ไม่รู้จะเริ่มยังไงดีค่ะแต่เราอึดอัดใจมาก

พ่อเราแอบมีเมียน้อยมาสิบกว่าปี เราไม่เคยอยากรู้เรื่องนี้เลย แต่มันก็ได้รับรู้ได้เห็นตลอด และเราเสียใจมาก เคยหนีออกจากบ้านสามครั้งเพราะจับได้
แต่พ่อก็ไม่เคยหยุด ผู้หญิงคนนี้เคยเป็นนักเรียนของพ่อค่ะ เรารู้จักเค้าตั้งแต่เด็กๆเพราะเราเป็นลูกครู ด้วยความที่เราเป็นเด็กเราไม่รู้อะไรเลยค่ะตอนนั้นอยู่ประถมต้นๆ เท่าที่จำได้ จนประมาณปอ สี่ ปอ ห้า ผู้หญิงคนนี้ก็ชอบโทรมาที่บ้านมาคุยกับเราทุกวัน เหมือนพยายามจะสนิทกับเรา คุยบ้าบออะไรไม่รู้เป็นชัวโมงๆ แล้วพ่อเราก็สนับสนุนให้คุย เราก้อคุยบ้างถามคำตอบคำ บางทีทิ้งโทรศัพท์ไว้แล้วไปทำอย่างอื่น เราว่ามันแปลกมาก แต่คิดไม่ออกว่าทำไมเค้าต้องโทรมา จนมีวันนึงเค้าถามประโยคนึงมาแบบที่เราไม่เคยลืม

"น้องรู้ไม๊ทำไมพี่ถึงคบกับพ่อน้อง"

เราไม่รู้ว่าคบแปลว่าอะไร แต่เพราะเราไม่เข้าใจถึงได้จำจนมาถึงวันนี้ เราลืมเรื่องเค้า ไม่ได้สนใจ ไปสักพักจน ม ต้น จะเข้าม ปลาย เราก็บังเอิญสังเกตุ พ่อชอบแอบไปคุยโทรศัพท์ เคยได้ยินเสียงบอกว่า คิดถึงลอดผ่านประตูห้องนอน (พ่อกับแม่เราอยู่บ้านเดียวกันแต่แยกกันนอน) เราก็แบบ โลกสวย คิดว่าคงเป็นเพื่อน จนกระทั่งเราดันไปเห็นข้อความในมือถือพ่อ ส่งมาจากผู้หญิงคนนี้ว่า "คิดถึงอยากกอดจัง" เราจุกจนเจ็บมาก เราถามพ่อว่ามันคืออะไร พ่อก็ตอบมาว่าผู้หญิงคนนี้เป็นโรคจิต ประสาท พ่อเอาไว้หลอกใช้งาน นี่คือสิ่งที่พ่อเราพูด เราเลยเก็บกระเป๋าหนีออกจากบ้านไปอาทิตย์ไปทำใจ เพราะเราไม่อยากเชื่อว่าพ่อเราจะเป็นคนแบบนี้ เราบอกพ่อว่าเรา ผิดหวัง และเราเสียใจมาก แต่เราพยายามลืม พยายามใช้ชีวิตทำหน้าที่ เรียนหนังสือจนจบ ม ดัง เกรียตินิยม เลิกคิดเรื่องนี้ไปพัก เพราะยังไงพ่อก็เป็นพ่อ ถึงในหน้าที่สามีเค้าจะพกพร่องมากก็ตาม

