<กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเราค่ะ เนื่องจากที่ได้ตั้งกระทู้ขึ้นมาเพื่อที่อยากระบายความรู้สึกออกไปค่ะเพราะเราคุยกับคนที่เค้าไม่เลี้ยงหมาเค้าก็ไม่เข้าใจ ถ้าผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะค่ะ>
เราก็พึ่งเสียน้องเค้าเมื่อวันที่ 27 ตอนนี้ก็ผ่านมา 3 วันแล้ว น้องชื่อคริสตัล พันธุ์ชิสุ น้องหน้าตาหน้ารักมาก อยู่กับเรามาตั้งแต่น้องยังเดินไม่คล่อง จนตอนนี้ที่อยู่ร่วมกันมาเป็นเวลา 7 ปี ผูกพันธุ์กับน้องมาก น้องได้เสียชีวิตด้วยโรคพยาธิในเม็ดเลือด น้องมีอาการซีด ไม่มีเลือดเลย รักษาน้องมาเป็นเวลาเกือบเดือน น้องก็มีทรุดบ้าง ดีขึ้นบ้าง แต่ตอนวันที่ 25 น้องมีอาการฉี่เป็นเลือด เราก็เลยพาไปหาหมอเพราะกลัวหนูเจ็บ วันนั้นน้องยังกินข้าว ร่าเริงปกติ พอตอนเย็นกลับมาจากคลินิค หมอก็ให้ยามา พอน้องทาน เช้าวันจันก็ฉี่ดีขึ้นไม่มีเลือดแล้ว แต่น้องไม่กินอะไรเลย ก็พยายามป้อนน้อง น้องก็อ้วกออกมาหมด ตอนนั้นน้องอ้วกตอนสี่ทุ่มแล้วค่ะ เราก็ใจไม่ไดี แต่ตอนนั้นคลินิคแถวบ้านปิดหมดแล้วเราอยู่ต่างจังหวัดอะค่ะ รอตอนเช้า แต่คืนวันจันน้องหน้าตาแปลกๆๆ คือน้องเป็นหมาพันธุ์ชิสุ ตาเค้าจะโตอยู่แล้ว
วันจันตอนดึกตาเค้าแววมาก แววแปลกๆๆ ตั้งแต่เลี้ยงเค้ามา 7 ปี ไม่เคยเห็นเค้าทำตาแบบนี้ คืนวันนั้นก็สวดมนไหว้พระขอให้น้องอย่าทรมาน ขอให้น้องรอดพ้นจากโรคด้วย พอตอนเช้าวันอังคาร ตื่นมาดูน้อง น้องก็ยังทำสายตาแบบเมื่อคืน หน้าตาซีดมาก เริ่มไม่มีแรง น้องไปนอนในห้องน้ำที่บ้าน เราก็แปลกใจปกติน้องไม่เคยเข้าไปนอน เราก็อุ้มมาด้านนอก สัก 3 ชม.ผ่านไปน้องไปฉี่บนหนังสือพิมที่น้องเคยฉี่ เหมือนขาหลังเค้าไม่มีแรง เค้าไปนอนอยู่บนกองฉี่หนังสือพิมที่เค้าฉี่
เราตกใจ ไปอุ้มเค้าออกมา แล้วก็เอาผ้าชุปน้ำนิดหน่อยเช็ดให้เค้า ตอนเราเช็ดน้องเค้ายกมือไหว้เหมือนที่เค้าเคยทำ แต่ตลอดเวลาที่เค้าป่วยมาเปงเวลาเกือบเดือนเค้าไม่เคยทำ เราก็บอกเค้าว่าแม่อยากให้หนูสู้นะ ถ้าหนูสู้ไหวหนูสู้นะลูก แต่ถ้าหนูทรมานหนูไม่ไหว หนูไม่ต้องเปงห่วง แม่เข้าใจ ตอนบ่าย 14.00 น้องเริ่มมีอาการหายใจแรง แบบหายใจทางปากเสียงดังมาก เราใจไม่ดีเลยพาไปคลินิค ไปถึงคลินิคหมอก็จะให้น้ำเกลือ หมอพยายามเจาะแต่เลือดไม่ออกเลย เค้าซีดมากไม่มีเลือดเลย หมอเค้าเหงอาการน้องไม่ดีเค้าก็ป้ำหัวใจ ณ ตอนนั้นเราหัวใจแทบสลาย น้องมีอาการกระตุกด้วย คือคิดว่าหนูคงไม่รอด หมอเค้าก็ฉีดยากระตุ้นให้หัวใจน้องกลับมาเพราะหัวใจน้องเต้นอ่อนแรงมาก สักแปบหมอบอกเราว่า น้องเค้าไม่ไหวแล้ว TTTTTTTTT หมอบอกว่าเดี๋ยวพอหมดฤทธิ์ยาที่ฉีดน้องเค้าจะค่อยๆไป อีกแปบหมอก็พูดขึ้นมาว่า ตอนนี้น้องเค้าก็ไปแล้วนะ เราเลยพาน้องไปฝังสวนสาธารณะแถวบ้าน เพราะที่บ้านไม่มีที่เลย ตอนเช้าก็ตักบาตรไปให้น้อง คือเปงห่วงเค้ามาก ไม่รู้เค้าไปอยู่ที่ไหน เป็นยังไงบ้าง อยู่ด้วยกันมา 7 ปี เจอกันทุกวัน จู่ๆไม่เจอ มันโครตทรมาน อีกอย่างรู้สึกเหมือนน้องยังอยู่ที่บ้าน ยังอยู่กับเรา แต่เรามองไม่เห็น นี่ก็ผ่านมา 3 วันแล้ว ยังไม่ชิน ยังร้องให้อยู่ ยังคิดถึง คิดถึงตลอดเวลา จำได้ทุกอย่างตอนที่เค้าอยู่กับเรา อยากกอดเค้า อยากอุ้มเค้า อย่ากเล่นกับเค้า ใส่บาตรตอนเช้าก็นึกถึงเค้า อยากให้เค้าไปอยู่ในภพภูมิที่ดี คือไม่อยากให้เค้าห่วงเรา อยากให้เค้าไปดีดี ไปสบาย เปงห่วงเค้ามาก ทรมานมาก คิดว่าอีกนานที่จะมีน้องหมาตัวใหม่ ยังรับไม่ได้กับการสูญเสีย

คิดถึงหนูนะ คริสตัลตาโตของแม่