เรา... ผู้หญิงธรรมดาๆคนนึง ไม่ได้โดดเด่นอะไรเลย เหมือนคนไร้ตัวตนในโรงเรียนอ่ะค่ะ นี่คือตัวเรานะคะ
ย้อนไปสมัยที่เราเรียนอยู่ ม.3 ...เรารู้จักกับผู้ชายคนนึงในฐานะแฟนของเพื่อน (ซึ่งไม่ได้สนิทกัน อยู่คนละห้อง)
เราก็ไม่ได้อะไรมากกับผู้ชายคนนั้น เพราะเค้าเป็นรุ่นน้องเราหนึ่งปี แถมยังเป็นแฟนเพื่อนอีก เลยมองผ่านๆไป
จนกระทั่งวันนึง ตอนนั้นเราเพิ่งขึ้น ม.4 เทอมแรก ที่โรงเรียนของเรามีงานแข่งวิ่งมินิมาราธอน ระยะ 5 กิโลฯ กว่าๆ
ซึ่งเราต้องวิ่งรอบโรงเรียน ตอนแรกเราก็ตกลงกันกับเพื่อนว่า "เดี๋ยวเราเดินเข้าคนสุดท้าย ปิดงานของโรงเรียนแล้วกันเนาะ สบายๆ 555+"
พอเอาเข้าจริง ปล่อยตัวตอนเกือบๆ 7 โมงเช้า อากาศมันก็เริ่มร้อน พอแดดออกเท่านั้นแหละ ไอ้ความตั้งใจของเราตอนแรก
เปลี่ยนมาเป็น "แก...วิ่งกันเหอะ ยิ่งนานก็ยิ่งร้อนอ่ะ ดำด้วย" (แม้จะธรรมดาๆ ก็ยังห่วงผิวตัวเองด้วยนะ) เราก็เริ่มแยกกันวิ่งค่ะ
พอมาถึงที่โรงเรียน เกิดอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาว่า ใครกันที่วิ่งเข้ามาเป็นคนแรกของโรงเรียน ก็เลยต้องถามเพื่อนที่มาถึงก่อน
เพื่อนมันก็บอกว่า "น้องโด้ อ่ะแก" ตอนนั้นก็คิดนะคะ ว่าใครฟ่ะ? เลยบอกเพื่อนว่า "งั้นถ้าแกเห็นน้องคนนั้น แล้วสะกิดบ้างนะ อยากเห็นหน้า"
จังหวะนั้น ตอนที่กำลังเดินไปกินข้าวที่โรงอาหารของโรงเรียน เพื่อนก็สะกิดให้เรารู้เป็นนัยๆว่า น้องคนนั้นไง น่ะน่ะ
เราเลยหันไปมอง แล้วมันก็แบบว่าๆ ...ปิ๊ง หล่ออ่ะ ชอบ... 555 เกิดไปตกหลุมรักเค้าซะงั้น
แต่ขอโทษนะคะ น้องเค้าไม่ได้นั่งกินข้าวที่โรงอาหารคนเดียว เค้านั่งอยู่กับแฟนเค้าค่ะ ซึ่งก็ไม่ใช่ใคร เพื่อนต่างห้องของเราเอง
อารมณ์แบบ... นางมารเข้าสิง (เมื่อไหร่เค้าจะเลิกกันนะ ฉันจะได้มองแบบสบายใจ แถมมีหวังเล็กๆ หึหึ)
แต่ก็ไม่ได้อะไรจริงๆจังๆหรอกนะคะ ก็แค่มีแอบมองแว๊บๆบ้าง เป็นความสุขเล็กๆน่ะค่ะ
v
v
v
และแล้ว... หลังจากนั้นไม่นาน ก็ได้ยินมาว่า เค้าเลิกกันแล้ว อ่ะฮิ้ว แต่ไม่ได้เลิกกันเพราะเรานะ เค้าเลิกกันเพราะ ผู้หญิงไปมีใหม่
เราก็เลยเริ่มมองเค้าอย่างจริงจังมากขึ้น จนรู้ว่าน้องเค้าเรียนห้องไหน ชอบเล่นกีฬาอะไร ใครเป็นเพื่อนสนิทเค้าบ้าง
ก็แอบมองไปเรื่อยๆค่ะ เพราะเราเป็นรุ่นพี่น้องเค้า เวลาเข้าแถว หรือช่วงพักเที่ยงเดินแถว น้องเค้าต้องเดินผ่านหน้าห้องเราทุกวัน
ตอนนี้คนที่เคยแอบรักใคร คงจะพอเข้าใจอารมณ์ของเรานะคะ ว่าการได้มองคนที่เราปลื้ม เล่นกีฬา หรือเดินผ่านหน้าห้องมัน สุข แค่ไหน
ก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนกระทั่ง เราขึ้น ม.6 ช่วงนี้เราต้องเรียนพิเศษที่โรงเรียน เราก็จะเลิกกว่านักเรียนชั้นปีอื่นๆค่ะ
ดังนั้นเราก็จะได้เห็นน้องเค้าซ้อมวิ่งที่สนามโรงเรียนทุกๆเย็น ก็ยืนแอบตรงมุมเสา มองไปเรื่อยค่ะ
(คงมีใครรู้สึกว่าเรา เหมือนสโต๊กเกอร์ แลดูน่ากลัวเนอะ)
ไอ้เพื่อนๆของเราที่รู้ มันก็จะแซวเรา เวลาน้องเค้าเดินผ่าน มีบ้างที่ต้องเขิน เพราะบางที น้องเค้าดันหันมาสบตาเราพอดี ก็มี
อ้อ....ตอนที่เราขึ้นชั้น ม.5 ด้วยความที่ว่า ความสัมพันธ์มันไม่ก้าวหน้าไปไหนซะที เราเลยรวบรวมความกล้ากะว่าจะไปขอเบอร์โทรฯน้องเค้า
เผื่อว่า เราจะกล้าคุยกันเค้าบ้าง วันนั้นเราเลยชวนเพื่อนไปด้วยกันคนนึง รอจังหวะให้น้องเค้าเดินผ่านมา แล้วน้องเค้าก็เดินผ่านไป 555
เพราะเราไม่กล้าขอเบอร์น่ะค่ะ จนน้องเค้าเดินขึ้นบันไดไปแล้ว เราเลยตัดสินใจ เอาวะ เป็นไงเป็นกัน ลองดู
"น้องคะๆ คือว่า ขอ อีเมลล์หน่อยค่ะ" อ่านไม่ผิดหรอกค่ะ คือว่า ไม่กล้าขอเบอร์น่ะค่ะ เลยขอ เมลล์ไปแทน
ก็ตลกตัวเองนะคะ จะมีใครสักกีคนกัน ที่ไปขออีเมลล์น้องเค้าแบบนั้น แต่น้องเค้าก็เขียนอีเมลล์ใส่กระดาษมาให้นะคะ
ตื่นเต้นมากๆเลย
หลังจากได้อีเมลล์มาแล้ว เราก็จัดการส่งเมลล์ไปสารภาพรักกับน้องเค้าค่ะ
แต่ว่า... น้องเค้าเงียบไปเลย เราเลยเศร้าไปพักใหญ่ๆเลยค่ะ คิดว่าตัวเอง อกหัก แล้ว
แต่เราก็อดไม่ได้ที่จะแอบมองน้องเค้าอ่ะ คือ มันเหมือนมีอะไรดึงดูดสักอย่าง ให้ต้องมอง เราก็เลยนั่งชื่นชมความสามารถน้องเค้าไปเรื่อยๆ
จำได้ว่ามีช่วงนึงที่ ม.5 ต้องเตรียมตัว เตรียมงานกีฬาสีของโรงเรียน เราได้อยู่สีม่วง ซึ่งบังเอิ๊ญ บังเอิญ น้องเค้าได้อยู่สีเดียวกับเรา
และน้องเค้าก็ได้เป็นตัวแทนนักกรีฑาของสีเราค่ะ
ตอนที่น้องเค้าแข่งวิ่ง หรือตีกลอง เรายังแอบถ่ายรูปเก็บไว้เลย (ทุกวันนี้รูปพวกนั้นก็ยังอยู่นะคะ)
ช่วงเวลาสงบสุขของเราก็จบลง แค่ตรงนี้แหละค่ะ เพราะเรากำลังจะจบแล้ว ก็คงไม่ได้มองน้องเค้าอีก วันที่มีพิธีอำลารุ่นพี่ มีช่วงนึงของพิธี
ที่น้องๆจะต้องมายืนเรียงแถวเป็นทางเดินไปเรื่อย ให้รุ่นพี่เดินผ่านไป พร้อมกับน้องๆ เค้าจะเตรียมของมามอบให้รุ่นพี่ค่ะ
ซึ่งเราก็คิดในใจว่า ซวยแล้ว ..ไม่มีรุ่นน้องที่สนิทด้วยเลยสักคน คงไม่ได้อะไรติดมือ หรือมีน้องคนไหนมาให้ของเราแน่นอนเลย
ก็เลยเดินทำใจไปจนถึง...
คือ อยู่ๆ ก็มีดอกกุหลาบ 2 ดอก ยื่นมาตรงหน้า แล้วบอกว่า อ่ะ ตั้งใจให้นะ
แล้ว คนที่ให้ดอกกุหลาบเรา ก็คือน้องคนที่เราแอบชอบมาตลอดอ่ะค่ะ เรายังไม่เคยคุยกันเลยด้วยซ้ำ ก็อดแปลกใจไม่ได้เหมือนกัน
แต่ตอนนั้นบอกได้คำเดียวว่า หน้ามันร้อนไปหมด เพื่อนเรามันก็กระแทกไหล่เรา แซวๆมาด้วย เขินค่ะ เขินมากกก
จนตอนเก็บของเลิกพิธี น้องคนนั้นเค้าก็เดินมา แล้วเหมือนจะพูดอะไรกับเราสักอย่าง แต่เราไม่เปิดโอกาสให้น้องเค้าพูด
เราดันพูดตัดหน้าไปว่า "ขอบคุณนะ" แค่นั้นเองค่ะ เพราะเขินมาก
ก็แน่ล่ะค่ะ เพิ่งเคยได้รับดอกกุหลาบจากผู้ชายครั้งแรก จะไม่เขินได้ไง
คือถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เราจะให้น้องเค้าพูดนะคะ เพราะเรายังนึกเสียดายไม่หาย ที่ไม่รู้ว่าน้องเค้าจะพูดอะไร
ตอนที่เราต้องจบจากโรงเรียน เราได้มีโอกาสเดินผ่านห้องน้องเค้า ตอนน้องๆกลับบ้านกันไปหมดแล้ว เราเลยได้รู้อีกอย่างหนึ่งว่า
ความฝันของน้องเค้าคือการเป็น "นายสิบ"
v
v
v
ผ่านไปเกือบๆ 1 ปี เราเริ่มกังวล เพราะน้องเค้ากำลังจะจบ แล้วต้องไปเรียนต่อแล้ว เรายังไม่มีโอกาสได้คุยกันเลย
และ ฉันยังไม่ได้สารภาพรักกับน้องเค้าเลยอ้ะ เดือดร้อนใจมากค่ะตอนนั้น เลยเริ่มหาเมลล์น้องเค้าที่เราเคยขอไว้
แต่ก็หาไม่เจอ แล้วก็ลืมด้วยว่าตัวเองมีเมลล์ 2 อัน
แต่ช่วงนั้นเราเพิ่งเล่น Facebook ได้ใหม่ๆ เราก็ใช้เมลล์ประจำเราสมัครเล่น แล้วแม่เราหัวโบราณ จำได้ว่าแม่โทรมาด่าเราใหญ่เลย
ว่าเราไปลงรูปในเน็ตแบบนั้นทำไม (ซึ่งตอนนี้ แม่เราติดเฟส มากกว่าเราซะอีก) แม่บอกให้เลิกเล่นเลยค่ะ
เราก็เลิกค่ะ ...
แต่เอาเมลล์อีกอันสมัคร แล้วก็....
ไว้จะมาอัพให้อ่านต่อนะคะ ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างหลังจากนี้ ^_____^
แอบรักคนๆหนึ่ง จนได้มาคบกัน มีใครเหมือนเราบ้างไหมคะ?? อยากแชร์เรื่องราวของเราให้เพื่อนๆได้อ่านกัน ^^"
ย้อนไปสมัยที่เราเรียนอยู่ ม.3 ...เรารู้จักกับผู้ชายคนนึงในฐานะแฟนของเพื่อน (ซึ่งไม่ได้สนิทกัน อยู่คนละห้อง)
เราก็ไม่ได้อะไรมากกับผู้ชายคนนั้น เพราะเค้าเป็นรุ่นน้องเราหนึ่งปี แถมยังเป็นแฟนเพื่อนอีก เลยมองผ่านๆไป
จนกระทั่งวันนึง ตอนนั้นเราเพิ่งขึ้น ม.4 เทอมแรก ที่โรงเรียนของเรามีงานแข่งวิ่งมินิมาราธอน ระยะ 5 กิโลฯ กว่าๆ
ซึ่งเราต้องวิ่งรอบโรงเรียน ตอนแรกเราก็ตกลงกันกับเพื่อนว่า "เดี๋ยวเราเดินเข้าคนสุดท้าย ปิดงานของโรงเรียนแล้วกันเนาะ สบายๆ 555+"
พอเอาเข้าจริง ปล่อยตัวตอนเกือบๆ 7 โมงเช้า อากาศมันก็เริ่มร้อน พอแดดออกเท่านั้นแหละ ไอ้ความตั้งใจของเราตอนแรก
เปลี่ยนมาเป็น "แก...วิ่งกันเหอะ ยิ่งนานก็ยิ่งร้อนอ่ะ ดำด้วย" (แม้จะธรรมดาๆ ก็ยังห่วงผิวตัวเองด้วยนะ) เราก็เริ่มแยกกันวิ่งค่ะ
พอมาถึงที่โรงเรียน เกิดอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาว่า ใครกันที่วิ่งเข้ามาเป็นคนแรกของโรงเรียน ก็เลยต้องถามเพื่อนที่มาถึงก่อน
เพื่อนมันก็บอกว่า "น้องโด้ อ่ะแก" ตอนนั้นก็คิดนะคะ ว่าใครฟ่ะ? เลยบอกเพื่อนว่า "งั้นถ้าแกเห็นน้องคนนั้น แล้วสะกิดบ้างนะ อยากเห็นหน้า"
จังหวะนั้น ตอนที่กำลังเดินไปกินข้าวที่โรงอาหารของโรงเรียน เพื่อนก็สะกิดให้เรารู้เป็นนัยๆว่า น้องคนนั้นไง น่ะน่ะ
เราเลยหันไปมอง แล้วมันก็แบบว่าๆ ...ปิ๊ง หล่ออ่ะ ชอบ... 555 เกิดไปตกหลุมรักเค้าซะงั้น
แต่ขอโทษนะคะ น้องเค้าไม่ได้นั่งกินข้าวที่โรงอาหารคนเดียว เค้านั่งอยู่กับแฟนเค้าค่ะ ซึ่งก็ไม่ใช่ใคร เพื่อนต่างห้องของเราเอง
อารมณ์แบบ... นางมารเข้าสิง (เมื่อไหร่เค้าจะเลิกกันนะ ฉันจะได้มองแบบสบายใจ แถมมีหวังเล็กๆ หึหึ)
แต่ก็ไม่ได้อะไรจริงๆจังๆหรอกนะคะ ก็แค่มีแอบมองแว๊บๆบ้าง เป็นความสุขเล็กๆน่ะค่ะ
v
v
v
และแล้ว... หลังจากนั้นไม่นาน ก็ได้ยินมาว่า เค้าเลิกกันแล้ว อ่ะฮิ้ว แต่ไม่ได้เลิกกันเพราะเรานะ เค้าเลิกกันเพราะ ผู้หญิงไปมีใหม่
เราก็เลยเริ่มมองเค้าอย่างจริงจังมากขึ้น จนรู้ว่าน้องเค้าเรียนห้องไหน ชอบเล่นกีฬาอะไร ใครเป็นเพื่อนสนิทเค้าบ้าง
ก็แอบมองไปเรื่อยๆค่ะ เพราะเราเป็นรุ่นพี่น้องเค้า เวลาเข้าแถว หรือช่วงพักเที่ยงเดินแถว น้องเค้าต้องเดินผ่านหน้าห้องเราทุกวัน
ตอนนี้คนที่เคยแอบรักใคร คงจะพอเข้าใจอารมณ์ของเรานะคะ ว่าการได้มองคนที่เราปลื้ม เล่นกีฬา หรือเดินผ่านหน้าห้องมัน สุข แค่ไหน
ก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนกระทั่ง เราขึ้น ม.6 ช่วงนี้เราต้องเรียนพิเศษที่โรงเรียน เราก็จะเลิกกว่านักเรียนชั้นปีอื่นๆค่ะ
ดังนั้นเราก็จะได้เห็นน้องเค้าซ้อมวิ่งที่สนามโรงเรียนทุกๆเย็น ก็ยืนแอบตรงมุมเสา มองไปเรื่อยค่ะ
(คงมีใครรู้สึกว่าเรา เหมือนสโต๊กเกอร์ แลดูน่ากลัวเนอะ)
ไอ้เพื่อนๆของเราที่รู้ มันก็จะแซวเรา เวลาน้องเค้าเดินผ่าน มีบ้างที่ต้องเขิน เพราะบางที น้องเค้าดันหันมาสบตาเราพอดี ก็มี
อ้อ....ตอนที่เราขึ้นชั้น ม.5 ด้วยความที่ว่า ความสัมพันธ์มันไม่ก้าวหน้าไปไหนซะที เราเลยรวบรวมความกล้ากะว่าจะไปขอเบอร์โทรฯน้องเค้า
เผื่อว่า เราจะกล้าคุยกันเค้าบ้าง วันนั้นเราเลยชวนเพื่อนไปด้วยกันคนนึง รอจังหวะให้น้องเค้าเดินผ่านมา แล้วน้องเค้าก็เดินผ่านไป 555
เพราะเราไม่กล้าขอเบอร์น่ะค่ะ จนน้องเค้าเดินขึ้นบันไดไปแล้ว เราเลยตัดสินใจ เอาวะ เป็นไงเป็นกัน ลองดู
"น้องคะๆ คือว่า ขอ อีเมลล์หน่อยค่ะ" อ่านไม่ผิดหรอกค่ะ คือว่า ไม่กล้าขอเบอร์น่ะค่ะ เลยขอ เมลล์ไปแทน
ก็ตลกตัวเองนะคะ จะมีใครสักกีคนกัน ที่ไปขออีเมลล์น้องเค้าแบบนั้น แต่น้องเค้าก็เขียนอีเมลล์ใส่กระดาษมาให้นะคะ
ตื่นเต้นมากๆเลย
หลังจากได้อีเมลล์มาแล้ว เราก็จัดการส่งเมลล์ไปสารภาพรักกับน้องเค้าค่ะ
แต่ว่า... น้องเค้าเงียบไปเลย เราเลยเศร้าไปพักใหญ่ๆเลยค่ะ คิดว่าตัวเอง อกหัก แล้ว
แต่เราก็อดไม่ได้ที่จะแอบมองน้องเค้าอ่ะ คือ มันเหมือนมีอะไรดึงดูดสักอย่าง ให้ต้องมอง เราก็เลยนั่งชื่นชมความสามารถน้องเค้าไปเรื่อยๆ
จำได้ว่ามีช่วงนึงที่ ม.5 ต้องเตรียมตัว เตรียมงานกีฬาสีของโรงเรียน เราได้อยู่สีม่วง ซึ่งบังเอิ๊ญ บังเอิญ น้องเค้าได้อยู่สีเดียวกับเรา
และน้องเค้าก็ได้เป็นตัวแทนนักกรีฑาของสีเราค่ะ
ตอนที่น้องเค้าแข่งวิ่ง หรือตีกลอง เรายังแอบถ่ายรูปเก็บไว้เลย (ทุกวันนี้รูปพวกนั้นก็ยังอยู่นะคะ)
ช่วงเวลาสงบสุขของเราก็จบลง แค่ตรงนี้แหละค่ะ เพราะเรากำลังจะจบแล้ว ก็คงไม่ได้มองน้องเค้าอีก วันที่มีพิธีอำลารุ่นพี่ มีช่วงนึงของพิธี
ที่น้องๆจะต้องมายืนเรียงแถวเป็นทางเดินไปเรื่อย ให้รุ่นพี่เดินผ่านไป พร้อมกับน้องๆ เค้าจะเตรียมของมามอบให้รุ่นพี่ค่ะ
ซึ่งเราก็คิดในใจว่า ซวยแล้ว ..ไม่มีรุ่นน้องที่สนิทด้วยเลยสักคน คงไม่ได้อะไรติดมือ หรือมีน้องคนไหนมาให้ของเราแน่นอนเลย
ก็เลยเดินทำใจไปจนถึง...
คือ อยู่ๆ ก็มีดอกกุหลาบ 2 ดอก ยื่นมาตรงหน้า แล้วบอกว่า อ่ะ ตั้งใจให้นะ
แล้ว คนที่ให้ดอกกุหลาบเรา ก็คือน้องคนที่เราแอบชอบมาตลอดอ่ะค่ะ เรายังไม่เคยคุยกันเลยด้วยซ้ำ ก็อดแปลกใจไม่ได้เหมือนกัน
แต่ตอนนั้นบอกได้คำเดียวว่า หน้ามันร้อนไปหมด เพื่อนเรามันก็กระแทกไหล่เรา แซวๆมาด้วย เขินค่ะ เขินมากกก
จนตอนเก็บของเลิกพิธี น้องคนนั้นเค้าก็เดินมา แล้วเหมือนจะพูดอะไรกับเราสักอย่าง แต่เราไม่เปิดโอกาสให้น้องเค้าพูด
เราดันพูดตัดหน้าไปว่า "ขอบคุณนะ" แค่นั้นเองค่ะ เพราะเขินมาก
ก็แน่ล่ะค่ะ เพิ่งเคยได้รับดอกกุหลาบจากผู้ชายครั้งแรก จะไม่เขินได้ไง
คือถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เราจะให้น้องเค้าพูดนะคะ เพราะเรายังนึกเสียดายไม่หาย ที่ไม่รู้ว่าน้องเค้าจะพูดอะไร
ตอนที่เราต้องจบจากโรงเรียน เราได้มีโอกาสเดินผ่านห้องน้องเค้า ตอนน้องๆกลับบ้านกันไปหมดแล้ว เราเลยได้รู้อีกอย่างหนึ่งว่า
ความฝันของน้องเค้าคือการเป็น "นายสิบ"
v
v
v
ผ่านไปเกือบๆ 1 ปี เราเริ่มกังวล เพราะน้องเค้ากำลังจะจบ แล้วต้องไปเรียนต่อแล้ว เรายังไม่มีโอกาสได้คุยกันเลย
และ ฉันยังไม่ได้สารภาพรักกับน้องเค้าเลยอ้ะ เดือดร้อนใจมากค่ะตอนนั้น เลยเริ่มหาเมลล์น้องเค้าที่เราเคยขอไว้
แต่ก็หาไม่เจอ แล้วก็ลืมด้วยว่าตัวเองมีเมลล์ 2 อัน
แต่ช่วงนั้นเราเพิ่งเล่น Facebook ได้ใหม่ๆ เราก็ใช้เมลล์ประจำเราสมัครเล่น แล้วแม่เราหัวโบราณ จำได้ว่าแม่โทรมาด่าเราใหญ่เลย
ว่าเราไปลงรูปในเน็ตแบบนั้นทำไม (ซึ่งตอนนี้ แม่เราติดเฟส มากกว่าเราซะอีก) แม่บอกให้เลิกเล่นเลยค่ะ
เราก็เลิกค่ะ ...
แต่เอาเมลล์อีกอันสมัคร แล้วก็....
ไว้จะมาอัพให้อ่านต่อนะคะ ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างหลังจากนี้ ^_____^