สวัสดีครับ ตอนนี้ผมรู้สึกเครียดมากๆเลย.
เข้าเรื่องเลยนะครับ คือพ่อของผมเค้ามีภรรยาสองคนครับ
แล้วแม่ของผมคือฝ่ายที่มาทีหลัง (คือแม่ไม่ทราบมาก่อนว่าพ่อมีภรรยาอยู่แล้ว)

พ่ออยู่ต่างจังหวัดกับภรรยาคนแรกครับ นานๆจะกลับไปหาแม่ผมที
เมื่อผมจบ ม.6 ผมตั้งใจว่าจะสอบเข้าคณะที่ผมใฝ่ฝัน
เมื่อถึงเวลาจริง ผมก็มีอยู่หลายตัวเลือกครับ แต่ต้องสละทิ้งหมดเลย
เพราะแม่กลัวส่งค่าเทอมไม่ไหว วินาทีนั้นก็แอบน้อยใจนะครับ แต่ก็เข้าใจดี
ผมเลยตัดสินใจสอบเข้ามหาวิทยาลัยในจังหวัดที่พ่อผมอาศัยอยู่ ที่ตัดสินใจมาที่นี่เพราะ
ค่าเทอมไม่ค่อยแพง ส่วนเรื่องการกินอยู่ก็มาอาศัยกับพ่อ จะช่วยประหยัดได้เยอะครับ

แต่ทุกอย่างก็ไม่ได้ดีอย่างที่คิดไว้หรอกครับ
แต่ละวันผมต้องทนฟังคำพูดคำจาเหน็บแนมต่างๆนาๆสารพัดจากภรรยาคนแรกของพ่อ
บ้างก็สายตาจากลูกๆหลานๆเขา (ส่วนใหญ่เขาจะทำตอนที่พ่อไม่อยู่ครับ)
ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเวลาเขาโมโหลูกหลานเขามาทีไร ทำไมเขาต้องมามีปฏิกิริยาใส่ผมตลอด

ผมเลยตัดสินใจหางานพาร์ทไทม์ทำหลังเลิกเรียนครับ เพื่อที่จะได้กลับบ้านดึกมาก็ไม่ต้องเจอใครแล้ว
ช่วงแรกที่ทำคลายความเครียดผมไปได้เยอะเลยครับ แต่ไม่นานก็มีเรื่องเข้ามาให้ปวดหัวอีก
งานที่ผมทำต้องเริ่มจากเด็กเสิร์ฟก่อนครับ จะได้เลื่อนไปยืนรับออเดอร์หน้าร้านก็ต้องใช้เวลาพอสมควร
แต่ผมใช้เวลาเพียงอาทิตย์กว่าครับ ผู้จัดการจึงเลื่อนให้ สร้างความไม่พอใจให้กับพนักงานเก่าเค้าครับ
ผมจึงตัดสินใจกัดฟันทนได้เพียงเดือนเดียว แล้วลาออก.

ณ เวลานี้รู้สึกท้อมากๆเลยครับ บางอารมณ์อยากดร็อปไว้ก่อน แต่ก็เสียดายผลการเรียนครับ
(ทางอาจารย์แจ้งว่า หากดร็อปจะถูกตัดสิทธิ์เกียรตินิยม) คืออยากให้แม่ภูมิใจที่สุดครับ ว่าผมทำได้.
เรื่องทั้งหมดก็มีเท่านี้ครับ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ

นี่เป็นกระทู้แรก ถ้ามีอะไรผิดพลาดต้องขออภัยด้วยนะครับ.
ตอนนี้สมองเบลอมาก TT