สวัสดีครับ ผมเป็นผู้ชายคนนึงที่แต่งงานแล้วมา 6 ปี มีลูกเล็กๆ 2 คน ผมแต่งงานเร็วครับเรียนจบมหาลัยเดียวกัน ทำงานได้ 1-2 ปีก็แต่งงานกัน และให้ภรรยามาทำงานที่บ้านผม การแต่งงานในช่วงแรกก็มีทั้งดีและไม่ดี มีทะเลาะกันบ้างช่วงแต่งงานใหม่ๆ เพราะเป็นการปรับตัว จากคนที่อยู่ด้วยกัน 4-5 ชั่วโมง มาเป็นอยู่ด้วยกัน 24 ชั่วโมง ทำให้ทะเลาะบ้างเล็กๆน้อยๆ เป็นเรื่องธรรมดา ผมเป็นคนนึงที่ต้องการใช้ชีวิตที่เป็นสุข ไม่อยากมีทุกข์ การทะเลาะหลายๆครั้ง ทำให้ผมคิดจะเลิกกับภรรยาอยู่บ่อยครั้ง แต่ทุกครั้งที่ผมงอน  ภรรยาจะเป็นฝ่ายง้อก็ทำให้เราอยู่กันมาได้ จนมีลูกคนแรก ก็ไม่มีปัญหาครับ เพราะเป็นธรรมดาที่พ่อแม่จะเห่อลูกคนแรก ทำให้ครอบครัวมีความสุข ประกอบกับลูกคนแรกเลี้ยงง่ายมาก ทำให้ครอบครัวเรามีความสุขดี จึงตัดสินใจมีลูกคนที่ 2 ต่อปัญหาก็เลยเริ่มก่อตัวขึ้น เนื่องจากคนที่ 2 งอแง และติดแม่มาก ไม่ค่อยเอาใคร ทำให้ภรรยาคงจะเกิดความเครียดสะสม ทำให้หลังๆ ภรรยาเริ่มมีอารมย์ แปรปรวน และบุคคลิกเปลี่ยนไป เช่น หงุดหงิด ไม่สนใจ แข็งๆ ไม่ง้อ ไม่อ้อน ความเป็นแม่ลดลง จึงทำให้ผมรู้สึกแบบเดิมอีกแล้ว คือต้องการเลิก เพราะมันทำให้ผมไม่มีความสุขอีกแล้ว

แต่ถ้าเป็นผมตอนหนุ่มๆ คงจะเห็นแก่ความสุขของตัวเอง และคงเลิกไปแล้ว แต่ตอนนี้แต่ ผมมีลูก 2 คนที่ต้องการแม่(แต่ผมคิดว่าผมคนเดียวเลี้ยงลูกได้) และถ้าผมเลิกกับภรรยา ภรรยาผมจะทำอะไรต่อ ฯลฯ

สิ่งที่ผมทำคือ พยายามเอาลูกมาดูให้มากขึ้น ให้ภรรยามีเวลาส่วนตัวมากขึ้น พยายามทำให้เธอมีความสุขขึ้น จากการตามใจมากขึ้น พาไปเที่ยวมากขึ้น และลดความเป็นส่วนตัวของผมลง เพื่อให้เวลาของครอบครัวมากขึ้น เพราะผมจำได้ว่าตอนแต่งงานผมได้ให้คำมั่นสัญญากับภรรยาว่า "ผมจะดูแลคุณไปตลอดชีวิต"


ถึงคุณผู้ชายที่จะแต่งงาน คุณพร้อมจะอยู่กับภรรยาคุณไปตลอดชีวิตมั้ย ไม่ว่าเวลาจะเปลี่ยนไป อะไรจะเปลี่ยนแปลงไปก็ตาม