ท้าวความก่อนคะ
ฐานเงินเดือนที่นี่ ต่ำกว่าบริษัทฯอื่นๆประมาณ 15-30% (ฐานเงินเดือนไม่ได้ปรับตั้งแต่ปี 47)
ทำงานที่นี่มา 4 ปี เงินเดือนขึ้น 1 ครั้ง / โบนัส 1 เดือน 1 ครั้ง
ตำแหน่งไม่ขึ้น.....
โอทีไม่มี (ต้องได้รับอนุญาตก่อน ถึงจะทำได้ เคยขออนุญาตแล้ว เพราะงานไม่เสร็จ ปรากฎเจ้านายไม่พอใจ ทุกคนเลยตัดสินใจ ไม่ทำ หรือทำก็ไม่เอาโอที)
ล่าสุดเงินเดือนพนักงานขึ้นบ้างไม่ขึ้นบ้าง โดยใช้เกณฑ์ว่า ใครที่ได้ปรับขึ้นแล้ว ฐานเงินเดือนเกินเกณฑ์อยู่แล้ว ไม่ปรับให้
พนักงานบางคนขึ้น 2 บาท (ทำงานมาเป็น 10 ปี) และเงินเดือนไม่ได้ขึ้นมา 2 ปีแล้ว
จขกท. ไม่ได้ปรับแม้แต่บาทเดียว เพราะฐานเงินเดือนเกินเกณฑ์ (มันก็ต้องเกินสิคะ เพราะเล่นคิดจากฐานเงินเดือนเริ่มต้นตอนรับพนักงานเข้าทำงาน)
ผจก. แผนกอื่น ช่วยลูกน้องโดยการทำเรื่องขอปรับตำแหน่งให้บ้าง ขอขึ้นเงินเดือนให้บ้าง ซึ่งก็ได้รับการอนุมัติเป็นรายๆไป ตามที่มีหนังสือ จนครบทุกแผนกไปแล้ว
แต่ ผจก. แผนกเรา....ได้แต่บอกว่า เห็นใจ เข้าใจ อยากช่วยเหลือ แต่ไม่เห็นทำเรื่องให้ลูกน้องคนไหน และถามเราว่า "เธอยังจะอยู่ที่นี่มั้ย เงินเดือนไม่ขึ้น คงจะมีผลกระทบกับเธอสินะ"
จขกท. ตอบไปว่า "ผลประเมิณที่ทำส่งไป ไม่มีผลกับการขึ้นเงินเดือนเลย แต่ใช้เกณฑ์ฐานเงินเดือน....คือ....ถ้ามีที่ใหม่ก็คงไปคะ ถ้าเงินเดือนไม่ขึ้นอยู่แบบนี้ พ่อแม่หนูก็ไม่ได้ทำงานแล้ว"
คำตอบคือ "พี่จะช่วยเธอนะ"......และเรื่องราวก็ผ่านมาแล้ว 3 เดือน จนทุกแผนกทำเรื่องกันจนจบไปแล้ว แต่ที่แผนก ยังเงียบอยู่
ที่ยังอยู่ที่นี่ เพราะเพื่อนร่วมงานดี ทำงาน 5 วัน และซื้อคอนโดไว้แถวนี้ (ผ่อนอยู่คะ เหลืออีก 10 กว่าปี ถึงจะผ่อนหมด) แต่ก็ได้ทำการส่งใบสมัครงานไปหลายที่นะคะ แต่ไม่มีใครเรียกเลย
มาทำงานด้วยความทุกข์ทุกวัน เพราะไม่พอกินพอใช้ และมาด้วยความรู้สึกว่า "ไม่อยากมาทำงานแล้ว" ทำให้การทำงานพลอยเอื่อนเฉื่อย บรรยากาศดูน่าเบื่อไปด้วยคะ.......
จะลาออกเลยก็ยังไม่กล้าพอ เงินเก็บพอมีอยู่บ้าง ประมาณ 30,000 บาท ถ้าจะไปลงทุน ด้วยภาวะ เศรษฐกิจแบบนี้ กลัวจะสูญเงินก้อนนี้ไปคะ.....
บางครั้งฟิวส์ขาด อยากจะไม่ไปทำงานให้รู้แล้วรู้รอด.....แต่ก็กัดฟันมา
ตอนนี้สมองตันคะ ทุกข์ และอึดอัดมากด้วย อยากถามเพื่อนๆคะ ว่า....
ความรู้สึกแบบไหนเหรอคะ ที่มันสมควรตัดสินใจได้แล้วว่า "ออกเหอะ" "ไปเหอะ" อย่ามาทนอยู่ที่นี่อีกเลย....
