คือเนื่องจากว่า เมื่อวันเสาร์ เราไปข้าวสารมา เราก็เดินถ่อไปถึงท่าพระอาทิตย์ เพื่อที่จะไปกินโรตีมะตะบะ ซึ่งขณะนั้นเวลา 1 ทุ่ม ไปถึงร้านปุ๊บ... ร้านยังเปิดอยู่ และมีคนนั่งนอกร้านประมาณ 3 โต๊ะ
... เสร็จปุ๊บ ก็ยืนรอหน้าร้าน มองดูว่า เมื่อไหร่ เค้าจะเรียกให้นั่ง ... ซึ่งด้านในร้าน ตอนนั้น ก็ไม่มีใครนั่งเลย และมีโต๊ะเหลืออยู่ 1 โต๊ะ หน้าประตูร้าน
คือว่าจะมีเจ๊คนนึง ไม่รู้ใช่เจ้าของหรืออะไรส่วนไหนของร้าน แต่ดูมีอิทธิพลในร้าน เดินไปมาในร้าน... ทำเหมือนยุ่งมาก ซึ่งจริงๆเจ๊ก็เห็นว่าเรายืนรออยู่
... ต่อมา แฟนเราเลยเรียกเจ๊คนนั้น และถามว่า "โต๊ะนี่นั่งได้มั้ยครับ?"
เสร็จปุ๊บ!!! เรา 2 คนก็ตกกะใจกับคำตอบจากเจ๊คนนั้นว่า
"โอ้ย! พี่ไม่ไหวแล้วน้อง พี่เหนื่อย ขอกินข้าวก่อน" แล้วเจ๊ก็ปาดเหงื่อโชว์
เออ! เราก็เข้าใจว่ามันน่าจะเหนื่อย ก็ร้านขายดี คุณทำอร่อย แต่... คุณควรพูดกับลูกค้าแบบนี้มั้ย??? คุณพูดเหมือนคุณไปเป็นภาระคุณ
เรานี้ ก็ไม่ได้ไปขอคุณกินฟรี เอาตังไปให้ คุณไม่เอา ก็โอเคก็ได้ เราก็แค่กลับ แต่ความรู้สึกเราก็เสียไปแล้วกับร้านนี้
แล้วลูกน้องในร้านคุณก็มี ยืนหัวโด่กัน 3-4 คน ทำไมไม่ใช้ลูกน้อง
คืองงอ่ะค่ะ!!!
ทำไมร้านอาหารที่อร่อยและขายดีๆถึงชอบลวดลายไม่ง้อลูกค้า
... เสร็จปุ๊บ ก็ยืนรอหน้าร้าน มองดูว่า เมื่อไหร่ เค้าจะเรียกให้นั่ง ... ซึ่งด้านในร้าน ตอนนั้น ก็ไม่มีใครนั่งเลย และมีโต๊ะเหลืออยู่ 1 โต๊ะ หน้าประตูร้าน
คือว่าจะมีเจ๊คนนึง ไม่รู้ใช่เจ้าของหรืออะไรส่วนไหนของร้าน แต่ดูมีอิทธิพลในร้าน เดินไปมาในร้าน... ทำเหมือนยุ่งมาก ซึ่งจริงๆเจ๊ก็เห็นว่าเรายืนรออยู่
... ต่อมา แฟนเราเลยเรียกเจ๊คนนั้น และถามว่า "โต๊ะนี่นั่งได้มั้ยครับ?"
เสร็จปุ๊บ!!! เรา 2 คนก็ตกกะใจกับคำตอบจากเจ๊คนนั้นว่า
"โอ้ย! พี่ไม่ไหวแล้วน้อง พี่เหนื่อย ขอกินข้าวก่อน" แล้วเจ๊ก็ปาดเหงื่อโชว์
เออ! เราก็เข้าใจว่ามันน่าจะเหนื่อย ก็ร้านขายดี คุณทำอร่อย แต่... คุณควรพูดกับลูกค้าแบบนี้มั้ย??? คุณพูดเหมือนคุณไปเป็นภาระคุณ
เรานี้ ก็ไม่ได้ไปขอคุณกินฟรี เอาตังไปให้ คุณไม่เอา ก็โอเคก็ได้ เราก็แค่กลับ แต่ความรู้สึกเราก็เสียไปแล้วกับร้านนี้
แล้วลูกน้องในร้านคุณก็มี ยืนหัวโด่กัน 3-4 คน ทำไมไม่ใช้ลูกน้อง
คืองงอ่ะค่ะ!!!