เพื่อนๆคงจะเคยเจอคนนั่งตามข้างทางพร้อมขันหนึ่งใบยกมือไหว้กันใช่มั้ยคะ
บางทีก็เป็นเด็ก หรือเป็นคนแก่ๆ น่าสงสารมาก
หรือบางทีก็เป็นแม่พาลูกมานั่ง เดินผ่านยังแอบคิดเลยว่าหรือเขาจะมีปัญหาครอบครัว
ถูกทิ้งให้เลี้ยงลูก เลี้ยงไม่ไหวจึงต้องมาขอทาน
เราเห็นบางคนก็หยอดเหรียญให้ บางคนก็เดินผ่าน

แต่ส่วนตัวแล้วเราจะไม่ค่อยให้เงินกับพวกเค้าเลยค่ะ (ยกเว้นแต่ที่เราเห็นว่าเค้าลำบากมากจริงๆ หรือซื้อของที่คุณตาคุณยายเอามาขาย)
เพราะเรามองว่าบางทีคนพวกนี้วันๆหนึ่ง ได้เงินมากกว่าค่าแรงของเราซะอีก
ยิ่งเป็นเด็กเล็กๆที่มานั่งคนเดียวด้วย ยิ่งสงสาร ยิ่งไม่ให้ ไม่ใช่ว่างกหรือโลกสวยนะคะ
แต่เคยอ่านเจอว่าพวกนี้มันทำเป็นขบวนการทรมาณเด็ก ยิ่งเราให้ก็เหมือนส่งเสริม

แล้ววันนี้ก็เจอจะๆ ถึงกับอึ้งเลยค่ะ
คือปกติ เราจะไม่ค่อยได้ไปไหนตอนมืดๆ แต่วันนี้เราต้องไปทำธุระที่ต่างจังหวัด
กว่าจะกลับถึงกรุงเทพก็สามทุ่มกว่าๆ (เรานั่งรถมาลงที่อนุสาวรีย์ค่ะ ตอนเย็นๆเค้าจะมีตลาดนัดขายของ)
ช่วงที่เรามาถึงป็นช่วงที่ตลาดใกล้วายพอดี เหลือคนเดินประปราย ช่วงจังหวะที่เรากำลังจะเดินขึ้นบันไดไปสถานีบีทีเอส
เราสังเกตุเห็นว่ามีขอทานคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงทางขึ้นบันได สภาพเหมือนคนขาพิการ
สักพักก็มีเจ้าหน้าที่สถานีบีทีเอส เดินลงมาคุยอะไรสักอย่างกับชายคนนั้น

ชายคนนั้นแต่งตัวมอมแมม ถือขันหนึ่งใบ ยกมือไหว้เจ้าหน้าที่ แต่เจ้าหน้าที่ก็ทำท่าไม่ยอม ส่ายหัวแล้วบอกให้ลุกขึ้น
คนก็เริ่มมองกันมากขึ้น เรายิ่งอึ้งไปใหญ่เมื่ออยู่ๆชายคนนั้นที่มีสภาพเหมือนคนพิการถือขันหนึ่งใบลุกขึ้นยืน



ใช่ค่ะ !! ลุกขึ้นยืน และใส่รองเท้า เดินลงบันไดแบบคนปกติ

แต่คงเพราะมันดึกแล้ว คนก็ประปราย เลยไม่ค่อยได้มีใครสังเกตเห็น (เราเห็นเพราะเดินสวนขึ้นไปพอดี)
ระหว่างที่เราเดินก็คิดไปตลอดทางว่า เราอาจจะเข้าใจผิดว่าเค้าเป็นคนพิการมาขอทาน ที่จริงอาจจะไม่ใช่ก็ได้ (ยังคงโลกสวยอยู่)

แต่พอเราเดินขึ้นมาถึงชั้นบน ด้วยความอยากรู้ก็เลยมองลงไปข้างล่าง เห็นชายคนนั้นนั่งหมอบกับพื้นทับขาตัวเอง
เอาขันวางไว้ข้างหน้า แล้วก็ยกมือไหว้คนที่เดินไปมา

ยัง ยังไม่พอ...

คนที่เดินผ่านไปมาก็จิตใจดีเหลือเกิน อุตส่าให้เงินเค้าอีก
อยากจะลงไปบอกจริงๆว่า แกไม่ได้พิการนะ มะกี้ยังยืนใส่รองเท้าอยู่เลย



เหตุการณ์ทำให้เห็นเลยว่ายังมีคนอีกหลายกลุ่มที่พร้อมจะหากินกับความมีน้ำใจของเพื่อนมนุษย์
คืออยู่เฉยๆก็ได้เงิน ทำให้คนเกิดความสบายจนเคยตัว มองข้ามคุณค่าของการทำงาน
(เราเคยเจอขอทานเดินเข้าเซเว่น เอาเหรียญไปแลกแบงค์พันได้หลายใบนะเออ เยอะกว่าค่าแรงเราต่อวันอีก)
และก็เกิดเป็นวงจรแบบนี้ไปเรื่อยๆ ทั้งขอทานปลอม ขบวนการค้ามนุษย์ และอื่นๆอีกมากมาย

อยากให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เข้ามาจัดระเบียบขอทานจริงๆค่ะ
ไม่ใช่ให้ใครนึกอยากจะขอ ก็ไปถอดรองเท้า นั่งทับขาหมอบกับพื้นแบบนี้
ส่วนคนแก่ๆและเด็กเล็กๆที่มาเดินขอทาน ก็น่าจะมีหน่วยงานเข้ามาดูแล ให้การช่วยเหลือตามสมควร

มันสะท้อนอะไรหลายๆอย่างจริงๆจนเกิดคำถามว่า ?
เพราะเราละเลยที่จะช่วยเหลือคนกลุ่มนี้ที่ชีวิตความเป็นลำบากยากแค้น ไม่มีแม้แต่อาชีพรองรับ
หรือเพราะจริงๆแล้ว เรายังไม่ได้ทำให้เค้าเห็นว่าคุณค่าของการทำงานและเกิดความเคยตัวกันแน่

ไม่ได้ดราม่า ไม่ได้โลกสวย
แต่มองโลกจากความเป็นจริง

ขอบคุณค่ะ