เจอผีมาทุกชนิดในโรงหนังแล้วค่ะ แต่คราวนี้น่ากลัวระดับ 8.4 ริคเตอร์ (ความสั่นป๊อปคอร์น)

เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นเมื่อวาน วันที่ 17 มิ.ย. 57 รอบเวลา 17.30 น. Esplanade แคราย โรงที่ 15
โปรดใช้วิจารณญาน เหตุการณ์ที่แคทเจอ อาจจะเป็นคำสาปของ Maleficent ก็เป็นได้

เพื่อลำดับเรื่องราวได้ง่ายและไม่น่าเบื่อ ขอแบ่งตามประเภทผีที่เจอดังนี้

ผีตัวแรก ..... ผีถีบเก้าอี้

นั่งแถว F 13 - F 12 ค่ะ มีน้องผู้ชายใส่ชุดนักเรียนน่าจะอยู่ประมาณ ป.4-5 มากับผู้ปกครองผู้ชายล่ำบึ๊กอีกสองคน แถว E 13 - E 11
น้องผู้ชายหยิบมือถือขึ้นมาเล่นเกมส์อยู่ค่ะตอนที่แคทและเพื่อนเดินเข้าที่นั่ง (ช่วงโฆษณา)
มีเสียงคุยกันประปราย พอเพลงสรรเสริญพระบารมีจบ ทุกคนก็เงียบ และผีถีบเก้าอี้ก็เริ่มทำงาน
ซึ่งอยู่ในช่วงตัวอย่างหนัง เพื่อนส่งสัญญานว่าถูกรบกวนจากด้านหลัง แต่ก็ไม่ได้ไปแจ้งเตือนอะไรถือว่าหนังยังไม่มาไม่ว่ากัน

ผีตัวที่สอง ผีธุระเยอะฟีทเจอริ่งกับผีถีบเก้าอี้
หนังฉายได้ 10 นาที ผู้ปกครองที่นั่ง E11 เริ่มมีธุระค่ะ ลุกขึ้นแล้วมีดึงเบาะตัวที่แคทนั่งอยู่
นิดหน่อยค่ะไม่เป็นไร ตัวนางใหญ่ ต้องมีกระแทกบ้าง เข้าใจค่ะ (ก้นใหญ่เหมือนกัน)
กระแทกที่นั่งแคททั้งขาไปและขากลับ รอบแรก ไม่เป็นไร รอบสองแคทหันไปมองเพื่อให้รู้ตัว ไม่อยากใช้เสียงรบกวนคนอื่นค่ะ
มีเสียงฟาดสายตา ชวิ๊งงงงง.....ขึ้นกลางอากาศตอนที่แคทหันไปสบตาคนทั้งสอง ขนหัวลุกเลยค่ะ จังหวะนั้น

อย่า.... อย่าเพิ่งลืมผีถีบเก้าอี้ น้องผู้ชายวัยเรียนรู้ยังเขย่าปลายเท้าใส่เบาะเพื่อนแคทอย่างต่อเนื่อง เป็นจังหวะหนูมาลีมีลูกแมวเหมียว
เพื่อนแคทนางเริ่มหงุดหงิด นึกสภาพเหมือนมีเอฟเฟคสี่มิติค่ะ มีการโดนพ่นคำสาปกระแทกใส่เกือบตลอด 15 นาทีแรก
แคทกับเพื่อนสงบสติอารมณ์โดยการกำป๊อปคอร์นโกยใส่ปากอย่างต่อเนื่อง

ผีตัวที่สาม ผีสปอยล์
ผู้ปกครองล่ำบึ๊กเริ่มเล่าถึงตัวละครว่าเดี๋ยวจะมีตัวนั้นตัวนี้ออกมา เล่าคนเดียวพอทนค่ะ นี้เล่นอีกคนนึงถามอีกคนนึงเล่าเหมือนฟังจิ้งหรีดประสานเสียง
เริ่มหมดความอดทน หันไปมองนางอีก ชวิ๊งงงงงงง เสียงฟาดฟันในอากาศรอบที่สอง ได้ผลค่ะ นางเงียบไป
สองนาที ....แล้วเล่าต่อ เงิบค่ะคราวนี้ สติขาดผึง!!!!

