วันที่ 14 สค เวลาประมาณ 8.40 น. ผมขึ้นรถ ปอ.187 จากป้าย BTS พญาไท ฝั่งกรมปศุสัตว์ ตอนขึ้นเหตุการณ์ก็ปกติ แต่พอใกล้จะถึงไฟแดง คุณลุงคนขับท้วมๆ เหมือนจะหงุดหงิด ที่รถเก๋งที่ออกจากซอยมาแซง จนแกจะไปไม่ทันไฟแดง ได้ยินเสียงอุทานด่าออกมาชัดเจน

ทีแรกก็คิดว่าแกน่าจะหายหงุดหงิด แต่เหมือนแกจะเริ่มอาการหนักขึ้น ขับกระชากไปมา จนรถมาจอดป้ายราชเทวี มีรถปอ.36 จอดรับข้างหน้า (สุดทางสี่พระยาเหมือนกัน) ได้ยินลุงคนขับแกตะโกนเรียกลั่นให้มาขึ้นคัน 187 ของแก ที่นั่งยังว่าง

ทีแรกก็ไม่ได้คิดอะไร พอรับคนขึ้นมา แกลืมปิดประตู เห็นหนักงานเก็บค่าโดยสารที่เป็นผู้หญิงวัยกลางคน ตะโกนบอกว่าไม่ได้ปิดประตู ไม่ได้ปิดประตู ตะโกนหลายครั้งแกถึงได้ยิน

พอเลยสี่แยกสยามสแควร์ ใกล้มาถึงป้ายตรงคณะเภสัช จุฬา คราวนี้ลุงแกเห็นปอ.36 คันเดิมอยู่ข้างหน้า คราวนี้แกเหยียบเร่งจนมิด ขับแซง ปาดหน้า ปอ.36 มาจอดป้ายเลย พอจอดป้าย คราวนี้แกเปิดแต่ประตูหน้า ประตูกลางไม่ยอมเปิด จนกระเป๋าต้องตะโกนบอกสองสามครั้ง

จำได้ว่าผู้โดยสารในรถ ปอ.187 ยืนกันเซไปเซมา หลายคนยังเป็นนักเรียน ดูแล้วก็คงตะลึงไปตามๆกัน

คิดว่าแกคงหงุดหงิดที่คงต้องแบกสถานการณ์ที่แกไม่พอใจจนคุมอารมณ์ไม่ค่อยอยู่ แต่ถ้านึกอีกด้าน แกก็ควรจะรับผิดชอบความปลอดภัยผู้โดยสาร และขับอย่างสุภาพสมคำขวัญ ขสมก.บ้าง

ไม่รู้ว่าทาง ขสมก. เขามีวิธีผ่อนคลายความเครียดพนักงานขับรถมั๊ยผมคิดว่ามันจำเป็น ขืนแกหงุดหงิดบ่อยๆ อาจจะเกิดอุบัติเหตุได้ เขียนมาเล่าสู่กันฟัง เพื่อ ขสมก มาอ่านเจอจะได้ลองนำไปหาทางแก้ไข