หรือว่า จขกท. อดทนยังไม่พอ... อะไร ยังไง ช่วยเรียกสติ หรือเสนอแนะกันหน่อยนะคะ
ตอนนี้อึมครึม กับ ความรู้สึกของตัวเองมากๆ
ความรู้สึกแบบไหน ที่ทำให้ควรตัดสินใจได้แล้วว่า "ควรเปลี่ยนที่ทำงานใหม่" หรือ "ลาออก"
ฐานเงินเดือนที่นี่ ต่ำกว่าบริษัทฯอื่นๆประมาณ 15-30% (ฐานเงินเดือนไม่ได้ปรับตั้งแต่ปี 47)
ทำงานที่นี่มา 4 ปี เงินเดือนขึ้น 1 ครั้ง / โบนัส 1 เดือน 1 ครั้ง
ตำแหน่งไม่ขึ้น.....
โอทีไม่มี (ต้องได้รับอนุญาตก่อน ถึงจะทำได้ เคยขออนุญาตแล้ว เพราะงานไม่เสร็จ ปรากฎเจ้านายไม่พอใจ ทุกคนเลยตัดสินใจ ไม่ทำ หรือทำก็ไม่เอาโอที)
ล่าสุดเงินเดือนพนักงานขึ้นบ้างไม่ขึ้นบ้าง โดยใช้เกณฑ์ว่า ใครที่ได้ปรับขึ้นแล้ว ฐานเงินเดือนเกินเกณฑ์อยู่แล้ว ไม่ปรับให้
พนักงานบางคนขึ้น 2 บาท (ทำงานมาเป็น 10 ปี) และเงินเดือนไม่ได้ขึ้นมา 2 ปีแล้ว
จขกท. ไม่ได้ปรับแม้แต่บาทเดียว เพราะฐานเงินเดือนเกินเกณฑ์ (มันก็ต้องเกินสิคะ เพราะเล่นคิดจากฐานเงินเดือนเริ่มต้นตอนรับพนักงานเข้าทำงาน)
ผจก. แผนกอื่น ช่วยลูกน้องโดยการทำเรื่องขอปรับตำแหน่งให้บ้าง ขอขึ้นเงินเดือนให้บ้าง ซึ่งก็ได้รับการอนุมัติเป็นรายๆไป ตามที่มีหนังสือ จนครบทุกแผนกไปแล้ว
แต่ ผจก. แผนกเรา....ได้แต่บอกว่า เห็นใจ เข้าใจ อยากช่วยเหลือ แต่ไม่เห็นทำเรื่องให้ลูกน้องคนไหน และถามเราว่า "เธอยังจะอยู่ที่นี่มั้ย เงินเดือนไม่ขึ้น คงจะมีผลกระทบกับเธอสินะ"
จขกท. ตอบไปว่า "ผลประเมิณที่ทำส่งไป ไม่มีผลกับการขึ้นเงินเดือนเลย แต่ใช้เกณฑ์ฐานเงินเดือน....คือ....ถ้ามีที่ใหม่ก็คงไปคะ ถ้าเงินเดือนไม่ขึ้นอยู่แบบนี้ พ่อแม่หนูก็ไม่ได้ทำงานแล้ว"
คำตอบคือ "พี่จะช่วยเธอนะ"......และเรื่องราวก็ผ่านมาแล้ว 3 เดือน จนทุกแผนกทำเรื่องกันจนจบไปแล้ว แต่ที่แผนก ยังเงียบอยู่
ที่ยังอยู่ที่นี่ เพราะเพื่อนร่วมงานดี ทำงาน 5 วัน และซื้อคอนโดไว้แถวนี้ (ผ่อนอยู่คะ เหลืออีก 10 กว่าปี ถึงจะผ่อนหมด) แต่ก็ได้ทำการส่งใบสมัครงานไปหลายที่นะคะ แต่ไม่มีใครเรียกเลย
มาทำงานด้วยความทุกข์ทุกวัน เพราะไม่พอกินพอใช้ และมาด้วยความรู้สึกว่า "ไม่อยากมาทำงานแล้ว" ทำให้การทำงานพลอยเอื่อนเฉื่อย บรรยากาศดูน่าเบื่อไปด้วยคะ.......
จะลาออกเลยก็ยังไม่กล้าพอ เงินเก็บพอมีอยู่บ้าง ประมาณ 30,000 บาท ถ้าจะไปลงทุน ด้วยภาวะ เศรษฐกิจแบบนี้ กลัวจะสูญเงินก้อนนี้ไปคะ.....
บางครั้งฟิวส์ขาด อยากจะไม่ไปทำงานให้รู้แล้วรู้รอด.....แต่ก็กัดฟันมา
ตอนนี้สมองตันคะ ทุกข์ และอึดอัดมากด้วย อยากถามเพื่อนๆคะ ว่า....
ความรู้สึกแบบไหนเหรอคะ ที่มันสมควรตัดสินใจได้แล้วว่า "ออกเหอะ" "ไปเหอะ" อย่ามาทนอยู่ที่นี่อีกเลย....
หรือว่า จขกท. อดทนยังไม่พอ... อะไร ยังไง ช่วยเรียกสติ หรือเสนอแนะกันหน่อยนะคะ
ตอนนี้อึมครึม กับ ความรู้สึกของตัวเองมากๆ