หลุมพรางของธุรกิจเครือข่าย (MLM) 2

กระทู้สนทนา

หลุมพรางของธุรกิจเครือข่าย (MLM) 2

2. ชวนให้ทำธุรกิจที่เกินความจำเป็น

แต่ละบริษัทมีเทคนิคการทำแผนเครือข่ายสมาชิกแตกต่างกัน แต่สิ่งที่ผมค่อนข้างจะรังเกียจ คือ การให้สมาชิกที่สนใจเข้าร่วมทำธุรกิจใหม่ เปิดสายงานธุรกิจ ด้วยเงินจำนวนมาก โดยยกตัวอย่างความสำเร็จและตัวเงินที่ได้ซึ่งมีความแตกต่างกัน ซึ่งแต่ละบริษัทมักจะใช้วิธีการแบ่งผู้ทำธุรกิจออกเป็นกลุ่มระดับการลงทุน เช่น

(1) กลุ่มระดับธุรกิจขนาดเล็ก : หากประสบความสำเร็จได้ผลตอบแทนน้อย (ลงทุนด้วยเงินหลักพัน)

(2) กลุ่มระดับธุรกิขนาดกลาง : หากประสบความสำเร็จได้ผลตอบแทนปานกลาง (ลงทุนด้วยเงินหลักพันถึงหลักหมื่น)

(3) กลุ่มระดับธุรกิจขนาดใหญ่ : หากประสบความสำเร็จได้ผลตอบแทนมาก (ลงทุนด้วยเงินหลักหมื่นถึงหลายหมื่น)

พาพันขยัน

และมักจะใช้วิธีการโฆษณาชวนเชื่อว่า หากลงทุนในกลุ่มระดับธุรกิจขนาดใหญ่ หากคุณประสบความสำเร็จก็จะได้ผลตอบแทนตามที่บริษัทกำหนด ซึ่งตัวเลขอาจจะเป็นหลักแสนถึงหลักล้าน และหากคุณทำเริ่มด้วยธุรกิจขนาดใหญ่ คนที่เข้ามาทำธุรกิจร่วมกับคุณเห็นคุณทำแล้วได้เงินเยอะหรือผลตอบแทนเยอะก็จะลงทุนระดับเดียวกับคุณเหมือนกัน บางบริษัทก็ใช้วิธีการให้บีบบังคับทางอ้อมให้เวลาอาจจะซักช่วงหนึ่ง อาจจะซักประมาณ 2 อาทิตย์ หรือไม่เกิน 1 เดือน ให้สิทธิผู้เข้ามาร่วมทำธุรกิจใหม่เลือกที่จะตัดสินใจว่าจะลงธุรกิจขนาดไหนดี หากเกินกำหนดก็ไม่สามารถเปลี่ยนระดับการลงทุนได้เป็นเหตุ ทำให้คนที่กลัวเสียโอกาสตัดสินใจลงทุนในกลุ่มธุรกิจขนาดใหญ่ โดยไม่คิดถึงผลดีผลเสียจากการลงทุนในระดับดังกล่าว

บริษัทที่ใช้วิธีการเหล่านี้ ผมนอกจากจะไม่ชอบแล้วยังค่อนข้างรังเกียจวิธีการด้วย เพราะอาศัยความอยากมีอยากได้ของคนมาล่อหลอกจนทำให้คนหลงผิดไปกับสิ่งต่างๆ ที่ยังไม่เป็นจริง อาจจะมีบางคนแย้งว่า ก็เพราะคนทำธุรกิจนี้มี "ความโลภ" ไง ถึงได้เป็นแบบนี้ ผมก็เห็นด้วยส่วนหนึ่งครับ เพราะ "ความโลภ" จึงทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น แต่ "ความโลภ" ของพวกเขามาจากการอยากทำธุรกิจ อยากทำมาหากิน เพื่อหวังความร่ำรวย ไม่ใช่ "ความโลภ" ที่เกิดจากความอยากมีหรืออยากได้จากของคนอื่น ผมจึงรับไม่ได้กับการหลอกลวงแบบนี้

