จริง ๆ เรื่องนี้เกิดขึ้นได้ซักพักเเล้วครับ ตอนนี้เรารู้สึกแย่มาก ไม่ไหวเเล้วอยากระบายยยย เผื้อว่าจะดีขึ้น
เกือบจะสองปีที่gikได้รู้จักน้องเค้า ตอนนั้นจะยังไงไม่ทราบน้องเค้า request friend ทาง FB เเล้วเราก็กดรับ Add friend น้องเค้า ซึ่งปกติเราจะไม่ค่อย
รับ add คนที่ไม่รู้จักมาก่อนเลย (คิดว่าบางที่อาจจะเป็นเพราะเราเรียนคณะเดียวกับ สาขาวิชาเดียวกัน ผมเรียนที่ต่างจังหวัด ส่วนน้องเรียนที่ กทม)
หลังจากที่เป็น friend กันใน FB น้องเค้าทักผมมา จากนั้นเราก็เริ่มคุยกัน ก็คุยในฐานะพี่น้องกับ มีปัญหาอะไร เราก็จะปรึกษากัน (จริง ๆเเล้วเรามันจะปรึกษา + โวยวายเรื่องเรียนกับน้องมากกว่าเราะน้องเรียนเก่งมาก 55) เรากับน้องสนิทกันในเวลาไม่นานเลย น้องเป็นคนร่าเริง คุยเก่ง จะชอบถามอะไรเกี่ยงกับเมืองไทย (น้องเป็นลูกครึ่ง โตที่ต่างประเทศ เเล้วมาเรียน ม ปลาย ที่เมืองไทยเลยไม่ค่อยทราบเรื่องเกี่ยวกับเมืองไทย โดยเฉพาะประวัติศาสตร์กับสถานที่) เรามีความสุขมากเวลาที่ตอบอะไรที่น้องถามได้
สำหรับน้องเเล้วหลังจากที่คุยเฟสได้ไม่นาน เรารู้สึกสนิทเเละรู้สึกผูกพัน ซึ่งเราอธิบายไม่ได้ว่าทำไม่ถึงรู้สึกเเบบนั้นกับน้องเค้า ทั้ง ๆที่ พึ่งรู้จักกัน
เวลาที่เราไม่โอเค หรือเราเครียด น้องจะคอยถาม จะคอยเป็นห่วงเรา เรารู้สึกดีมากๆที่เห็นว่าน้องเป็นห่วง
สรุปคือเราหลงรักน้องเค้าเข้าไปเเล้ว เเต่เราไม่เคยได้บอกน้องเลย เรารู้สึกทรมานมากที่เวลาน้องกลับไปเยี่ยมญาติที่ต่างประเทศ เพราะเราจะติดต่อกันลำบาก เพราะว่าเวลาเราไม่ตรงกันเลย เวลาที่น้องหลับ เราจะตื่น ตรงข้ามกันเวลาที่น้องตื่นเราจะหลับ 55 เราก็ได้เเต่เพ้อลงในไลน์ ในทวิตเตอร์ ก็พอช่วยได้บ้าง เราดีใจมากเมื่อถึงวันที่น้องกลับมาเมืองไทย
หลังจาที่รู้จักกันได้ซักพัก status FB ของน้องเริ่มจะเเปลก ๆ อารมณ์เหมือนทะเลาะกับแฟน ไม่เข้าใจกันกับแฟน ความรู้สึกgikตอนนั้นก็แอบเซงนิด ๆ
เพราะพึ่งรู้ว่าน้องมีแฟนเเล้ว เเต่พอเห็นน้องไม่สบายใจเเละมีปัญหากับแฟน เราพยายามให้กำลังใจน้อง ปลอบน้อง บอกน้องใจเย็น ๆ น้องไม่โอเค น้องเลยขอเบอร์เรา เเล้วโทรมาร้องให้กับเรา ตอนนั้นเรารู้สึกเเย่ที่เห็นน้องเค้าเสียใจ น้องเสียใจอยู่นาน เราก็ปลอบน้องเหมือนที่เคยทำ เเต่ลึก ๆ ในใจก็ตำหนิตัวเองว่าเราทำไปทำไม ไม่เป้นมีประโยชน์กับตัวเองเลย(แอบชั่ว)
หลังจากนันซักพักน้องเค้าก็บอกว่าเลิกกับแฟนเเล้ว(แอบดีใจ 55) เราก็คุยกับน้องเรื่อย ๆ คุยได้ทุกอย่าง เราจำได้เเทบทุกอย่างที่คุยกัน คุยกันทุกวัน ยิ่งคุยยิ่งรู้สึกผูกพัน
