หลังจากที่ดิฉันตัดสินใจไปลาเจ้านาย เพื่อที่จะไปพบหมอติดตามผลก้อนเนื้อในรังไข่ แต่เจ้านายกลับพูดออกมากว่า

เจ้านาย: ผมไม่อยากจะอนุมัติให้คุณเลยนะ วันนั้นผมต้องออกไปข้างนอก แล้วมันจำเป็นต้องไปวันธรรมดาด้วยเหรอ
ดิฉัน: คะ คุณแม่นัดคุณหมอที่เก่งด้านนี้ให้คะ คุณแม่กลัวจะเป็นมากกว่านี้ เลยเลือกหมอที่ไว้ใจจะดีกว่า อีกอย่างเคยผ่าตัดมาแล้วรอบหนึ่งแล้วกลับมาเป็นอีก
เจ้านาย: คุณเป็นเลขา คุณไม่ควรจะลาหยุดด้วยซ้ำ นี้อะไรกันเดี๋ยวเป็นไข้หวัดใหญ่ หยุดที่ 2 วันติด
ดิฉัน: ที่ลาป่วยรวมแล้วก็แค่ 4 วันเท่านั้นนะคะ และก็มีใบรับรองแพทย์มาให้
เจ้านาย: ผมไม่สนหรอก ใบรับรองแพทย์หาซื้อที่ไหนก็ได้ และคุณก็เป็นเลขาที่แย่มาก มาทำงานตรงเวลา กลับเป็นเวลา ไม่มีเลขาที่ไหนเค้าทำกันหรอก

ดิฉันก็ได้แต่คิดในใจว่า แล้วจะมีเวลางานเข้าออกเพื่ออะไร รายละเอียดงานก็บอกว่า 8.30-17.30 แล้วการกลับบ้านตรงเวลามันผิดมากหรือ? ไม่มีงานค้าง แถมหากต้องนั่งรอเจ้านาย ดูทีวี เล่นมือถือถึง 1-2 ทุ่ม มันจำเป็นหรือ ดิฉันก็มีชีวิตที่ดิฉันจะต้องไปใช้เหมือนกัน จันทร์ - เสาร์ ดิฉันก็มาทำงาน ขอมีเวลาไม่กี่ชม.ให้กับตัวเองบ้างไม่ได้เลยหรือ มีหลายครั้งที่ดิฉันต้องออกไปทำงานนอกสถานที่ แต่ก็ไม่เคยได้ค่ารถหรือค่าใช้จ่ายใดๆเลย บางอย่างเรื่องเล็กๆน้อยๆที่ไม่ใช่หน้าที่ของดิฉัน ดิฉันก็อาสาทำให้ด้วยความเต็มใจเพราะมันเป็นสิ่งที่เราสามารถทำได้ ดิฉันทำงานให้เค้าด้วยใจ แต่สิ่งที่เค้ามอบให้ดิฉันกลับมากลายเป็นความเห็นแก่ตัว

วันนี้ดิฉันจึงตัดสินใจลาออก ทั้งๆที่ยังหางานใหม่ไม่ได้เลยด้วยซ้ำ แต่มันทนไม่ไหวที่จะต้องมาทำงานกับคนแบบนี้ หากดิฉันเจอเพื่อนร่วมงานไม่ดี ดิฉันก็ยังสามารถอยู่ได้คะ แต่นี้เจ้านายคนที่ดิฉันทำงานรับใช้กลับไม่มีความเห็นใจหรือสงสารกันบ้างเลย ก็ต้อง say goodbye คะ

ตอนที่ดิฉันไปลาออกเค้าก็พูดจาแย่ๆใส่
เจ้านาย: ลาออก? ได้งานใหม่แล้วเหรอ?
ดิฉัน: ยังคะ
เจ้านาย: แล้วคิดว่าจะหาได้หรือไง? หรือว่าออกไปอยู่บ้านเฉยๆ ไม่มีงานทำ
ดิฉัน: คะ
เจ้านาย: ดีเนอะ เด็กสมัยนี้ไม่ต้องทำมาหากิน อยู่บ้านเฉยๆ
ดิฉัน: ใช่คะ ทำอะไรแล้วสบายใจ หนูก็ทำ ขอตัวนะคะมีงานต้องไปจัดการให้เสร็จจะได้ส่งต่อให้คนใหม่เร็วๆ

แล้วดิฉันก็เดินออกจากห้องไป ที่จริงดิฉันเตรียมทุกอย่างไว้หมดแล้วล่ะคะ แต่ไม่อยากสนทนาต่อกับคนแบบนี้ ดิฉันไม่แปลกใจเลยว่าทำไมปีที่ผ่านมา เค้าต้องเปลี่ยนเลขาถึง 2 คน ก็เพราะค้าเป็นแบบนี้ แถมตอนมาทำงานวันแรกหัวหน้า HR ก็บอกว่า อยู่นานๆนะ พี่ไม่อยากหาคนอีกแล้ว

หลายๆคนอาจจะคิดว่าทำไมดิฉันไม่มีความอดทนเลย แต่ดิฉันก็ไม่รู้เหมือนกันคะว่าจะอดทนไปเพื่ออะไร ในเมื่อเรายังมีสิทธิเลือก ในเมื่อที่นี้ยังไม่ใช่สำหรับมันก็ยังต้องมีสักที่ที่ใช่ ไม่ว่ามันจะช้าหรือจะเร็ว แต่เราก็สบายใจคะ ดีกว่ามานั่งให้อึดอัดไปวันๆ