หลังจากที่ได้อ่านเรื่องอิทธิฤทธิ์ของมนุษย์ป้า รวมถึงมนุษย์ลุงมามากมาย ว่าเอาเปรียบอย่างนั้นอย่างนี้ ไม่เกรงใจใครอย่างนั้นอย่างนี้ และบังเอิญว่าผมคิดว่าผมพอรู้ว่าทำไมถึงมีมนุษย์ป้าขึ้นมา และทำไมมนุษย์ป้าถึงต้องทำอะไรที่ดูไม่ค่อยเกรงใจใครแบบนั้น...

มนุษย์ป้า(รวมถึงมนุษย์ลุงทั้งหลาย) ส่วนใหญ่ที่เราเจอมักจะอายุประมาณ 50 ปีขึ้นไป ซึ่งเมื่อย้อนกลับไปตอนที่เหล่ามนุษย์ป้าเหล่านี้อายุเท่าๆ พวกคุณ (ย้อนไปราวๆ 30 ปีที่แล้ว) คือเมื่อมนุษย์ป้าอายุประมาณ 10 กว่าๆ ถึง 20 กว่าปีซึ่งเป็นช่วงวัยรุ่นนั้น สภาพเศรษฐกิจเมื่อ 30 ปีที่แล้วไม่ได้ดีเหมือนยุคนี้เลย เรียกได้ว่าย่ำแย่ด้วยซ้ำ วัยรุ่นยุคนั้นจำนวนมากไม่มีเงินเรียน(เอาแค่ระดับ ป6 ยังไม่จบเลย เพราะหลายๆ คนไม่มีเงินเลยจริงๆ) หรือบางคนไม่มีแม้แต่เงินจะกินข้าวให้ครบ 3 มื้อด้วยซ้ำ (บางคนเคยเล่าให้ผมฟังว่า มื้อเช้าซื้อข้าวมา 3 ถุง กับข้าว 1 ถุง มื้อเช้ากินข้าวเปล่า นั่งมองถุงกับข้าว กลางวันกินข้าวเปล่า นั่งมองกับข้าวถุงเดิม แล้วเย็นถึงค่อยกินข้าวเปล่ากับกับข้าวถุงนั้น...)

ซึ่งมันทำให้วัยรุ่นในยุคนั้นต้องดิ้นรนทำทุกวิถีทางเพื่อให้ชีวิตดีขึ้นแม้จะเพียงเล็กน้อยก็เอา ไม่ว่าจะเป็นการเก็บของขาย, ขายดอกไม้ ,ขายอาหารนก ,พับถุงกระดาษขาย หรือเป็นลูกจ้างทำงานทั้งวันมากกว่า 10 ชั่วโมงและทำทุกวันไม่มีวันหยุด ไม่มีวันเสาร์วันอาทิตย์ วันไหนหยุดทำก็อาจไม่มีกินทันที

เมื่อคนเหล่านี้เริ่มพอมีเงินพอประทังชีวิต ก็จะขวนขวายไขว่คว้าหาโอกาสในการที่จะโผล่พ้นน้ำขึ้นมามีเงินเพื่อให้พอลืมตาอ้าปากได้ ดังนั้นไม่ว่าโอกาสอะไรจะเข้ามา เช่น ได้เช่าที่ขายอาหาร ได้ฝึกขายของ ได้ฝึกเป็นช่าง ฯลฯ คนเหล่านี้จะไม่รีรอแม้แต่วินาทีเดียว (เพราะกลัวว่าโอกาสแบบนั้นจะไม่มีอีกในชีวิต) จะรีบคว้าโอกาสนั้นเพื่อหาเงินให้ได้มากขึ้นโดยแทบจะไม่สนใจวิธีการว่ามันจะทำให้ใครไม่พอใจหรือรำคาญใจ (เพราะอยากจะหลุดจากความยากจน หรือความยากลำบากให้ได้เร็วที่สุด)

เวลาผ่านไปประมาณ 30 ปี คนเหล่านี้หลายคนเติบโตขึ้นมาเป็นคนฐานะปานกลาง เป็นนักธุรกิจใหญ่ เป็นเจ้าของบริษัท เป็นเจ้าของห้างหรือร้านค้าต่างๆ ฯลฯ

