ตอนนี้ผมอายุ38ปี มีภรรยา1คนและลูก2คน เมื่อราวๆ10ปีก่อน (ตอนนั้นผมยังไม่ได้แต่งงานและยังไม่มีลูก) ผมแอบมีความสัมพันธ์กับพนักงานสาวที่เข้ามาทำงานใหม่ ชื่อ พลอย อายุ22ปี เธอสวย ผิวสีน้ำผึ้ง รูปร่างดี ตรงสเป็กผมทุกอย่าง แรกๆเธอไม่สนใจผม  แค่คุย ยิ้ม ทักทายให้ อาจเป็นเพราะเธอรู้จากคนอื่นว่าผมอยู่กินกับแฟนแต่ยังไม่ได้แต่งงาน ความสัมพันธ์จึงเป็นได้แค่รุ่นพี่ รุ่นน้องที่ทำงานเท่านั้น แต่ผมก็คอยหาโอกาสจีบเธอบ่อยๆ  แม้ว่าจะอยู่คนละแผนก ผ่านไปหนึ่งปี  จังหวะวันนั้นเป็นงานเลี้ยงปีใหม่ของบริษัท  ผมเห็นน้องพลอยที่ดูท่าทางจะกรึ่มๆ เพราะกินเบียร์เข้าไปเยอะ แล้วพอรู้ว่าเพื่อนที่ออฟฟิศจะไปต่อที่ร้านเหล้าของรุ่นพี่อีกคน น้องพลอยดูลังเลว่าจะไปรึไม่ไป ผมเลยอาสาว่า ถ้าไม่ไปก็ติดรถพี่กลับบ้านก็ได้นะ  (แต่ในใจผมคิดแค่อยากอยู่กับน้องเค้าสองต่อสอง ยิ่งเมาๆแบบนี้อีก หึๆ) เธอตอบตกลงไปกับผม ระหว่างทาง ผมถามเธอว่า

ผม: ทำไมถึงมากับพี่ล่ะ รู้ใช่มั้ยว่าพี่คิดยังไงกับพลอย

พลอย: อืม รู้ พลอยรู้มานานแล้วล่ะ แต่พี่มีแฟนแล้วนี่ค่ะ

ผม: ...... (ไม่รู้จะ ตอบอะไร )

จนพอถึงบ้านเธอ  เธอหันมาขอบคุณผมที่มาส่ง เธอยิ้ม สวยน่ารัก จนผมอดใจไม่ไหว ผมคว้าตัวเธอมากอด และจูบ ตอนแรกเธอก็ขัดขืนอยู่หรอกนะ แต่ต่อมาเธอก็ตอบกลับผมแต่โดยดี  วันนั้นยังไม่มีอะไร แต่เธอทำให้ผมหัวใจพองโตอย่างบอกไม่ถูก ผมยอมรับว่าผมมีความสุขมาก ผมรักเธอและอยากเป็นเจ้าของเธอ

ต่อมา ผมก็โอกาสไปส่งพลอยที่บ้านบ่อยๆ หลังเลิกงาน ก็แวะทานข้าว  แอบหอมแก้ม จูบเธอบ้าง ในลิฟท์ ในรถ  ผมรู้แล้วว่าเธอก็คงชอบผมเหมือนกัน แต่ผมยังไม่รุกล้ำไปมากกว่านี้

จนโอกาสก็มาถึง วันนั้นเป็นวันเสาร์ ผมทำงานคนเดียวที่ออฟฟิศ ผมโทรหาพลอยว่าอยู่ที่ไหน เธอบอก ช้อปปิ้งอยู่แถวสยามกับเพื่อน ผมชวนเธอมาที่ออฟฟิศ บอกเธอว่าจะพาไปทานข้าวเย็นด้วยกัน  หลังจากนั้นประมาณชั่วโมงต่อมา เธอมาถึง ในชุดเสื้อกล้ามสีดำ กางเกงยีนส์เอวต่ำ รองเท้าส้นสูง แต่ทำไมมันช่างเซ็กซี่บอกไม่ถูก  ผมดึงเธอเข้ามากอด แล้วจูบเธอ เธอเขินอาย น่ารักชะมัด แต่เธอก็โอนอ่อนผ่อนตามผมทุกอย่าง จนในที่สุด เราก็มีอะไรกันที่โต๊ะประชุมของออฟฟิศ!!

