ขอพูดไปเลยละกันค่ะว่า เมื่อ3วันก่อน ขอพูดถึงเรื่องที่รับน้องคนนี้มา
น้องของเราบอกว่ามีหมาหลงมาที่บ้าน หมัดเต็มตัว ขนปุย เราไปดูกับยาย ยายว่าจะเลี้ยงเอา
ตื่นมาน้องเอามาส่ง เราจัดการตัดขน อาบน้ำ กำจัดเห็บหมัด ไรแดง ซึ่งเยอะมาก บนตัวน้องแทบไม่มีที่ว่างเลย มีไข่หมัดเต็มตัว เสร็จแล้วก็ป้อนข้าว ป้อนน้ำ สังเกตที่ท้อง ท้องบวมมาก เลยลงรูปไปในเพจ ขอคำแนะนำ ถ้าไม่มีตังค์พาไปหาหมอก็ไปซื้อยาถ่ายพยาธิเพราะท้องบวมน่าจะมาจากพยาธิ
เย็นมาก็ไปซื้อยา พวกของใช้ต่างๆ กลับมาป้อนข้าว น้ำ ยาถ่ายพยาธิ
ตกดึกมา ครางทั้งคืน นี่ไม่ได้นอนเลย เป็นห่วง กลัวตาย เลยทักหาเพจ เพจให้ข้อมูลต่างๆมาโพสต์
ตื่นขึ้นมาไปดู น้องก็ยังครางอยู่ คิดว่าหนาว ตอนนั้นดวงอาทิตย์ยังไม่ขึ้น เอามานั่งผิงไฟด้วยกัน ซักพักน้องก็ลุกไปถ่าย แต่ท้องน้องก็ยังไม่หายบวม เราเลยโพสต์
และตอนบ่าย มีผู้ใจบุญบริจาคเงินมา สารภาพเลยว่าร้องไห้ ดีใจจะได้พาไปหาหมอ
ตอนเย็น พาไปหาหมอ คำแรกที่หมอผู้ช่วยเห็น พูดเลยว่า จะเหลือมั้ยเนี่ย ผลตรวจคือแย่มาก เลือดจางหนักมาก ค่าเลือด 7.5% ซึ่งต้องได้ถ่ายเลือด ค่ารักษาสูงเกินไป เราไม่ไหว หมอชมน้องว่าน้องเก่งมากที่ยังหายใจอยู่ แถมคาดว่าน่าจะเป็นโรคตับ พยาธิในเส้นเลือด เราน้ำตาคลอ ไม่กล้าร้อง คนเยอะ
กลับมาบ้าน ป้อนข้าว ป้อนยา น้องกินปกติ แล้ววันนี้เอง น้องครางนิดเดียว แล้วก็นอนฉี่ใส่ที่นอน ไม่ยอมลุกเดิน เราคุยกะยายว่า มันดีอยู่หรอ ที่หมาไม่ร้อง ยายกะเราลุกมาดูหมาแทบทุก ชม กลัวตาย
ตื่นเช้ามา น้องนอน เราก็ปลุกมากินข้าว กินยา พอกินยา น้องก็ครางไม่หยุด
ตอน 11 โมง ลองให้น้องเดิน น้องทรงตัวไม่อยู่แล้ว คิดว่าน้องน่าจะเพลีย หิว เรารีบป้อนข้าวน้อง แต่น้องไม่กินเลย พยายามป้อนให้น้องกินซักนิด จะได้มีแรง แล้วก็ป้อนยา แต่น้องไม่ยอมกิน ครางไม่หยุด เราเข้ามาเอาโทรสับ มาอัปเดตอาการน้องให้ผู้บริจาคฟัง เราไม่ได้ยินเสียงน้องคราง เรารีบวิ่งไปดู คือ น้องนอน แล้วพยายามอ้วก2ครั้ง แล้วน้องก็ค่อยๆหัวใจหยุดเต้นในตอนเที่ยง เรานั่งลูบหัว จับเท้าน้อง พยายามจะปิดตาน้อง แต่ไม่ปิดเลย แต่ว่า ตอนนี้น้องไปสบายแล้ว ไม่เจ็บปวดทรมานแล้วล่ะ
