เราพึ่งตัดสินใจบอกเลิกกับแฟนไป เป็นครั้งแรกที่กล้าเอ่ยปาก ไม่ได้พูดเพราะอารมณ์ชั่ววูบแต่อย่างใด
เราคบกับแฟนมา 5 ปีแล้ว ตลอดเวลา 5 ปีมีทุกข์มีสุขปะปนเป็นเรื่องปกติ
เราสนิทกับพ่อแม่เขามาก พ่อแม่เขาเอ็นดูเรามา เรากับเขาเคยคิดถึงขั้นแต่งงานกัน(ความเพ้อ)
จนกระทั่ง 2 ปีที่แล้วต้องอยู่ไกลกันมาก คนละภาคของประเทศไทย
จากที่เคยเจอกันทุกวัน ก็เป็นปีละ 4-5 ครั้งเท่านั้น แต่ก็ผ่านมาได้เรื่อยๆ คนอื่นๆก็ชื่นชม ว่าทำยังไงห่างกันขนาดนี้ถึงยังรักกันได้
((((** อาจจะยาวหน่อยนะคะ TT ต้องขออภัยด้วย **))))

แฟนเราเขาเป็น ผู้ชายที่หน้าโหด ไว้หนวดดูภายนอกดูเป็น ผู้ชายโหดๆ แต่จริงๆเขาเป็นคนอ่อนโยน น่ารัก อ่อนหวาน มีมุมหวานๆกับเราเสมอ
เราได้รับสิ่งเหล่านี้จากแฟนเรามาตลอด 5 ปี ความหวาน ความน่ารักของเขา เติมเต็มความรักซึ่งกันและกันตลอด
เราเป็นคู่รักที่ น่ารักกันมาก เพราะเขาก็น่ารักชอบมาหวานใส่ เราซึ่งเป็นผู้หญิงที่ชอบไปหวานกับแฟนอยู่แล้ว
ติดแฟนมาก ชอบอ้อนแฟนมาก ชอบทำอะไรน่ารักๆให้แฟนเสมอ ไม่เคยขาด เลยทำให้รักสดใสอยู่ตลอด

จนกระทั่ง 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา เขามีทีท่าเปลี่ยนไป เย็นชาใส่เรามากขึ้น (ตอนแรกเขาบอกว่าเขาเป็นแบบนี้เพราะมีเรื่องทะเลาะกัน)
เราก็โอเคไม่เป็นไร เรารอได้ รอเพื่อให้เขากลับมาดีน่ารักเหมือนเดิม เราพยายามเข้าหา พยายามเติมความหวานให้เค้าเสมอตลอด 2 อาทิตย์
แต่สุดท้าย ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น เขายังคงเย็นชากับเราต่อ จนเราทนไม่ไหว ต้องถามว่าเพราะเหตุผลอะไรกันแน่ ถึงเป็นแบบนี้ ?

เขาตอบและยืนยันมากว่า        "เขาไม่ได้มีใครนะ และเขาก็ยังรักเราอยู่เหมือนเดิม"
และเขาก็บอกว่า                   "แต่ต่อไปนี้ เราก็เป็นของเราแบบนี้ละ ไม่ได้หวานเหมือนก่อน เป็นตามใจตัวเองแบบนี้
                                         ตามอารมณ์ตัวเองแบบนี้ เธอจะรับได้มั้ย ?"
เราตอบแบบไม่คิดเลยว่า        "เรารับไม่ได้ และเราคงรับไม่ไหวอีกแล้ว"

เพราะตลอดเวลา 5 ปีที่ผ่านมา เราต้องเจออาการเย็นชาจากเขาหลายรอบ ซึ่งทุกรอบเราคิดว่าเรายังไหว
เราต้องโดนเขาเย็นชาใส่เป็น 3-4 วันหรือเป็นอาทิตย์ 2 อาทิตย์ เราเข้าใจว่าโดนเย็นชาเพราะมีเรื่องทะเลาะและเพราะเราทำให้เขาไม่พอใจ
แต่เราคิดเสมอว่า "คนรักกัน ทำไมถึงเย็นชาใส่กันได้บ่อยๆและนานๆขนาดนี้ ไม่ว่าเรื่องจะเล็กหรือจะใหญ่ก็ตาม"
เราพยายามมาตลอด คิดว่าตัวเองไหวมาตลอด จนวันนี้เรารู้สึกว่า เราไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

เราจึงตัดสินใจบอกเลิกเขา แต่ด้วยความที่เราเองก็ไม่ได้อยากจะเลิก เราก็เลยกล่อมเขาว่า
                     "เธอพร้อมมั้ย ที่จะปรับและกลับไปเป็นเธอคนเดิมอย่างที่เราเคยรู้จัก กลับมาน่ารักมาเติมเต็มซึ่งกันและกันเหมือนเดิม"
เขาพูดแค่ว่า     "ไม่อยากพูด ถ้าทำไม่ได้เดี๋ยวก็เป็นเรื่องกันอีก"
เราเลยบอกว่า   "ทำไมไม่สู้ไปด้วยกันล่ะ ฮึดใจสู้เพื่อกลับมาเป็น ผู้ชายคนเดิมที่น่ารักของเราเหมือนเดิม"
เขาบอกว่า      " ก็เราไม่สู้แล้วไง "

