ดราม่าชีวิต ไม่ว่างพอไม่ต้องเข้ามาอ่านหรอกค่ะ.. ระบายเฉยๆ

แก้ไขข้อความเมื่อ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 1
พอดีผมว่างพอ เลยเข้ามาอ่านจนจบ ลองอ่านเรื่องของผมดูบ้างน่ะครับ

ผมเกิดมาเป็นเด็กกำพร้า ไม่เคยรู้ว่าพ่อกับแม่เป็นใคร เกิดมาก็อยู่ในสถาณสงเคราะห์แล้ว ต้องทำงานส่งตัวเองเรียนตั้งแต่เด็ก ไม่ได้มีพ่อแม่ ส่งเงินมาให้ใช้ ทุกวันนี้ผมเรียนจบรามและทำงานแล้ว สิ่งเดี๋ยวที่ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นก็คือ ฝันว่าได้นั่งกินข้าวกันพร้อมหน้า พ่อแม่ลูก เพียงแค่ในจินตนาการเท่านั้น ทุกวันนี้ผมมีแฟน (สวยด้วยน่ะ) และกำลังจะสร้างครอบครัวที่อบอุ่นด้วย 2 มือของผมเอง ลูกของผมจะเป็นคนที่เติมเต็มความอบอุ่นนั้นให้กับผม ตอนนี้ผมฝันว่าจะได้นั่ง กินข้าวกัน พ่อ แม่ ลูก โดยที่ผมเป็นพ่อคน ก็แค่หวังว่าผมจะได้มีความสุขในสักวันครับ

ปล ผมยังไม่มีลูก

เท่านี้แหล่ะที่อยากจะเล่าให้ฟัง ขอบคุณที่สละเวลาอ่านเช่นกันครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่