เนื่องจากเมื่อวานซืนมีเหตุจำเป็นให้ต้องโดยสารรถประจำทางไปห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งช่วงเย็นๆ ยืนรอที่ป้ายรถเมล์ซักพักรถเมล์มาขึ้นไปยืนบนรถเมล์สังเกตได้ว่าคนขับกับกระเป๋ารถเมล์เป็นสามีภรรยากัน ทุกอย่างก็ดูปกติ จนซักพักผมสังเกตเห็นว่าคนขับมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง (น่าจะเป็นลูกสาว) อายุประมาณ 5-7 ขวบนั่งอยู่บนตักขณะที่ขับรถอยู่ ขณะที่รถติด คนขับก็เล่นกับเด็ก มีการประคองตัวเด็กเพื่อให้ยืนเอื้อมไปกดปุ่มบนแผงควบคุมที่อยู่เหนือหัวของคนขับ คาดว่าเป็นพวกพัดลม ไฟส่องสว่าง ฯลฯ ซักพักพอรถเริ่มขยับก็เอาเด็กกลับไปนั่งตักเหมือนเดิม คราวนี้ไม่ใช่แค่นั่งตัก แต่ให้เด็กเหยียบครัช บอกให้เด็กเหยียบแรงๆ แล้วก็ให้ปล่อยครัช ซึ่งอาการก็จะเหมือนคนเพิ่งหัดขับรถ รถมีอาการกระชากเป็นระยะๆ ตัวคนขับ กับกระเป๋ารถเมล์หัวเราะชอบใจกันใหญ่ ซักพักบอกให้เด็กเหยียบคันเร่งอีก

พอดีถึงที่หมายผมก็ลงจากรถมา รวมๆ ผมโดยสารรถเมล์คันนี้ไม่เกิน 10 นาที แต่นึกถึงผู้โดยสารคนอื่นๆ ที่กว่าจะวิ่งสุดสาย ก็อีกไกลโข ความปลอดภัยในการโดยสารรถเมล์ถูกละเลยจากความสนุกหรรษาของครอบครัวคนขับรถโดยสาร

ความสุขสนุกในครอบครัว โดยไม่นึกถึงความรับผิดชอบในหน้าที่ ต่อสังคม มันก็ไม่ไหวจริงๆ

เห็นแล้วเพลียจริงๆ รถเมล์ไทย