ผีตัวที่สี่ ผีสติแตก
เพื่อนแคทลุกขึ้นยืนแล้วหันกลับหลังไป แบบไม่หวังผูกมิตรละค่ะ คือจะเอาเรื่องละ และผู้ปกครองลุกขึ้นสวนแทบจะในทันที
เพื่อน                       : เมื่อไหร่จะหยุดเตะเก้า....
ผู้ปกครอง 1-2           : อะไร มีอะไร!!!!! (ตะโกนขึ้นโดยพร้อมเพียง สามสี่สองแปด บึ้ม!!!)
เพื่อน                       :......อี้.....ข่ะ ..ขะ .......ค้า....
ผู้ปกครอง 1-2           : (ถลึงตาใส่) แล้วทำไมต้องทำท่าทางแบบนี้ พูดดีๆไม่เป็นหรอ (ชี้นิ้ว)
เพื่อน                       :น้องคนนี้เค้าเตะเก้าอี้ตั้งหลายทีแล้วนะ!!!!! (กำมือแน่น นางเริ่มเสียสติอย่างที่สุดแทบจะตะโกนเลยก็ว่าได้)
ผู้ปกครอง 1-2           :แล้วทำไมไม่พูดดีๆ ลุกขึ้นยืนแบบนี้จะหาเรื่องกันเหรอ
แคท ผีสติแตกตัวที่ 2   :อัลไลน๊าาาาาาาาาาา (ตะโกน) นี่ก็ลุกขึ้นบอกแล้วไง จะให้บอกยังไงคือบอกดีๆของคุณ
                              ไม่รู้เหรอว่าทำแบบนี้ในโรงหนังมันรบกวนคนอื่น ทั้งเตะเก้าอี้ทั้งคุยเสียงดังรบกวนเนี่ยไม่รู้ตัวหรอ
ผู้ปกครอง 1-2           :แล้วทำไมไม่บอกดีๆ นี่เด็กนะ (ชี้ไปทางเด็ก) เด็กจะไปรู้เรื่องอะไร ห๊ะ!!! พูดกันดีๆสิ นี่อยู่ดีๆมาลุกขึ้นยืนอย่างกับจะเอาเรื่อง
                              อยาก มีเรื่องหรอ ห๊ะ!! (นางตะโกนกลับพลางชี้นิ้วชี้หน้าแคทและเพื่อนอย่างกับฟ้อนเงี้ยว)
แคท                        :เดี๋ยวนะ ให้บอกดีๆคือบอกยังไงคะ ต้องคลานเข่าด้วยไม๊  (คนในโรงเริ่มไม่ดูหนังละ หันมาดูสงครามผีแทน)
ผู้ปกครอง 1-2           :โอ๊ยยยยยไม่ต้องคลานมาหรอกย่ะ แค่หันมา "ขอโทษนะคะน้อง (ดัดเสียงสาว)
                              น้องเตะเก้าอี้พี่นะคะ" (หันหน้าไปทางเด็กพร้อมพนมมือ)
แคท-เพื่อน               มองหน้ากัน อึ้ง.....
เพื่อน                      :เราโดนเตะเก้าอี้  เราต้องขอโทษด้วยหรอ
ผู้ปกครอง 1-2          :ไม่ต้องมาขอโทษ แล้วจะเอายังไงเด็กก็คือเด็กจะไปรู้เรื่องหรอ ก็บอกดีๆสิ พูดดีๆไม่เป็นหรอ (ไม่ขอโทษไม่อะไรทั้งสิ้น)
เพื่อน                     :ก็นี่ไงที่ลุกขึ้นมาเนี่ย จะบอกให้ผู้ปกครองที่พามาบอกเด็กด้วยว่าหยุด!!!
ผู้ปกครอง 1-2          :อึ้ง... เดี๋ยวก่อนนะ เดี๋ยวหนังจบก่อน (ยังคงชี้หน้าอยู่)
แคท (เมานิ้วนิดๆ)     :ออกไปตอนนี้เลยก็ได้ (เกรงใจทุกคนในโรงที่ไม่เกี่ยวข้องมากๆ ตัดสินใจคว้าของเดินออกไป)
ผู้ปกครอง 1-2          :ได้ !!!! อารมณ์ประมาณหรีดเดอร์แท่กมือกันแล้วหันตัวออกไปทันที เด็กตามมาด้วยพร้อมกดเกมส์ในมือถือ (วอทททท)

