กระทู้นี้ตั้งขึ้นเพราะอยากระบายค่ะ และอยากได้คำแนะนำคำชีแนะจากเพื่อนๆพี่ๆในพันทิปด้วย
จขกท.ยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่แต่รู้สึกว่าชีวิตมันไม่เฮฮา ลัลล้าแบบเพื่อนๆคนอื่นๆเขาบ้างเลย
รู้สึกว่าชีวิตมันเครียดมากจนบางทีท้อกับชีวิตไม่รู้จะเดินต่อไปทางไหน
เรื่องมันเริ่มจาก บ้านจขกท.ค่อนข้างจน แม่ก็อายุค่อนข้างมากพอสมควร พ่อไม่มีนะคะ ดังนั้นจขกท.จึงต้องทำงานหาเงินเรียนเองมาตลอด
จขกท.มีแฟนหนึ่งคนคบกันมา10 ปี  ก็ได้แฟนนี่แหละคอยช่วยทำงานหาเงินเรียน ทำงานช่วยกัน2คนเก็บเงินก้อนใหญ่ได้หนึ่งก้อน
ลงทุนเปิดร้านขายกับข้าวกันค่ะ แรกๆขายโอเคเลย พอมาเจอช่วงม๊อบคนหายหมด ร้านเปิดแบบไม่มีลูกค้าติดต่อกันนานเข้าก็ไม่ไหวทุนหายหมดจึงต้องปิดร้าน สรุปคือเจ๊งไม่เป็นท่า เงินเก็บที่เคยมี ของมีค่าที่เคยมี ทุกอย่างขายหมด แล้วยังกลับกลายเป็นมีหนี้ก้อนโตเกือบๆ1แสนบาท(เยอะมากสำหรับจขกท)
เงินที่เคยให้คนอื่นยืมไปก็โดนเขาชิ่งหนีหายไม่ยอมคืน แถมโดนโกงเงินค่าซื้อของไปอีกตอนช่วงเปิดร้าน ตอนนี้มีแต่หนี้กับหนี้ เงินติดตัวไม่มีเลยสักบาท
แฟนจึงไปสมัครเป็นเด็กส่งแก๊สเพิ่งเริ่มทำได้ไม่กี่อาทิตย์ ก็พอมีเงินที่เขาให้เป็นทิปบ้าง ให้กับข้าวมาบ้างเพราะสงสาร ทำให้อยู่รอดไปวันๆ ส่วนตัวจขกทเองตระเวณสมัครงานทำวันเสาร์ อาทิตย์หลายที่ ก็มีแต่รอเรียกซะส่วนมาก ทำให้ไม่มีรายได้เข้ามาเลย แต่รายจ่ายค่ารถที่ต้องเดินทางไปเรียนทุกวันเกือบๆ60บาท (ไป-กลับ) ยังดีที่แฟนจะได้ทิปมาวันหนึ่ง70-80บาทเพราะคนเขาสงสาร ถ้าไม่ยังงั้นเงินค่ารถไปเรียนก็คงไม่มี บางวันเงินกินข้าวไม่มีนั่งมองหน้ากันร้องไห้ไม่เคยแย่ขนาดนี้ ชีวิตหักเหมากจากเคยมีรถ เคยมีทอง เคยมีเงินออม เคยมีอะไรหลายๆอย่าง แต่ตอนนี้เงินกินข้าว 5บาท 10บาท ยังเดินหาเอาตามพื้นเพื่อมีคนทำหล่นเลย จนมาก จน จนไม่รู้จะทำยังไงจะเดินต่อไปทางไหนดีด้วยซ้ำ มีใครแย่ขนาดนี้ไหมคะ ทำยังไงถึงผ่านมันไปได้บอกจขกท หน่อยเถอะ