จากวันนั้นก็คงไม่ต้องต้องบอก เรามีอะไรกันบ่อยมาก เธอเติมเต็มความสุขให้กับผม ผมก็เช่นกัน ความสัมพันธืนี้กินระยะเวลาประมาณหนึ่งปี  แต่มันคงเป็นแค่ความสัมพันธ์ที่บอกใครไม่ได้  เวลาทำงาน เธอวางตัวดีมาก ไม่มีท่าทีที่ทำให้คนอื่นสงสัยในพฤติกรรมของเราสองคน พลอยไม่เคยวุ่นวาย ไม่เคยถามเรื่องแฟนผม หรือจุกจิกอะไร มีบางครั้งที่ผมแอบเห็นเธอร้องไห้ ตอนเรานอนกอดกัน ผมถามเธอว่า เธอเป็นอะไรรึป่าว  เธอบอกแค่เพียง เธอ "เสียใจ"

จากนั้นไม่นานเธอก็ลาออกไป เธอไม่บอกอะไรผมเลยไม่มีแม้แต่คำลา ผมติดต่อเธอไม่ได้ เพราะเธอเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ ผมแวะไปหาเธอที่บ้าน พี่สาวเธอบอกแค่ว่า เธอย้ายไปอยู่คอนโด และทำงานที่ใหม่เป็นแอร์โฮสเตสสายการบินแห่งหนึ่งเท่านั้น

ระยะเวลาผ่านไป 10ปี บ่อยครั้งที่ผมนึกถึงพลอย ป่านนี้เธอคงแต่งงานมีลูกไปแล้ว ดูผมสิ ไม่ได้แต่งงานหรอก แต่ก็มีลูกกับแฟนคนเดิมถึง2คน แฟนผมเธอแก่กว่าผม 2ปี ตอนนี้อายุ40ปีแล้ว ไม่ได้ทำงาน เธอเป็นแม่บ้าน ค่อนข้างปล่อยตัว (จนอ้วน )ปากร้าย ช่วงตอนที่พลอยใกล้จะลาออก  แฟนผมเธอเคยระแคะระคายเรื่องพลอย เพราะเพื่อนผมมันหลุดปากพูดไปตอนเมา ว่าผมอ่ะแอบจีบน้องที่ทำงาน  แฟนผมก็เลยโทรไปอาละวาดพลอย (ไม่รู้ว่าเอาเบอร์มาจากไหน) ด่าสาดเสียเทเสีย ช่วงนั้นพลอยเริ่มหลบหน้าผม ผมไม่มีโอกาสได้ขอโทษเธอ

ผมเจอพลอยอีกครั้ง เมื่อต้นเดือน พ.ค. ในงานแต่งงานน้องที่ออฟฟิศที่สนิทกับพลอย  ดีใจเหลือเกินที่ได้เจอเธออีกครั้ง แต่เก็บอาการไว้ พลอยในวันนี้อายุ32ปี ยังสาว ยังสวย ดูผิวพรรณมีน้ำมีนวล  เธอแต่งงานแล้ว และเธอเสียลูกชายไปหลังคลอดได้หนึ่งวัน และยังไม่มีลูกคนใหม่  เธอบอกผมว่า เหตุการณ์ผ่านมาเกือบสองปีแล้ว ตั้งแต่เธอเสียลูกไป เธอเสียใจแต่ต้องมีสติ และก้าวต่อไปข้างหน้า  เธอยินดีกับผมเมื่อรู้ว่าผมมีลูกแล้ว ผมบอกผมคิดถึงเธอ และยังไม่เคยลืมเธอ เธอบอกผมว่า สิ่งที่ผ่านมาแล้ว ขอให้ลืมมันไปซะ จากนี้ขออวยพรให้พบเจอแต่สิ่งที่ดีๆ "รักครอบครัวให้มากๆ "เธอบอกผมว่า สามีเธอรับราชการอยู่ต่างจังหวัด เป็นคนหน้าตาดี มีผู้หญิงมาติดพันเยอะ ทำให้เธอเสียใจบ่อยครั้ง  และชอบทุบตีเธอ  เธอบอกว่าคงเป็นเวรกรรมที่เคยทำไว้กับแฟนผม เธอบอกว่า เสียใจจริงๆ ลืมเธอไปซะเถอะ  



บอกตรงๆ ผมไม่อยากเสียเธอไปเลย  จะด่าผมยังไงก็ได้ ว่าผมมันเลว เห็นแก่ตัว แต่ผมไม่รู้จะห้ามความรู้สึกนี้ได้อย่างไร

ผมเคยถามพลอยว่าเธอเคยรักผมบ้างมั้ย  เธอตอบแค่เพียงว่า แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร

สำหรับผม เธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนหวาน นุ่มนวล บางครั้งก็เย็นชา บางคราวก็ร้อนแรง

จนผมไม่รู้เลยว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ตอนเวลาที่อยู่ด้วยกัน



ผมได้เบอร์เธอมาจากน้องที่เป็นเจ้าสาว ผมทัก line เธอไป เธออ่านแต่ไม่ตอบ ผมโทร เธอก็ไม่รับ

ผมคงเป็นแค่อดีตที่เธอไม่อยากจดจำ   แต่ผมกลับลืมเธอไม่ได้จริงๆ