ที่หน้าโรงหนัง ผีสุดท้าย ผีขอโทษ
ผู้ปกครอง 1             :ไง พูดดีๆอ่ะเป็นมะ
แคท                       :นี่ก็พูดดีที่สุดแล้วนะ ต้องกราบด้วยมะ (งงอะจะให้ทำไง)
เพื่อน                      :ทำไมไม่สอนเด็กก่อน..ว่า...... (ไม่ทันนางไม่เคยทัน)
ผู้ปกครอง 2             :อะไรจะให้สอนอะไร พูดจาแบบนี้หรอจะมาให้สอน ทำกริยาแบบนี้ไม่มีใครเค้าชอบหรอก ไปถามคนอื่นได้เลยใครจะขอโทษแบบนี้
ผู้ปกครอง 1             :พูดดีๆก็รู้เรื่องละ นี่มาทำท่าแบบนี้อยากมีเรื่องใช่มะ (คือนี่ไม่ใช่มีเรื่องหรอ นี่คือเรากำลังสนทนาธรรมชิป่ะ)
แคท                       คิดในใจ ตัวใหญ่ขนาดนี้จะกล้าไฝว้ฮะ
เพื่อน                      :แล้วสรุปจะเอายังไง ที่ออกมานี่คือจะไม่ขอโทษ
ผู้ปกครอง 1              :ก็บอกขอโทษมาสิที่ทำกริยาแบบนี้ จะได้ขอโทษกลับ
แคท                       :ห่ะ เราผิดหรอ
ผู้ปกครอง 1-2           :ใช่สิ ทำท่าไม่ได้ดีพูดจาแย่ๆ (พูดแบบนี้พร้อมกันหลายๆครั้งนับสิบรอบ)
เพื่อน                      :โอเค งั้นเราผิด เราขอโทษ (หันไปทางเด็ก โค้งตัว) พี่ขอโทษนะคะน้องที่พี่พูดไม่ดีกับน้อง
เด็ก                        :พยักหน้าพร้อมเล่นเกมส์ (เอิบบบบ..เด็กนี่คือ....)
ผู้ปกครอง 2             :ค่ะ ถ้าคุนขอโทษเราก็ขอโทษ จบนะ สรุปจบมะ ห๊ะ!!!  (ท่าทางเจ๊ก็ไม่ได้อยากจบเหมือนปากนะ)
แคทเพื่อน                (ยืนงงในดงกวาง ขอโทษเรื่องไรไม่คิดจะบอกเด็กหน่อยหรอ เราเองยังงงเลย ขอโทษที่ใส่เรารัวๆ หรือขอโทษที่ทำตัวเป็นคณะผี)
ผู้ปกครอง 2             :ป่ะ เข้าไปดูหนังต่อ คว้ามือ ขุ่นแม่
ผู้ปกครอง 1             :ไม่ดูละไม่มีอารมณ์ สะบัดมือ ขุ่นพ่อ
ผู้ปกครอง 2             :เข้าไปดูเถอะเราอย่าไปยอมเสียเงินตั้งสามร้อยด้วยเรื่องบ้าบอแบบนี้ (กวาดมือต้อนขุ่นแม่และขุ่นลูก)
แคท                       :ใครบ้าบอวะ หันไปพูดกับเพื่อน
ผู้ปกครอง 1             : (ถลาเข้ามากางมือแบบสุด) ว่าใครบ้าบอ นี่สรุปจะจบไม๊จบ
ผู้ปกครอง 2             :พอเถอะ จะดูหนัง (ลากขุ่นแม่เข้าประตูโรงไป)
แคท-เพื่อน               เงียบ ความรู้สึกคือ เดี๋ยวนะ นี่เราผิด ใช่ไม๊
เพื่อน                     :กลับบ้านกันเถอะ ไม่ดูแล้ว เข้าไปดูก็ไม่สนุกแล้ว (ที่จริงคือพวกเรากลัวโดนนางฟ้อนเล็บใส่ค่ะ สารภาพตรงๆ)
ท่านผู้ชมที่ยืนอยู่นอกโรงและพนักงงาน 1 คน ยืนมองและซุบซิบ

ตั้งกระทู้นี้อยากบอกว่าพอได้แล้วนะคะ นิสัยพาเด็กไปแล้วไม่รับผิดชอบ
แล้วเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีเรื่องคุยในโรงหนัง ไม่ห้ามเด็กเล่นเกมส์ระหว่างหนังฉาย
ผุดลุกผุดนั่งรบกวนคนที่นั่ง ไม่ขอโทษไม่อะไรทั้งสิ้น ทำเหมือนว่านี่คือเรื่องปกติ ไม่อยากรู้ว่าผู้ปกครองอนาคตเป็นอย่างไร
อยากรู้แค่เด็ก อนาคตเค้าจะรู้ไม๊อะไรควรไม่ควรทำในโรงหนัง เด็กอยู่ในวัยสอนได้ด้วยกำลังโตเป็นวัยรุ่น วัยเรียนรู้


สุดท้ายขอโทษทุกคนในโรงหนังวันนั้นมากๆนะคะที่แคทรบกวนการดูหนัง กราบขอโทษจากใจเลยค่ะ ไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้เลยค่ะ
และขออนุญาตใช้ภาษาวิบัติเพื่ออรรถรสนะคะ

ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