ลองอ่านเรื่องของผมดูนะครับ ผมก็ไม่รู้ว่า มันเป็น เรื่องที่ จัดในแนว อดทน ยืนหยัดไหม

เพราะบอกตามตรง ผมไม่ใช่คนแข็งแกร่งครับ ผมเชื่อว่า ผมอ่อนแอ กว่าใครหลายๆคน ในที่นี้ครับ

ผมเคยอกหัก มา 3 ครั้งผม ตอนนี้ผมเป็นนักศึกษา สาขาจิตวิทยา ที่มหาวิทยาลัย เชียงใหม่

ผมได้ทำผิดพลาดในหลายๆเรื่องครับ แต่เรื่องที่ทำให้ผมโทษตัวเองไม่หายคือความรักครับ


แต่ผมคิดซะว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราต้องพยายามเดินไปข้างหน้าครับ ถ้าเดินไม่ได้เราก็ต้องคลานไปครับ เพราะด้วยความทุกข์ที่มีในตอนนี้

เราอาจจะยืนไม่ไหว ณ ตอนนี้ผมก็ยังเสียใจอยุ่นะ กับความรัก เสียใจมากๆ คิดมากๆ คิดว่า ถ้าวันนั้นเราไม่พูดแบบนั้น เราไม่ทำแบบนั้น เราคงจะดีกว่านี้

แต่อย่างว่านะครับ มันผ่านไปแล้ว ผมต้องพยายามใช้ชีวิตต่อ ครับ

ผมเลยได้ หางาน Partime ทำ เป็นร้านกาแฟ เพราะตอนนี้ปิดเทอมอยุ่ครับ ลงเรียนภาษา อังกฤษ และเรียนนิติศาตร์ มสธด้วยครับ

ถ้าผมลงผิดหัวข้อขออภัยนะครับ หวังว่า คนที่เคยผิดพลาดเพราะความรัก เมื่ออ่านเรื่องของผมแล้วจะ มีกำลังใจนะครับ

ครั้งล่าสุด คือ ผมได้ชอบรุ่นน้องคนนหนึ่งในสาขา และเธอก็ชอบผมเช่นกัน แต่ผมได้ปฏิเสธเธอในครั้งแรกเพราะ รู้สึกว่า ยังไม่มีเวลา และ เหมือนเขาจะยังไม่ใช่ แต่พอเวลาผ่านไป เทอม กว่าๆ ผมก็ลืมเขาไม่ได้ มันแปลกดีนะ แล้วเพิ่งมารู้ตัวว่า เรารักเขา จนไปขอคืนดี แต่เขาบอกว่า มันไม่เหมือนเดิมแล้วคะพี่

มันเจ็บมากๆครับ ผมเข้าใจว่า หลังจากอ่านแล้ว หลายๆคนคงจะบอกว่า สมควรแล้ว สมน้ำหน้า ก็ ไม่เป็นไรครับ

จนถึงตอนนี้ผมก็ยังเจ็บ นอนแถบไม่หลับ หรือหลับก็ฝันถึงเขาบ่อยๆ ยังคิดในหัวตัวเองว่า ทำไมนะ ตอนนั้น ถ้าเรารู้ตัวเร็วก่านี้ ไม่พูดอะไรงี่เง่าออกไป เราอาจะ ได้เรียนรู้กันและกันแล้วก็ได้

แต่ผมก็เจ็บปวดจนพยายาม หางานทำ หารเรียนภาษา ลงเรียน นิติมสธครับ

ชีวิตมันต้องคลานต่อไปนะครับ


http://www.dek-d.com/board/view/3308156/


กระทุ้ผมตั้งไว้ในนี้นะครับ ในเด็กดีนะครับ