ต่อหลายต่อไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ แต่บางวันเจอวินเลือกรับผู้โดยสาร
ทำให้เราเสียเวลารอ กว่าคันใหม่จะมาบวกเวลาเพ่ิ่มอีก
ไม่ได้นึกถึงเราเลย นึกถึงแต่จะเอาคนที่ไปไกลๆ

นั่นยังไม่พอ.....วันนี้ต่อสองแถวอีกต่อ ลงวินมาต่อสองแถวซอยนี้เพื่อขึ้นรถเมล์ไปลงหน้าที่ทำงาน
ต่อที่สองนี้...เจอมนุษย์ป้าเป็นกระเป๋ารถเมล์
เด็กจะขึ้นลงรถไม่ดูแล เด็กให้ตังค์ไม่ครบก็วีนใส่
เด็กยังไม่ถึงแปดขวบเลย ....จะเอาอะไรนักหนา

เราก็เลยบอก เด็กอะ จะเอาอะไรนักหนา ตัวนิดเดียวเอง
ยัยป้าบอก คุยกับคนขับรถอะบอกให้รอก่อนๆ ไม่ได้อะไรใคร
เราก็บอก อ่าว...ไม่อายเหรอคะอะไรกับเด็กนักหนา
บอกดีๆก็ได้  (เอาเรื่องกะเวลาจอดส่งรับผู้โดยสารมาอ้าง)
พอเราจะให้ตังค์ค่าโดยสาร ทำเป็นไม่รับ
ก็เลยบอกว่า...จ่ายๆซะให้ซะจะได้จบ หมดเรื่องพูดกันแล้วนะ
ทำเป็นเล่นตัวอีกแน่ะ แค่จ่ายค่ารถ เฮ้อ

สรุป ....เราเตือนไม่ได้ หวังดีไม่ได้  เห็นลูกหลานคนอื่นเป็นอะไร

และก็ดันมีคนจะรีบขึ้นรถทั้งๆที่เด็กยังไม่ลง
จะรีบไรหนักหนาวะ...แปลก
เห็นแก่ตัวกันเนอะเด๋วนี้

คนบนรถคนอื่นก็เห็นแต่ตัว ทำไม่รู้ไม่ชี้
รถจะหนีไปไหนเหรอก็เปล่า
เซ็งกับยัยป้าสองแถวไม่รู้จักสื่อสารกับคนขับ!!!!!

ที่เรานั่งรถตามเส้นทางนี้เพราะว่าจะไปถึงท่าน้ำปากเกร็ดเพื่อต่อรถไปทำงานได้ไวหน่อย
แต่กลับต้องมาเจออะไรเพลียๆแบบนี้ เซงงงง
ถ้าทำงานเครียดๆคงเสียสุขภาพจิตแน่ ไหนจะต้องมาเครียดกับงานที่รออยู่อีก
พอดีว่าที่อยู่ทุกวันนี้ออกได้สองทางค่ะ เราเลือกที่จะนั่งรถสองแถวในซอยเราเอง
ที่บริการดี ไม่เคยเรื่องมากเลย แม้จะเสียเวลาเพิ่มก็ยังดีกว่าอะ
ไม่ต้องต่อวินไปนั่งอีกซอย นั่งออกไปถนนใหญ่เลย ดีกว่าเสียสุขภาพจิตกับการบริการแย่ๆ
ของวินที่เลือกคน และสองแถวซอยทางลัดที่บริการห่วยแตกแถมปากจัด

จึงได้ข้อคิดอีกอย่างว่า  เสียเวลา....บางครั้งก็ดีกว่าเสียสุขภาพจิต

มีใครรู้สึกเหนื่อยใจกับการเดินทางไหม
ต่อรถก็หลายต่อแล้ว...ยังเรื่องเยอะอีก

สำหรับเรานะ เรื่องวินไม่เท่าไหร่
ก็ไอ้เรื่องป้ากระเป๋ารถสองแถวจิกเด็กตัวเล็กๆเรื่องค่ารถมันก็เกินไป
เด็กยังเล็กนะ เลยต้องไฟท์กับป้า.....เพลียจิตแต่เช้าเลย