ว้นก่อนค่ะ ไปพาหุรัดมากับคุณแม่แล้วก็พี่สาว อากาศร้อนสะบึมพรึ่มโจ๊ะมาก
ดีที่เป็นวันธรรมดาไม่ใช่เสาร์-อาทิตย์ คนเลยไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่

ตอนประมาณ บ่ายโมงนิดๆ รอรถเมล์สาย 7ก กลับไปทำธุระต่อที่ซีคอนบางแค ที่ป้ายตรงข้ามโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย
แปปเดียวรถก็มาค่ะ ถือว่าเป็นโชคดีมากๆ เพราะตรงนั้นไม่มีที่ร่มให้ยืนหลบแดดเลย

*รถเมล์สาย 7ก เป็นรถเมล์สีแดง-ครีม เป็นรถพัดลม(ที่มีพัดลมแค่ตรงคนขับ1ตัว) ไม่มีรถปรับอากาศ*

ขึ้นไปถึงรถเมล์ยังไม่ออกตัวค่ะ บนรถก็เงียบๆ เราก็งงว่าทำไมถึงยังไม่ไป? พอหันไปมองตรงช่วงกลางๆของรถ
เห็นคุณป้าคนนึงกำลังเดินไปนั่งที่เบาะค่ะ คนขับที่มีลักษณะเป็นคุณลุงอายุประมาณเกือบ50ก็พูดขึ้นมาว่า

"ใจเย็นๆค้าบบบ  นั่งให้เรียบร้อยก่อน เลือกที่นั่งตามสบาย"
พอคุณป้านั่งลงเรียบร้อย เค้าถึงออกรถค่ะ น่ารักมากก และทุกครั้งที่ถึงป้ายรถเมล์เค้าจะไม่เปิดประตูจนกว่ารถจะจอดสนิท
ตะโกนบอกให้กระเป๋ารถเมล์ถามผู้โดยสารตลอดว่า มีคนลงมั้ย ให้เตรียมตัว จับดีๆ ก้าวระวังนะ คนขับรถร้องเพลงเป็นระยะๆ
แล้วก็ท่าเปลี่ยนเกียร์ลุงเค้าเท่ห์มาก คือร้องเพลงไปเอามือมาปัดเกียร์ไป เข้าจังหวะสุดๆ ดูแล้วก็เพลินค่ะ

สักพักนึงรถวิ่งมาถึงป้ายบางยี่เรือค่ะ(น่าจะใช่)มีผู้โดยสารคนนึงเป็นคุณลุงอายุประมาณ50กว่าๆกดกริ่งลง
พอรถจอดและประตูเปิดคนขับรถก็ตะโกนบอกลุงค่ะ

"ค่อยๆลงนะลุงน้าา ไม่ต้องรีบ เดี๋ยวอดมีเมียใหม่นะลุงน้าาา 5555" (ความหมายประมาณว่า ถ้ารีบลงเดี๋ยวพลาดไปจะอดมีเมียใหม่ค่ะ)
แอบหัวเราะกันทั้งคันรถค่ะ เราก็อดขำไม่ได้ นั่งอมยิ้มอยู่ หันไปมองหน้าคุณแม่กับพี่สาวก็ไม่ต่างกันค่ะ
แต่ยังไม่จบแค่นั้น

ถึงป้ายโรงพยาบาลพญาไท3 เค้าตะโกนถามผู้โดยสารที่จะลงป้ายนี้ เป็นวัยรุ่นผู้หญิงคนนึงค่ะ

"คนขับรถ : เข้าโรงพยาบาลใช่เปล่าลูก?
ผู้โดยสาร : ค่ะ
คนขับรถ : เอ้า จัดไปลูก "

แล้วเค้าก็จอดตรงทางเข้าโรงพยาบาลเลยค่ะ 5555 ป้ายรถเมล์จริงๆมันจะอยู่เลยทางเข้าโรงพยาบาลไปประมาณไม่เกิน 100 เมตร
พอถึงป้ายเค้าก็จอดให้ผู้โดยสารขึ้นอีกทีนะคะ
คือบางคนอาจจะมองว่า อ้าวเห้ย ทำงี้ผิดกฎหมายนิหว่า เกิดคนเค้าขับรถมาจะเข้าก็ขวางทางเค้าดิวะ แต่บนถนนตอนนั้นไม่ค่อยมีรถค่ะ โล่งๆ
แล้วก็เห็นคนขับรถมองดูก่อนแล้วด้วย อันนี้แล้วแต่ใครคิดยังไงนะคะ แต่เราว่าเค้าเซอร์วิสดีมากเลย หันไปมองหน้าแม่กับพี่สาวแล้วก็ยิ้มค่ะ

ต่อมาถึงป้ายก่อนซีคอนบางแค1ป้ายค่ะ น่าจะเรียกว่าป้ายเขตภาษีเจริญ ผู้โดยสารที่จะลงเป็นนักศึกษาชายค่ะ

" คนขับรถ : จะข้ามสะพานลอยรึเปล่าหนุ่ม ?
ผู้โดยสาร : ครับ
คนขับรถ : จัดปายยยยยย "

แล้วเค้าก็จอดตรงตีนสะพานลอยค่ะ ห่างจากป้ายรถเมล์จริงๆไม่กี่เมตร แต่คือช่วยประหยัดเวลาได้ไม่น้อย เราก็อาการเดิมค่ะ แอบยิ้ม

ถึงป้ายซีคอนบางแคค่ะ เราแม่แล้วก็พี่สาวเตรียมตัวลง ป้ายรถเมล์กับประตูเข้าห้างห่างกันเยอะอยู่ค่ะ คนขับมองผ่านกระจกมาพูดกับเรา

" คนขับรถ : ลุงขับเข้าไปจอดข้างในซีคอนให้เลยดีเปล่าตัวเล็ก 555
เรา : (ยิ้มกว้างงงงง)
คนขับรถ : เนี่ย เดี๋ยวไปส่งตรงหน้าประตู เดินเข้าเลย 555 "

เท่านั้นล่ะค่ะ เรายิ้มมมมมม ไปอีกสักพักใหญ่ๆเลย จนลงมาจากรถก็ยังหุบยิ้มไม่ได้

คือมันยากมากที่เราจะเจอคนขับรถที่อัธยาศัยและมีใจบริการผู้โดยสารขนาดนี้ ทั้งๆที่อากาศร้อนตับแล่บอาจทำให้ใครหลายๆคนหงุดหงิด
และขี้บ่น โมโหง่าย นี่แค่ส่วนหนึ่งจากที่เรานั่งในระยะทางแค่สั้นๆค่ะ ไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้หรือหลังจากนี้ เค้าพูดอะไรหรือทำอะไรที่ชวนยิ้มแบบนี้อีกเยอะแค่ไหน

ใครที่เอาแต่ว่ารถเมล์ของไทยอยากให้มาอ่านกระทู้นี้นะคะ เพราะว่ารถเมล์ที่ดีๆก็มีอยู่เยอะ แค่ยังไม่ค่อยมีใครมาเล่าหรือแชร์ประสบการณ์เท่านั้น ส่วนใหญ่จะเจอแต่ตำหนิและติเตียน
ใครเคยเจอคนขับหรือกระเป๋ารถเมล์น่ารักๆแบบนี้เข้ามาแชร์กันได้นะคะ

**ส่งเสริมให้คนไทยใช้บริการขสมก.ค่ะช่วยชาติประหยัดน้ำมัน และลดปัญหารถติดเพราะมีปริมาณรถยนต์ส่วนตัวมาก**