อย่าเข้ามาใกล้ใกล้หัวใจฉัน
กลัวเสียงมันไม่มิดปิดไม่อยู่
ออกห่างหน่อยอย่างน้อยคอยมาดู
แค่เพียงรู้ห่วงบ้างอื่นช่างมัน

หากเข้ามามากเกินจะเดินเลี่ยง
ไม่อยากเสี่ยงให้ใกล้หัวใจนั่น
มันเต้นตึกนึกหน่ายน่าอายครัน
เมื่อหวิวหวั่นสั่นไหวใจพิกล

อยู่ห่างห่างพรางเร้นเล่นซ่อนหา
ยังดีกว่าพาใจให้สับสน
เดี๋ยวอยากใกล้เดี๋ยวหนีไกลให้อึงอล
เหมือนแปลกคนแปลกเผ่าไม่เข้าใจ

อย่าเข้ามาใกล้ใกล้หัวใจฉัน
กลัวเสียงมันแทรกซ้อนจนอ่อนไหว
สุดอำพรางวางฤดีไว้ที่ใคร
กลัวแพ้ภัยใจพ่ายยามใกล้กัน


ไม่ได้วางกลอนในห้องนี้มานานมากแล้ว วันนี้ขอเข้ามาแบบเจียมเนื้อเจียมตัว  ด้วยรู้ว่ากลอนตัวเองฝืดเฝือเหลือทน

ขอบคุณผู้เข้ามาอ่าน ร่วมกระทู้ และเป็นกำลังใจให้สาวน้อยค่ะ