นานาก่อทราย

ผมชื่นชอบและชื่นชมบริษัทที่ไม่ใช่วิธีการดังกล่าว แต่มุ่งเน้นการสอนให้สมาชิกผู้เข้าร่วมทำธุรกิจรู้จักการสร้างสมาชิกเครือข่ายผู้บริโภคสินค้าแทน และสอนวิธีการเสนอขายหรือกระจายสินค้าไปยังผู้บริโภค รวมถึงการเปิดใจผู้มุ่งหวัง มากกว่าบริษัทที่มุ่งเน้นจะหาสมาชิกเข้ามาทำธุรกิจแต่เพียงอย่างเดียว เพราะผู้บริโภคนั้นหากชอบสินค้าที่เรานำเสนอ และสินค้านั้นสามารถตอบสนองความต้องการของเขาได้ ผู้บริโภคย่อมที่จะตัดสินใจเข้ามาเป็นสมาชิกและซื้อหาสินค้า ตลอดจนอุปโภคหรือบริโภคสินค้าจากบริษัทของเราตลอดไป และเมื่อถึงเวลาที่สมควร บางครั้งสมาชิกเหล่านั้น อาจเปลี่ยนสภาพกลายมาเป็นผู้ทำธุรกิจด้วย เมื่อเขาเล็งเห็นโอกาสและเข้าใจในตัวสินค้าดีพอ ส่วนคนที่สนใจเข้ามาทำธุรกิจนั้น มีน้อยกว่าผู้บริโภคมาก การที่จะเสาะแสวงหาแต่กลุ่มคนที่ต้องการทำธุรกิจเป็นหลักจึงเป็นสิ่งค่อนข้างยาก และมีโอกาสที่จะประสบความสำเร็จได้น้อย อีกทั้งการคัดสรรทีมงานที่มีคุณภาพ หรือผู้ที่สนใจทำธุรกิจ เพื่อสร้างเครือข่ายองค์กร (สมาชิกผู้ทำธุรกิจ) นั้น ควรจะต้องเลือกหาจากคนที่ต้องการทำธุรกิจจริงๆ หรือจากสมาชิกผู้บริโภคที่เปลี่ยนจากการบริโภคสินค้า แล้วมีความต้องการทำธุรกิจในภายหลัง มากกว่าที่จะพยายามหลอกล่อให้ผู้คนเข้ามาทำธุรกิจโดยคำนึงแต่การหาสมาชิกผู้ทำธุรกิจแต่เพียงอย่างเดียว ดังนั้น ในความคิดผมการเริ่มต้นทำธุรกิจเครือข่ายที่ถูกต้อง จึงควรพุ่งเป้าไปที่ผู้บริโภคสินค้ามากกว่าผู้ทำธุรกิจ เพราะเมื่อใดที่ผลที่ออกมาไม่เป็นอย่างที่พวกเขาคิด (สมาชิกผู้ทำธุรกิจ) พวกเขาก็พร้อมที่จะล้มเลิกและละทิ้งความเพ้อฝันที่บริษัทได้สร้างภาพเอาไว้ทันที ทำให้เครือข่ายองค์กร (สมาชิกผู้ทำธุรกิจ) อาจเกินการล้มครืนขึ้นมาได้ เนื่องจากสมาชิกต่างไม่มีทักษะมากพอที่จะหาผู้หาผู้ทำธุรกิจมาร่วมกันเป็นทีมงานเพิ่มเติมได้ และค่อยๆ ถอดใจพากันหนีหายออกไปจากวงการธุรกิจเครือข่าย สาเหตุก็เพราะถึงจะมีสมาชิกผู้ทำธุรกิจเป็นจำนวนมากก็จริงแต่พวกเขาไม่เข้าใจหลักการทำธุรกิจเครือข่ายเลยแม้แต่น้อย ต่างทำตามวิธีการที่บริษัทแนะนำหรือวิธีการที่บริษัทต้องการ อีกทั้งแม่ทีม (upline) เองก็ไม่ได้สอนวิธีการที่ถูกต้องให้ ยังคงพยายามกดดันให้ลูกทีม (downline) ของตัวเอง พยายามหาสมาชิกมาเพิ่มให้ได้แต่เพียงอย่างเดียว ซึ่งจะแตกต่างจากการที่มีทีมงานสมาชิกผู้ทำธุรกิจจำนวนน้อยแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยคุณภาพ ซึ่งพวกเขาเหล่านั้นสามารถที่จะเพิ่มยอดสมาชิกผู้บริโภคและเพิ่มยอดสมาชิกผู้ทำธุรกิจได้อย่างค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไปแต่ยั่งยืน

http://ppantip.com/topic/32227419 หลุมพรางของธุรกิจเครือข่าย (MLM) 1