ไหนถึงควรไปพบจิตแพทย์
หรือว่าจริงๆแค่คิดมากไป ฮอร์โมนไม่ปกติ 555

จะไปหาหมอ แต่ก็มีคำถามในใจเยอะแยะ เพ้อเจ้อสติแตกมากค่ะ
ไปหาหมอ...ลางานไป บอกว่าลาป่วยเหรอ??
ไปโรงบาลประกันสังคม? ...ไม่น่าจะรวมอยู่ในประกัน? จ่ายเองต้องเสียเงินเท่าไหร่???
ไปถึงแล้ว เดินดุ่มๆไปที่เวชระเบียน คัดกรองเลยอะนะ????