ประมาณ 1 ปี ที่เเล้วเราตัดสินใจบอกรักน้องไป บอกประมาณว่าไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใคร เราใช้คำว่ารู้สึกรักอย่างไม่มีเหตุผล รีบพูดรีบวาง เพราะเขินมากก เลยเเก้ตัวว่าต้องรีบทำงานส่งอาจารย์ เเต่เราก็ยังไม่ได้เป็นแฟนกับน้องเค้า เพราะบอกรักไปเฉย ๆ ไม่ได้ขอเป็นแฟน เเต่หลังจาที่ยอกรักไปเราก็คุยกันเเบบมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งกันมากขี้นกว่าเก่าเยอะเลย เเล้วต่อมาซักพักเราก็คบกับ (ตอนนั้นเราอยู่ปี 5) เรามีความสุขมาก จากที่เป็นคนขี้เหงา เราไม่เคยเจอความเหงาเลยตั้งเเต่ที่คยกับ ถึงบางครับเราอยู่เวร หรือน้องอยู่เวรก็ไม่ค่อยจะเป็นปัญหา เเบบว่า happy สุด ๆ
จนมาประมาณ 2 -3 เดือนที่เเล้วน้องมีปัญหากับทางบ้าน ทำให้เราคุยกันน้องลง น้องเครียดมากก จริง ๆ เราก็อยากคุยกับน้องทุก ๆ วันเหมือนเดิม เเต่เราไม่กล้า กลัวจะรบบกวน ประกอบกับช่วงหลังเราขึ้นปี 6 ซึ่งต้องขึ่นเวรถี่คือ ขึ้น 1 วันพัก 2 วัน ทำให้ได้คุยกันน้องลง เราก็รู้สึกผิดที่ทีเวลาให้น้องน้อยลงกว่าเดิมมาก เเต่ถ้าว่างตอนไหนเราก็จะรีบไลน์หา วันที่ไม่อยู่เวรก็พยายามคุยกันให้มาก ๆ เเต่ถ้าเทีบยกับตอนที่คบกัยตอนเเรก เรากับน้องก็คุยกันน้อยลงจริง ๆ หลัง ๆ น้องงอนเราบ่อยขึ้นมากเรื่องที่เราอยู่เวรถี่ เราพยายามอธิบายเเละบอกถึงความจำเป็นที่ต้องอยู่เวรให้น้องฟัง แต่บางครั้งก็เหมือนน้องจะเข้าใจเเต่น้องก็งอน เราก็พยายามง้อเต็มที่ ง้อทุกวิธี ก็สามารถประคับประคองความสำพันธ์ไว้ได้
เเละเเล้วสัญญาณไม่ดีก็เกิดขึ้น
เดือนที่เเล้วน้องทะเลาะกับครอบครัวเเล้วหนีมาต่างจังหวัด เราติดต่อน้องไม่ได้เลย ไม่ว่าจะเป็นทางโทรศัพท์ หรือทางไลน์ หรือ FB เเต่น้องยังอัพ status ให้เห็นอยู้บ้าง เราติดต่อไม่ได้ประมาณ 4 - 5 วัน เเล้วจึงติดต่อได้ วันนั้นน้องบอกว่าน้องต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศเเล้ว อีก ราว ๆ 3 เดือน น้องเริ่มนับวันถอยหลังทาง FB วันนั้นเราคุยกันอยู้ 7-8 นาที เเล้วน้องก็วางสายไป จากนั้นเราพยายยามยามคุย พยายามโทร ไลน์หา เเต่น้องก็ไม่สนใจ เเล้วก็ทำตัวห่างเหินออกไปเรื่อย ๆ อ่านไลน์ อ่านเฟส แต่ไม่ตอบ โทรไม่รับสาย
พอถึงตอนนี้เราเริ่ใรู้ถึงอนาคตเเล้วว่าจะเกิดอะไรต่อไประหว่างเราสองคน เราถามน้องว่ามีอะไรจะบอกเรารึเปล่า น้องก็เเค่อ่านไลน์เเต่ไม่ตอบ เราก็พยายามยามคุย ง้อ ทัก ทุก ๆ อย่างที่พอจะทำได้ เเต่มันก็เหมือนกับเพลงอากาศของพี่ป้าง
