ไม่ต้องหนีไปไหน  ไม่ต้องทำอะไร  ไม่ต้องฟังธรรมเพิ่ม

ธรรมะ ที่คุณ ฟังจากใจ มาตลอดเวลา มีใจโน้มไปใน เนขขัมะ ในวิเวกวุธ
ตรงนั้นมันดีอยู่แล้ว  ใกล้พระพุทธองค์มาก หากจะศรัทธาพระพุทธองค์
เข้ามาหน่อย  ก็จะเหมือน  พระพุทธองค์ทรงสัมผัส คุณเจ้าของกระทู้
อยู่ที่  ริมฝั่ง  เหลือแต่  เจ้าตัวจะต้องส่งแรงยกตนให้พ้น อีกนิดเดียว

ทีนี้  โลก มันแปลก  โลกมันเป็นอะไรที่มี รสอร่อย   โลกเป็นอะไรที่
หากไหลไปตามโลกแล้ว ก็จะไหลได้ยาว " ฆ่าเวลา " ให้เปล่าประโยชน์ได้

แม้นอยู่ในงานสังสรรค์  แม้นทุกดวงใจจะว้าเหว่  แต่ก็ อาศัย รสอร่อย
ของโลก อาศัยความเผ็ดร้อนของโลก ทำให้ เบลอๆ กลายเป็นคน เมาสังสารวัฏ
ก็เลยทำให้  ลืมกำหนดรู้ทุกข์

นะ

ดูลงไปเลย ตอนนี้  เนขัมมะบารมี วิเวกวุธ ความพอใจในความ สงัด สงบ
โดยไม่คลุกคลี  กำลังให้ผลอันเลิศ

กำลังทำให้เห็น โลกนั้นมันร้อน  อะไรที่เป็นเรืองโลกๆ

การแสวงหาความสงบ ที่ส่งจิตไปข้างนอก ไปหา ไม่เจอหรอก  เนขัมมะบารมี
เขาก็บอก เขาก็เตือนว่า  ยิ่งส่งจิตออกนอก ก็ยิ่งร้อน ( กุกกุจจะ อุธัจจะ )

แปลกแต่จริง !!

จิตที่กำลัง เฝ้าดู อาการร้อนรน ไม่สงบ ไม่สุข  และ จิตที่เผ้าดู อาการสงบ
อาการสุข  มันเป็น  จุด และ ต่อม เดียวกัน

จิตที่กำลัง เฝ้าดู  อาการร้อนรน เป็นเหมือน  ผู้ชม ที่นั่ง ดูบอลบนอัฒจรรย์
โดยมี  ผู้เล่นในโลก สองฝ่าย  ฝ่ายสงบ ฝ่ายไม่สงบ รบกัน แต่ ไม่ได้เกี่ยว
อะไรกับ ผู้รู้ ผู้ดู ที่ตั้งมั่นแลอยู่อย่างเป็นกลาง  ไม่เอียงไปข้างใดข้างหนึ่ง

ธรรมะ จึง พ้นทั้งสองฝ่าย ไม่ใช่ ส่งจิตออกไปจากฐาน ไปเลือกข้าง สงบ แบบ
คนที่ไม่หมั่นสดับธรรม เขาสำคัญว่าเป็นทาง

ยกพิจารณา จิตผู้รู้ ผู้ดู นี่เป็น สิ่งไม่เที่ยง ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน เข้ามาอีก ทบหนึ่ง
อย่า ยึดมั่นถือมั่นในธรรมใดๆ

แล้วจะพบว่า  มุมที่สงบนั้น ไม่ต้องเคลื่อนจิตไปไหน ไม่มีกาล ไม่ใช่สถาณที่
ไม่มีสิ่งใดเข้าไปตั้งอยู่  เข้าไปถือครอง  แต่ ธรรมชาตินั้น ก็มีอยู่ และ สงบอย่างยิ่ง
เป็นไปเพื่อนสิ้นกิเลส เป็นไปเพื่อ นิพพาน ขอแค่ ส่งแรงอีกนิด น้อมจิตไปใน นิพพาน
นั้นเนืองๆ โดยไม่ต้องเคลื่อน ไม่ต้องกระโหย่งจิต ใดๆ สิ้นการดิ้นรน

พ้นการ กดท่วงแถวหัวใจ พ้นอุปปายาส พ้นอุปทานขันธ์  ขึ้นไปฝาก ทางโน้น