แต่ด้วยความเคยชินทำให้คนเหล่านี้ไม่สามารถจะยกเลิกนิสัยแบบเดิมที่ทำมาทั้งชีวิตได้ ไม่ว่าจะเป็น
- การไม่พอใจลูกหลานที่ชอบกินของเหลือ และพยายามจะกินให้หมดแม้จะอิ่มเต็มที่แล้วก็ตาม (เพราะตัวเองอาจจะเคยอดอยาก เคยไม่มีข้าวกินมาก่อน)
- การไม่ค่อยเข้าคิว ไม่ค่อยสนใจใคร ไม่ใส่ใจมารยาท (เพราะเคยชินกับการรีบไขว่คว้าโอกาส รวมถึงรีบทำทุกอย่างเพื่อให้งานหรืออะไรก็ตามเสร็จไวที่สุดจะได้ได้เงิน)
- การไม่ชอบทิ้งสิ่งของใดๆ พยายามจะเก็บให้หมดทุกอย่าง แม้ว่าของสิ่งนั้นจะไม่มีวันได้ใช้อีกแล้วก็ตาม (เพราะเคยอดอยากยากจนมาก่อน บางคนตอนเด็กๆ อาจจะไม่มีเงินแม้แต่จะซื้อของเล่นหรือขนมแค่ชิ้นเดียว....)
- การแสดงออกที่ไม่สนใจใครในที่สาธารณะ (เพราะเคยชินกับการดิ้นรนเพื่อถีบตัวเองขึ้น ถ้ามัวแต่ช้าก็อาจจะพลาดโอกาสต่างๆ ไปได้)
- ขยันมากกกกกกกกก ไม่ชอบที่จะหยุดพักแม้ปากจะบ่นว่าเหนื่อยก็ตาม (เพราะเคยมีชีวิตที่ถ้าไม่ทำงาน ก็ไม่มีเงินหรือไม่มีข้าวกินมาก่อน)
- การประหยัด ประหยัดมากกกกกกก ไปจนถึงงกมากกกกกกกกก (เพราะเคยอดอยากยากจนมาก่อน ทำให้รู้คุณค่าของเงินทุกบาททุกสตางค์ และรู้ว่าเมื่อก่อนต้องเหนื่อยแค่ไหนกว่าจะได้เงินแต่ละบาทมา)

ที่มนุษย์ป้าทำไปทั้งหมดนี้เพราะอะไรน่ะหรือ???

เพราะมนุษย์ป้าเหล่านี้อยากที่จะลืมตาอ้าปากได้(ในยุคก่อน) รวมถึงอยากจะพัฒนาฐานะตัวเองให้ดีขึ้น

และสาเหตุสำคัญที่สุดที่ผมเคยได้ฟังมาจากมนุษย์ป้ารวมถึงมนุษย์ลุงหลายๆ คนก็คือ "ท่านไม่อยากจะให้ลูกๆ หลานๆ ต้องมาลำบากเหมือนท่านในอดีตอีก"

และหนึ่งในมนุษย์ป้าเหล่านั้นก็คือ คนใกล้ตัวผมเอง ปัจจุบันท่านมีหอพัก มีตึกแถวนับสิบห้อง แต่ก็ยังไม่หยุดที่จะขยันทำงานต่อไปแม้อายุจะ 60 กว่าแล้วก็ตาม...

ที่พูดมาทั้งหมดนี้ไม่ได้บอกว่าสิ่งต่างๆ ที่มนุษย์ป้าหรือมนุษย์ลุงทำนั้นไม่ผิด ในหลายๆ ครั้งนั้นมันผิดจริงๆ แต่อยากจะให้ทุกๆ คนได้อ่านและเข้าใจถึงที่มาที่ไปว่าทำไมท่านทั้งหลายถึงเป็นแบบนี้ และเวลาที่ท่านผู้ใหญ่เหล่านี้ทำผิดคุณก็อาจจะใจเย็นลงและเข้าใจท่านได้มากขึ้น และอาจจะพออธิบายท่านได้ว่ายุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้วนะ ยุคนี้ควรจะทำแบบนี้จะดีกว่าอะไรก็ว่าไป (แต่ถ้าเจอมนุษย์ป้าที่ไม่ใช่ญาติ และไม่รู้จัก ถ้ามนุษย์ป้าจะทำถูกหรือผิดอันนี้ก็แล้วแต่วิจารณญาณของท่านครับ ถ้าผิดจริงก็ต้องว่าไปตามผิดครับ)

สุดท้ายนี้ ถ้าบังเอิญคนใกล้ตัวท่าน เช่น คุณพ่อ คุณแม่ คุณปู่คุณย่าคุณตายคุณยาย หรือคนที่คุณรู้จักเป็นแบบนี้ อยากให้คุณลองคิดดีๆ ว่าก่อนที่ท่านผู้อ่านทุกท่านจะมีความสุขความสบายในปัจจุบัน มีบ้านให้อยู่ มีข้าวให้กิน หรือมีรถให้ขับนั้น ผู้ใหญ่ใกล้ตัวคุณลำบากมามากขนาดไหน จึงอยากให้คุณๆ (รวมถึงตัวผมเองด้วยครับ) ใจเย็นลงและดูแลท่านให้ดีสมกับที่ท่านทำเพื่อคุณมามากมายด้วยครับ ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบครับ ^_^

ปล. ขออนุญาติ Tag ห้องชานเรือนเพราะเกี่ยวกับครอบครัวด้วยครับ