สุดท้าย เราถามน้องทางเฟสไปว่า
"พี่กำลังจะโดนทิ้งใช่มั้ย"
น้องตอบมาคำเดียวสั้น ๆ ว่า
"ค่ะ"
เท่านั้นเเหละ ผมดราม่ากัยน้องเค้า 2 - 3 ประโยค เเล้วนอนร้องให้ เราเสียใจมาก ไม่เป็นอันทำงาน เรื่องเรียนคงไม่ต้องพูดถึง
ซึ่งจริง ๆ เเล้วเราก้พอทราบว่าน้องต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ เเต่ก็ไม่คิดว่ามันนจะเร็วขนาดนี้ ยิ่งทราบว่าเหลือเวลาน้อย เรายิ่งอยากใช้เวลากับน้องให้มากที่สุด จะใช้เวลาก่อนที่น้องจะไปเรียนต่อให้คุ้มค่า จะรักน้อง จะตามใจน้องกว่าที่เคยทำ
เเต่ตอนนี้มันคงเป็นไปไม่ได้เเล้ว เราเลิกกัน ไม่ได้เป็นเหมือนเดิมเเล้ว
เราอยากบอกน้องว่า
"พี่รักตัวเองมาก ตัวเองคือทั้งชีวิตพี่ พี่ขอโทษที่ต้องขึ้นเวรบ่อย พี่เสียใจที่บางครั้งไม่ได้ตามใจตะเอง"
"พี่ขอบคุณสำหรับทุก ๆ อย่างที่ผ่านมา พี่มีความสุขมากตลอดเวลาที่เราคบกัน พี่จะเก็บความทรงจำดี ๆ นี้ไว้ตลอดไป"
"ขอให้ตัวเองตั้งใจเรียน อย่าดื้อ เป็นเด็กดี อย่าเอาเเต่ใจตัวเอง อย่าให้โดนฝน ห้ามกินชอกโกเเล็ต เดี๋ยวจะผื่นขึ้น"
"ก่อนไปเรียนต่อให้หัดทำบะหมี่เหลืองแห้งให้เก่ง ๆ ก่อนนะ ที่เมืองนอกอาจจะหากินลำบาก ส่วมแฟนต้าน้ำแดงที่เมืองนอกน่าจะมี(มั้ง)"
"เค้ารักตัวเองนะ"
"ขอให้โชคดี"
1/7/57 00.15 น
กระทู้อกหัก : พี่รักตัวเองนะ ขอให้โชคดีครับ
เกือบจะสองปีที่gikได้รู้จักน้องเค้า ตอนนั้นจะยังไงไม่ทราบน้องเค้า request friend ทาง FB เเล้วเราก็กดรับ Add friend น้องเค้า ซึ่งปกติเราจะไม่ค่อย
รับ add คนที่ไม่รู้จักมาก่อนเลย (คิดว่าบางที่อาจจะเป็นเพราะเราเรียนคณะเดียวกับ สาขาวิชาเดียวกัน ผมเรียนที่ต่างจังหวัด ส่วนน้องเรียนที่ กทม)
หลังจากที่เป็น friend กันใน FB น้องเค้าทักผมมา จากนั้นเราก็เริ่มคุยกัน ก็คุยในฐานะพี่น้องกับ มีปัญหาอะไร เราก็จะปรึกษากัน (จริง ๆเเล้วเรามันจะปรึกษา + โวยวายเรื่องเรียนกับน้องมากกว่าเราะน้องเรียนเก่งมาก 55) เรากับน้องสนิทกันในเวลาไม่นานเลย น้องเป็นคนร่าเริง คุยเก่ง จะชอบถามอะไรเกี่ยงกับเมืองไทย (น้องเป็นลูกครึ่ง โตที่ต่างประเทศ เเล้วมาเรียน ม ปลาย ที่เมืองไทยเลยไม่ค่อยทราบเรื่องเกี่ยวกับเมืองไทย โดยเฉพาะประวัติศาสตร์กับสถานที่) เรามีความสุขมากเวลาที่ตอบอะไรที่น้องถามได้
สำหรับน้องเเล้วหลังจากที่คุยเฟสได้ไม่นาน เรารู้สึกสนิทเเละรู้สึกผูกพัน ซึ่งเราอธิบายไม่ได้ว่าทำไม่ถึงรู้สึกเเบบนั้นกับน้องเค้า ทั้ง ๆที่ พึ่งรู้จักกัน
