ดิฉันรู้จักกับพี่ที่ทำงานคนหนึ่งที่เป็นรุ่นพี่ เราทำงานแผนกเดียวกัน แต่ไม่ได้ดิวเรื่องงานนอกจากการเจอหน้ากันทุกวัน เพราะทำงานในห้องเดียวกัน (หลายคน) ตลอดเวลา 1 เดือนที่ทำงานเราไม่ได้คุยกันเลย มีเพียงยิ้มทักทายให้กันเท่านั้น (น้อยมาก) คงเพราะเราไม่ได้ดิวงานกัน เลยไม่รู้จะคุยอะไร  เข้าเดือนที่ 2 ดิฉันย้ายแผนกไปทำงานที่ต้องดิวงานกับพี่เค้าโดยตรง ตอนนี้ที่ทำให้ดิฉันได้พูดคุยกับพี่เค้ามากขึ้น แรกๆก็เฉยๆ แต่มาวันหนึ่งที่ต้องดิวงานกันบ่อยขึ้น การสบตากันแบบระยะประชิดมันทำให้ดิฉันต้องหลบสายตา ( ทั้งที่แต่ก่อนไม่เคยเป็น )   บวกกับสิ่งที่พี่เค้าทำให้ดิฉันต้องกลับมาเพ้อคนเดียวคือการที่พี่เค้าจ้องหน้า มองทุกครั้งที่คุยกับรุ่นพี่ท่านอื่น เค้าเดินมาขอเบอร์แบบไม่กล้า จนเราต้องเอ่ยถามพี่เค้าเองว่ามีอะไรหรือเปล่า ถึงให้เบอร์ไป (ดิวเรื่องงานค่ะ) เค้าเดินตรงมาคุยด้วย เดินตรงมาแบบจะเล่นหัว แต่ไม่กล้า (ทั้งๆที่เพิ่งคุยกันจริงจังวันแรก) เค้าพูดจ๊ะจ๋ากับทุกคน แต่ดันเรียกชื่อเราเสียงดังและลงท้ายด้วยจ๋า.....ทั้งๆที่ในแผนกมีผู้หญิงกันหมด คือดิฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่พี่แค่มองเพียงเพราะอยากคุยด้วยเท่านั้นหรือเปล่า เราไม่เคยคุยเรื่องส่วนตัวใดๆนอกจากเรื่องงานที่ดิวกันเท่านั้น จนถึงตอนนี้ทุกอย่างมีการเปลี่ยนแปลง แผนกพี่เค้าก็รับพนักงานหญิงคนใหม่มาทำให้ดิฉันเบางานในส่วนที่ต้องช่วยดิวเค้าลงไป จากที่เจอกันทุกวันกลายมาเป็นวันๆเจอกันบ้าง (ถ้าพี่เค้ามาดิวงานกับพี่ที่แผนก) หรือบางวันก็ไม่ได้เจอก็มี ยอมรับค่ะว่าเริ่มหวั่นไหวกับพี่เค้าแล้ว อยากเจอ อยากคุยแต่ทุกครั้งต้องพยายามทำสีหน้าว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ในใจนี่แบบตรงกันข้ามกับที่แสดงออกอย่างมาก ส่วนพี่เค้า... ก็ไม่รู้ว่ารู้สึกอย่างไรกันแน่ หรือแค่มอง จ้องตามประสาผู้ชาย วันที่เดินถือร่มให้กับผู้หญิงที่ทำงานแผนกเดียวกัน ยอมรับว่าเห็นภาพนั้นแล้วใจเสียมาก นอยด์แต่ก็ทำสีหน้าว่าไม่มีอะไร ปกติต่อหน้าคนอื่นให้ได้


ย้อนกลับไปเมื่อก่อนที่จะดิวงานกัน จำได้ว่าพี่เค้าเข้ามาในห้องประชุม ก่อนจะปิดประตูห้องออกไป สายตาของพี่เค้ามองก่อนออกไป ถามว่าทำไมถึงเห็นเพราะพี่เค้าเข้ามาบอกงานกับหัวหน้าซึ่งนั่งอยู่อีกด้าน แต่ดิฉันนั่งอีกมุม ทุกคนต้องฟังสิ่งที่พี่เค้ามาบอกงาน พอพี่เค้าบอกจบก็ปิดประตูออกไปพร้อมกับทุกคนที่ละสายตากลับมาในที่ประชุม เช่นเดียวกับดิฉันที่กำลังจะละสายตากลับมาที่หัวหน้าในห้อง แต่สายตาของพี่เค้าเป๊ะกับดิฉันพอดี ตอนนั้นยังไม่คิดอะไร แต่วันนี้ทุกอย่างที่พี่เค้าทำ กับที่ดิฉันเจอมันชวนให้คิดว่า เพราะอะไร ทำอย่างไร หรือเมื่อไหร่เราจะได้คุยกันมากกว่านี้ แน่นอนว่าผู้หญิงทำอะไรก่อนก็ไม่งาม แต่จะให้อยู่เฉยๆ ไปแบบนี้ก็คงรู้สึกแย่พอกัน .... อยากถามทุกท่านว่าดิฉันควรทำอย่างไรดีคะ ...