ไม่ทราบว่าสามีเป็นอะไรคะ ญาติพี่น้องเมียคุณจะไม่เอาใครเลยซักคนเลยเหรอคะ ฉันชวนไปเยี่ยมญาติ ต้องทะเลาะกันลั่นบ้านก่อนถึงจะยอมไป ไปแบบหน้าบูดๆ ไปถึงก็ปลีกวิเวกนั่งอยู่คนเดียว ไม่คุยกับใคร

ต้องทำยังไงคะสามีถึงจะเฮฮาเหมือนเวลาอยู่กับเพื่อน เพื่อนชวนไปไหนก็ไป ทำไรก็ทำ แต่เมียชวนไป หาข้ออ้างเพื่อจะได้ไม่ต้องไปตลอด ทำไมคะ คุณ มีความสุขเวลาอยู่กับเพื่อนมากกว่าครอบครัว คุณจะมีลูกกับฉันทำไมคะ

ฉันจับเข่าคุยกับคุณหลายต่อหลายครั้งถึงพฤติกรรมบางอย่างของคุณ ที่มันทำให้ฉันรู้สึกไม่มีค่า ไม่มีความหมาย มีความสำคัญน้อยกว่าเพื่อนของคุณ ซึ่งฉันไม่ได้คิดไปเอง มันแสดงให้เห็นอย่างชัด-ชัด ว่าคุณมีความสุขมาก เวลาอยู่กับเพื่อนๆ ส่วนฉัน เป็นแค่เมียบนเตียงในเวลาที่คุณต้องการ เท่านั้น

คุณเหรอ... นิสัยหัวแข็งมั่นใจในตัวเองเกินไป คุณไม่ยอมรับหรอก ว่าคุณเป็นแบบนั้น คุณหาว่า ฉันงี่เง่า อยู่บ้านเลี้ยงลูกสบายๆ หาให้กินให้ใช้ ยังจะเรื่องมาก

มีเงินแต่ ไม่มีเวลาให้ครอบครัวน่ะ ฉันไม่ต้องการหรอกคุณ ลูกต้องการพ่อ เห็นแววตาของลูกไหม เวลาที่เห็นคุณกลับมาจากที่ทำงาน แกดีใจ แกมีความสุขมาก แต่ความสุขกลายเป็นหยดน้ำตาต่อหน้าต่อตา เมื่อคุณอยู่กับลูกไม่เกินครึ่งชั่วโมง แล้วทิ้งแกไป นั่งสังสรรค์ เฮฮากับเพื่อน

ลูกร้องไห้ตาม จะหาพ่อ คุณไม่แม้แต่หันกลับมามอง ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉัน ที่ต้องปลอบลูกให้หยุดร้องแทน

ฉันอยู่บ้าน เลี้ยงลูก ทุกวันนี้ไม่ต่างจากซิงเกิลมัมเลยจริงๆนะ แค่มีเงินให้ใช้ไปวันๆเท่านั้น เวลาครอบครัวพ่อแม่ลูกคุณไม่เคยมีให้ฉันเลย

ฉันควรจะทำอย่างไรต่อไปดี.