เวลาที่เราไม่โอเค หรือเราเครียด น้องจะคอยถาม จะคอยเป็นห่วงเรา เรารู้สึกดีมากๆที่เห็นว่าน้องเป็นห่วง
สรุปคือเราหลงรักน้องเค้าเข้าไปเเล้ว เเต่เราไม่เคยได้บอกน้องเลย เรารู้สึกทรมานมากที่เวลาน้องกลับไปเยี่ยมญาติที่ต่างประเทศ เพราะเราจะติดต่อกันลำบาก เพราะว่าเวลาเราไม่ตรงกันเลย เวลาที่น้องหลับ เราจะตื่น ตรงข้ามกันเวลาที่น้องตื่นเราจะหลับ 55 เราก็ได้เเต่เพ้อลงในไลน์ ในทวิตเตอร์ ก็พอช่วยได้บ้าง เราดีใจมากเมื่อถึงวันที่น้องกลับมาเมืองไทย
หลังจาที่รู้จักกันได้ซักพัก status FB ของน้องเริ่มจะเเปลก ๆ อารมณ์เหมือนทะเลาะกับแฟน ไม่เข้าใจกันกับแฟน ความรู้สึกgikตอนนั้นก็แอบเซงนิด ๆ
เพราะพึ่งรู้ว่าน้องมีแฟนเเล้ว เเต่พอเห็นน้องไม่สบายใจเเละมีปัญหากับแฟน เราพยายามให้กำลังใจน้อง ปลอบน้อง บอกน้องใจเย็น ๆ น้องไม่โอเค น้องเลยขอเบอร์เรา เเล้วโทรมาร้องให้กับเรา ตอนนั้นเรารู้สึกเเย่ที่เห็นน้องเค้าเสียใจ น้องเสียใจอยู่นาน เราก็ปลอบน้องเหมือนที่เคยทำ เเต่ลึก ๆ ในใจก็ตำหนิตัวเองว่าเราทำไปทำไม ไม่เป้นมีประโยชน์กับตัวเองเลย(แอบชั่ว)
หลังจากนันซักพักน้องเค้าก็บอกว่าเลิกกับแฟนเเล้ว(แอบดีใจ 55) เราก็คุยกับน้องเรื่อย ๆ คุยได้ทุกอย่าง เราจำได้เเทบทุกอย่างที่คุยกัน คุยกันทุกวัน ยิ่งคุยยิ่งรู้สึกผูกพัน
ประมาณ 1 ปี ที่เเล้วเราตัดสินใจบอกรักน้องไป บอกประมาณว่าไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใคร เราใช้คำว่ารู้สึกรักอย่างไม่มีเหตุผล รีบพูดรีบวาง เพราะเขินมากก เลยเเก้ตัวว่าต้องรีบทำงานส่งอาจารย์ เเต่เราก็ยังไม่ได้เป็นแฟนกับน้องเค้า เพราะบอกรักไปเฉย ๆ ไม่ได้ขอเป็นแฟน เเต่หลังจาที่ยอกรักไปเราก็คุยกันเเบบมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งกันมากขี้นกว่าเก่าเยอะเลย เเล้วต่อมาซักพักเราก็คบกับ (ตอนนั้นเราอยู่ปี 5) เรามีความสุขมาก จากที่เป็นคนขี้เหงา เราไม่เคยเจอความเหงาเลยตั้งเเต่ที่คยกับ ถึงบางครับเราอยู่เวร หรือน้องอยู่เวรก็ไม่ค่อยจะเป็นปัญหา เเบบว่า happy สุด ๆ
จนมาประมาณ 2 -3 เดือนที่เเล้วน้องมีปัญหากับทางบ้าน ทำให้เราคุยกันน้องลง น้องเครียดมากก จริง ๆ เราก็อยากคุยกับน้องทุก ๆ วันเหมือนเดิม เเต่เราไม่กล้า กลัวจะรบบกวน ประกอบกับช่วงหลังเราขึ้นปี 6 ซึ่งต้องขึ่นเวรถี่คือ ขึ้น 1 วันพัก 2 วัน ทำให้ได้คุยกันน้องลง เราก็รู้สึกผิดที่ทีเวลาให้น้องน้อยลงกว่าเดิมมาก เเต่ถ้าว่างตอนไหนเราก็จะรีบไลน์หา วันที่ไม่อยู่เวรก็พยายามคุยกันให้มาก ๆ เเต่ถ้าเทีบยกับตอนที่คบกัยตอนเเรก เรากับน้องก็คุยกันน้อยลงจริง ๆ หลัง ๆ น้องงอนเราบ่อยขึ้นมากเรื่องที่เราอยู่เวรถี่ เราพยายามอธิบายเเละบอกถึงความจำเป็นที่ต้องอยู่เวรให้น้องฟัง แต่บางครั้งก็เหมือนน้องจะเข้าใจเเต่น้องก็งอน เราก็พยายามง้อเต็มที่ ง้อทุกวิธี ก็สามารถประคับประคองความสำพันธ์ไว้ได้