ช่วง เราเข้ามหาลัย เราไปเจอ ไฮไฟว์ โดยบังเอิญ เพราะเรากำลังช่วยงานพ่อเลยดันไปเจอหน้าไฮไฟว์ มันโพสรูปพ่อเราเป็นไลด์คู่กัน เราดูแล้วกรี๊ดเสียสติเหมือนคนบ้า ร้องไห้ไม่หยุด เราทรมานใจมาก แม่เราก็เหมือนรู้แต่ท่านก็เงียบ เพราะพ่อเราชอบยืมรถแม่ไปขับ แล้วมีวันนึงแม่เห็นว่ามีแก้วกาแฟทิ้งในรถสองแก้ว แม่ก็ถามเราลอยๆว่าพ่อแกไปกับสาวหรอ ถึงมีกาแฟสองแก้ว เราก็ไม่รู้จะตอบยังไงเลยแกล้งเป็นไม่ได้ยิน เรารู้สึกไม่ดีกับเรื่องนี้มากๆ เคยมีครั้งนึงเราเจอนางตัวเป็นๆบนรถเมล์เหมือนจะเอาเอกสารไปให้พ่อเราเซ็นต์ เราก็เดินตามหลังด้วยความสะอิดสะเอียด ใจสั่นไปหมด นางรีบเดินหนีเหมือนกลัวเรามาก เราทะเลาะกับพ่อไปอีกครั้ง ไม่พูดด้วยทำเหมือนพ่อเป็นธาตุอากาศไปหลายอาทิตย์ เราอยากให้พ่อรู้สึกว่าเราเจ็บ แต่เรารู้ว่าเราหยุดเค้าไม่ได้ พ่อเราไม่เคยไปไหนกับเราเลย ปฎิเสธเราตลอด เวลาเราจะชวนไปไหน หรืออยากจะพาพ่อไปไหนเสาร์อาทิตย์ แต่ทุกวันอาทิตย์จะต้องออกจากบ้าน ไปเที่ยวกับอีนี่ตลอด

ล่าสุดพ่อมีมือถือใหม่เราสอนให้พ่อเล่นไลน์ มันเลยทำให้เรารู้สึกแย่เพราะทำให้การคบชู้มันง่ายขึ้นกว่าเดิม แทนที่จะให้พ่อใช้คุยกับลูกค้าหรือเพื่อนเก่าๆหรือคุยกับเรา พ่อคุยกับอีนี่ตลอด เช้า เย็น ส่งข้อความหากันว่าคิดถึง โพสรูปกี่รูปมันก้อมาเม้นออกนอกหน้า โดยที่วงศาคณาญาติทั้งฝั่งพ่อและแม่ก็มีไลน์พ่อและทุกคนก็เห็น

เราอึดอัดใจเพราะคิดมาหลายวันว่าเราควรคุยกับผู้หญิงคนนี้ตรงๆดีๆไม๊คะ ว่าควรจะอยู่ในที่ของตัวเอง อย่างน้อยเค้าก็ช่วยงานพ่อเรามา ถ้าเค้าอยากจะคบกันมันอาจจะไม่ใช่เรื่องของเรา แต่ที่เราอึดอัดและเสียใจ คือแม่เรา แม่เรายังอยู่ตรงนี้ และเค้าไม่ได้หย่ากัน เราไม่รู้จะทำยังไงดี เราไม่ได้สนับสนุนเรื่องนี้ ให้พ่อมีชู้ หรือจะให้พ่อแม่หย่ากัน แต่เราคิดว่ามันเป็นกรรมใครกรรมมัน คิดแบบนี้ได้มั้ยคะ แม่เราเหมือนจะไม่ได้รักพ่อ แต่เราคุยกับแม่แล้วน้ำตาไหล แม่ซื้อบ้าน หาเงิน ซื้อรถ สร้างทุกอย่าง เพราะอยากให้พ่ออยู่แบบไม่ลำบากตอนแก่ เพราะแกไม่มีเงินเก็บเลย งานที่แกทำก็เป็นแค่งานอดิเรกที่มีรายได้บ้าง ไม่มีบ้าง และเราพึ่งทำงานเราอาจจะช่วยได้น้อย เราอึดอัดมาก สับสนไปหมด หรือเราควรจะปล่อยไป ทำเป็นไม่เห็น แล้วเห็นพ่อกับแม่แยกกันอยู่ตอนพวกท่านเกยีษณ   


ขอคำแนะนำทีค่ะ