ลูกสาวคนเล็ก อายุ 3 เดือน เคยเป็นปอดอักเสบตอนอายุ 2 เดือน ร่างกายยังไม่ค่อยฟื้นตัวเต็มที่ ตอนนี้ได้แต่ระแวงกลัวว่าจะเป็นอีก เพราะลูกสาวคนโตไปโรงเรียนก็จะไม่สบายกลับมาบ้าน ตอนนี้เครียดมาก เหมือนคนจิตตก  ระแวงไปหมด เลี้ยงลูกไม่มีความสุขเลย  เราจะทำยังไงดี แยกบ้านก็ไม่ได้ สงสารลูกคนโต เพราะเขาก็อยากให้เรากอด เราอุ้ม เหมือนน้อง เราก็ไม่กล้าให้พี่น้องอยู่ใกล้กันเพราะกลัวน้องติดโรคจากพี่สาว ตัวลูกคนเล็กก็เหมือนจะมีอาการ ไอ เสมหะอยู่ตลอด บางทีคิดเลยเถิด ถึงขนาดอยากยกลูกให้เป็นลูกหลวงพ่อโสธร เพื่อให้ท่านคอยคุ้มครองลูกให้แข็งแรง ปลอดภัย ช่วงเวลาที่ลูกนอน รพ. มันเป็นช่วงที่เลวร้ายที่สุดเลยค่ะ ร้องไห้ทุกวัน ต้องทนเห็นลูก พ่นยา เคาะปอด ดูดเสมหะ ให้ออกซิเจน ให้น้ำเกลือ ให้นมทางสายยาง โดนเจาะทั้งแขน ขา พรุนไปหมด ลูกนอน รพ.รัฐ พยาบาลก็พูดจาไม่ค่อยดี (ส่วนมาก ไม่ใช่ทุกคน) แค่ลูกป่วยก็เครียดมากพอแล้ว เจอพยาบาลแบบนี้เรายิ่งเครียด ถามอะไร ก็ทำเหมือนไม่อยากตอบ บอกเราว่า บอกไปคุณก็ไม่รู้เรื่อง ไม่ต้องถาม เราก็ไม่กล้าพูดอะไร กลัวเขาโกรธ แล้วจะดูแลลูกเราไม่ดี เราไม่อยากมีช่วงเวลา แบบนั้นแล้วค่ะ  สำคัญที่สุดเลยคือสงสารลูกมาก ทุกวันนี้ได้แต่ ทำบุญไหว้พระ ขอให้ลูกแข็งแรง หัวอกคนเป็นแม่ มันช่างทรมานยังนี้เอง