เเละเเล้วสัญญาณไม่ดีก็เกิดขึ้น
เดือนที่เเล้วน้องทะเลาะกับครอบครัวเเล้วหนีมาต่างจังหวัด เราติดต่อน้องไม่ได้เลย ไม่ว่าจะเป็นทางโทรศัพท์ หรือทางไลน์ หรือ FB เเต่น้องยังอัพ status ให้เห็นอยู้บ้าง เราติดต่อไม่ได้ประมาณ 4 - 5 วัน เเล้วจึงติดต่อได้ วันนั้นน้องบอกว่าน้องต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศเเล้ว อีก ราว ๆ 3 เดือน น้องเริ่มนับวันถอยหลังทาง FB วันนั้นเราคุยกันอยู้ 7-8 นาที เเล้วน้องก็วางสายไป จากนั้นเราพยายยามยามคุย พยายามโทร ไลน์หา เเต่น้องก็ไม่สนใจ เเล้วก็ทำตัวห่างเหินออกไปเรื่อย ๆ อ่านไลน์ อ่านเฟส แต่ไม่ตอบ โทรไม่รับสาย
พอถึงตอนนี้เราเริ่ใรู้ถึงอนาคตเเล้วว่าจะเกิดอะไรต่อไประหว่างเราสองคน เราถามน้องว่ามีอะไรจะบอกเรารึเปล่า น้องก็เเค่อ่านไลน์เเต่ไม่ตอบ เราก็พยายามยามคุย ง้อ ทัก ทุก ๆ อย่างที่พอจะทำได้ เเต่มันก็เหมือนกับเพลงอากาศของพี่ป้าง
สุดท้าย เราถามน้องทางเฟสไปว่า
"พี่กำลังจะโดนทิ้งใช่มั้ย"
น้องตอบมาคำเดียวสั้น ๆ ว่า
"ค่ะ"
เท่านั้นเเหละ ผมดราม่ากัยน้องเค้า 2 - 3 ประโยค เเล้วนอนร้องให้ เราเสียใจมาก ไม่เป็นอันทำงาน เรื่องเรียนคงไม่ต้องพูดถึง
ซึ่งจริง ๆ เเล้วเราก้พอทราบว่าน้องต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ เเต่ก็ไม่คิดว่ามันนจะเร็วขนาดนี้ ยิ่งทราบว่าเหลือเวลาน้อย เรายิ่งอยากใช้เวลากับน้องให้มากที่สุด จะใช้เวลาก่อนที่น้องจะไปเรียนต่อให้คุ้มค่า จะรักน้อง จะตามใจน้องกว่าที่เคยทำ
เเต่ตอนนี้มันคงเป็นไปไม่ได้เเล้ว เราเลิกกัน ไม่ได้เป็นเหมือนเดิมเเล้ว
เราอยากบอกน้องว่า
"พี่รักตัวเองมาก ตัวเองคือทั้งชีวิตพี่ พี่ขอโทษที่ต้องขึ้นเวรบ่อย พี่เสียใจที่บางครั้งไม่ได้ตามใจตะเอง"
"พี่ขอบคุณสำหรับทุก ๆ อย่างที่ผ่านมา พี่มีความสุขมากตลอดเวลาที่เราคบกัน พี่จะเก็บความทรงจำดี ๆ นี้ไว้ตลอดไป"
"ขอให้ตัวเองตั้งใจเรียน อย่าดื้อ เป็นเด็กดี อย่าเอาเเต่ใจตัวเอง อย่าให้โดนฝน ห้ามกินชอกโกเเล็ต เดี๋ยวจะผื่นขึ้น"
"ก่อนไปเรียนต่อให้หัดทำบะหมี่เหลืองแห้งให้เก่ง ๆ ก่อนนะ ที่เมืองนอกอาจจะหากินลำบาก ส่วมแฟนต้าน้ำแดงที่เมืองนอกน่าจะมี(มั้ง)"
"เค้ารักตัวเองนะ"
"ขอให้โชคดี"
1/7/57 00.15 น