คำนี้บาดใจเรามากที่สุด เพราะเราเองสู้เพื่อเขามาตลอด เขาขอให้ ผู้หญิงที่โคตรคิดมาก โคตรงี่เง่าอย่างเรา เลิกนิสัยคิดมาก เลิกนิสัยงี่เง่า
เราต้องใช้ความพยายามอย่างมาก สู้อย่างมาก เพื่อทำให้รักดำเนินต่อไปได้ (เพราะเขาบอกว่า ถ้าเลิกนิสัยพวกนี้ไม่ได้ก็คงคบกันไม่รอด)
ตอนนั้นที่เราตั้งใจจะเลิกนิสัยพวกนั้น เราตกลงกับเขาว่า
                   " ถ้าเราเลิกนิสัยพวกนี้ให้เธอได้ เธอต้องแสดงความรักกับเราให้เต็มที่แบบเมื่อก่อนได้มั้ย รักเราให้เหมือนเป็นวันสุดท้ายได้มั้ย"
เขาก็รับปากตกลงกับเรา จน ณ วันนี้เราทำเพื่อเขาได้แล้ว แต่เขากลับมาเปลี่ยนไปและทำให้เราไม่ได้
(ที่เราต้องขอเพราะว่า
เวลาเขาเย็นชากับเรา เราพูดเสมอว่า "รีบกลับมาดีมาหวานได้แล้วน้า ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีเค้าทำไงเล่า"
เขาก็จะตอบแค่ว่า "แล้วพรุ่งนี้เธอจะเป็นอะไร ? แล้วทำไมเธอรอไม่ได้หรอ ?" บลาบลาบลา)

หลายๆคนอาจมองว่าทำไมเราต้องให้แฟนเราแสดงออกว่ารักมากมาย ทำไมไม่ดูการกระทำ
เหตุผลก็คือ เรากับแฟนเราอยู่ไกลกันไม่ได้เจอกัน ไม่ได้ไปเที่ยวกันบ่อยๆเหมือนคนที่อยู่ใกล้กัน
ทำได้อย่างมากก็คือ คุยโทรศัพท์ คุยผ่านแชทใน Facebook (หลังๆมา facetime แทบไม่มี)
ฉะนั้น สิ่งเดียวที่จะทำให้เรารู้สึกใจชื่น และ มั่นใจว่า เขายังเหมือนเดิม ยังรักเราเหมือนเดิม
ก็คือการแสดงออกต่างๆ ไม่ว่าจะน้ำเสียงการคุยในโทรศัพท์ อักษรประโยคหวานๆ ที่จะเติมเต็มให้กัน
และเขาเป็น หนุ่ม โซเชี่ยวมาก เล่น Facebook ตลอด เล่น ig ตลอด
แต่หลังๆมานี้ แทบไม่มีรูปคู่ใน ig รูปคู่ที่เขาอัพลง face เขาก็แทบไม่มี มีแต่ ผู้หญิงบ้าๆบอๆคนนี้โพสและแท็กชื่อเขาไป
เราไปโพสอะไรให้ คอมเม้นหวานๆไม่มีให้เราเห็น ทั้งๆที่เมื่อก่อน ไม่เคยขาด
เหมือนมีแต่เราที่วิ่งเข้าหา หรือเพราะเราให้มากเกินไป ?

เขาพูดส่งท้ายให้เราว่า "ถึงเราจะเปลี่ยนไป แต่เราก็ไม่ได้มีใคร และก็ยังรักอยู่"
แต่สำหรับเรา ถ้าเขายังเลือกที่จะทำตามใจตัวเอง ตามอารมณ์ตัวเอง โดยไม่แคร์คนอีกคน
ยังงี้ มันไม่ใช่ความรักแล้ว ความรักคือการที่คน 2 คนต้องดูแลใจซึ่งกันและกัน

เราคิดเสมอว่า ความรักก็เหมือนการวิ่ง 3 ขา
คน 2 ผูกขาติดกันและเดิน วิ่ง ประคองไปข้างหน้าพร้อมๆกัน
แต่แล้ววันนี้ เขากลับไม่วิ่ง เลือกที่จะอยู่เฉยๆ
แต่เราเองกลับอยากจะไปต่อ เราก็ต้องดึงเขา ประคองเขา ดันทุรังให้เขาเดินไปกับเรา
แต่เราก็จะเหนื่อย ที่ต้องประคองคนๆนึงที่ไม่ช่วยออกแรงอะไรเลย ให้เดินไปกับเรา
เขาเองก็อึดอัด จนสุดท้ายแล้ว ขา 2 ขาที่ผูกกัน ก็ต้องเอาออกจากกัน

<<<< เราอยากรู้ว่าเราตัดสินใจถูกแล้วใช่มั้ยคะ?
         ในการที่เลือกเดินออกมาจากเขา
         เขาเองก็จะได้ทำตามใจอย่างที่เขาต้องการ
         และเราเองก็จะไม่เป็นทุกข์อีก >>>>>>>>>>
แต่ทั้งนั้นทั้งนี้ คือเรายังรักเขาสุดหัวใจ ยังรักอยู่มากๆ ถ้ามีโอกาสเราก็ยังอยากกลับไปคบ
แต่เขาเลือกที่จะไม่สู้กับเรา เราก็คงต้องอยู่แบบนี้ให้ได้ใช่มั้ยคะ ?
        
++ สุดท้าย ขอฝากถึง ใครก็ตามที่มีรักอยู่นะคะ อยากให้ดูแลให้ดี ถึงจะเป็นรักแท้หรือไม่ก็ตาม ไม่มีใครรู้
แต่ที่แน่ๆ ณ ตอนนี้ถ้ายังมีอยู่ อยากให้ดูแล รักษาใจ มอบความรักให้เขาเต็มที่ ไม่มีใครรู้ว่าอนาคตเราจะเสียคนรักไปเมื่อไหร่
ฉะนั้น อย่าให้เป็นแบบเราเลย เอาเรื่องเราไว้เป็นข้อเตือนใจ ++
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบนะคะ