เป็นตัวของตัวเองเถอะค่ะ  สิ่งที่คน หนึ่งคนมอง  ก็ใช่ว่าจะเป็นภาพรวมของคุณทั้งหมด
บุคลิกของคนเราก็ต่างกัน   เพื่อนคนนั้นเขามองคุณด้วยความคิดเขา  ไม่มีใครบอกได้ว่า
ไอ้อาการเอ๋อ  นี่มีขอบเขตอยู่ที่ตรงไหน  ตราบใด ที่คุณรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ผิดแปลกอะไร
นั่นก็คือไม่ผิดแปลกอะไร  

ถ้าคุณจะดูเอ๋อ  น่าจะเป็นพ่อแม่คุณที่จะกังวล  และจับส่งคุณหมอนะ  ถ้าพ่อแม่คุณเค้าเห็นว่า
ก็ไม่ได้มีอะไรผิดแปลก  ก็ไม่เห็นต้องกังวล  คนเรามีบุคลิกที่ต่างกันออกไป  

ถ้าคุณอยากได้บุคลิกแบบสาวมั่น แต่ถ้ามันไม่ใช่ตัวคุณ  มันจะดูฝืนเกินไป  
จากเอ๋อ มันจะกลายเป็นดู ปสด.   มากกว่านะ  กลายเป็นผู้หญิงที่มีบุคลิกขาดๆ เกินๆ  

เป็นตัวของตัวเองเถอะ  การแสดงตัวเอง   ด้วยความเป็นตัวเอง  มันเป็นเรื่องยากนะ  
ที่เราจะแสดงตัวตนของเรา  นั่นแปลว่าเรามีความมั่นใจ  ในความเป็นตัวเรา  
ซึ่งส่วนใหญ่แล้วคนเรามักใส่หน้ากาก  ที่จะเป็นคนอื่น

ถ้าคุณเป็นตัวของตัวเองแล้ว  ยอมรับในความไม่สมบูรณ์  (ใครเกิดมาเพอร์เฟ็ค? )ไม่มีถูกไหม
แล้วค่อยมาปรับบุคลิกที่ดูผิดเพี้ยนจริงๆ  เป็นต้นว่า  ชอบเดินขาแบ  ทิ้งสะโพก หรืออะไรๆ
ที่มันไม่ใช่คนปกติเขาทำกัน  อันนั้นค่อยกังวล   พอเข้าใจไหม?