แต่ว่า ตอนนี้ พอเรามองไปเห็นที่ๆน้องนอน ยาของน้อง ของใช้ที่ซื้อมาให้ บางอันยังไม่ใช้ ไม่คิดว่าน้องจะเป็นหนักขนาดนี้ เสียใจมากๆที่ช่วยไม่ได้ แต่ข้างในน้องคงพังหมดแล้ว ก็คิดนะคะว่า ไม่ควรเสียใจนาน เพราะน้องไปดีแล้ว ไม่ต้องทรมานแล้ว การได้มาพิมพ์แบบนี้ มันเหมือนเตือนสติตัวเองว่า น้องไปดีแล้ว ไม่ทรมานแล้ว คงหมดเวรหมดกรรมแล้ว
เสียใจที่น้องหมาตาย เราจะเยียวยาตัวเราเองยังไงดี
น้องของเราบอกว่ามีหมาหลงมาที่บ้าน หมัดเต็มตัว ขนปุย เราไปดูกับยาย ยายว่าจะเลี้ยงเอา
ตื่นมาน้องเอามาส่ง เราจัดการตัดขน อาบน้ำ กำจัดเห็บหมัด ไรแดง ซึ่งเยอะมาก บนตัวน้องแทบไม่มีที่ว่างเลย มีไข่หมัดเต็มตัว เสร็จแล้วก็ป้อนข้าว ป้อนน้ำ สังเกตที่ท้อง ท้องบวมมาก เลยลงรูปไปในเพจ ขอคำแนะนำ ถ้าไม่มีตังค์พาไปหาหมอก็ไปซื้อยาถ่ายพยาธิเพราะท้องบวมน่าจะมาจากพยาธิ
เย็นมาก็ไปซื้อยา พวกของใช้ต่างๆ กลับมาป้อนข้าว น้ำ ยาถ่ายพยาธิ
ตกดึกมา ครางทั้งคืน นี่ไม่ได้นอนเลย เป็นห่วง กลัวตาย เลยทักหาเพจ เพจให้ข้อมูลต่างๆมาโพสต์
ตื่นขึ้นมาไปดู น้องก็ยังครางอยู่ คิดว่าหนาว ตอนนั้นดวงอาทิตย์ยังไม่ขึ้น เอามานั่งผิงไฟด้วยกัน ซักพักน้องก็ลุกไปถ่าย แต่ท้องน้องก็ยังไม่หายบวม เราเลยโพสต์
และตอนบ่าย มีผู้ใจบุญบริจาคเงินมา สารภาพเลยว่าร้องไห้ ดีใจจะได้พาไปหาหมอ
ตอนเย็น พาไปหาหมอ คำแรกที่หมอผู้ช่วยเห็น พูดเลยว่า จะเหลือมั้ยเนี่ย ผลตรวจคือแย่มาก เลือดจางหนักมาก ค่าเลือด 7.5% ซึ่งต้องได้ถ่ายเลือด ค่ารักษาสูงเกินไป เราไม่ไหว หมอชมน้องว่าน้องเก่งมากที่ยังหายใจอยู่ แถมคาดว่าน่าจะเป็นโรคตับ พยาธิในเส้นเลือด เราน้ำตาคลอ ไม่กล้าร้อง คนเยอะ
กลับมาบ้าน ป้อนข้าว ป้อนยา น้องกินปกติ แล้ววันนี้เอง น้องครางนิดเดียว แล้วก็นอนฉี่ใส่ที่นอน ไม่ยอมลุกเดิน เราคุยกะยายว่า มันดีอยู่หรอ ที่หมาไม่ร้อง ยายกะเราลุกมาดูหมาแทบทุก ชม กลัวตาย
ตื่นเช้ามา น้องนอน เราก็ปลุกมากินข้าว กินยา พอกินยา น้องก็ครางไม่หยุด
ตอน 11 โมง ลองให้น้องเดิน น้องทรงตัวไม่อยู่แล้ว คิดว่าน้องน่าจะเพลีย หิว เรารีบป้อนข้าวน้อง แต่น้องไม่กินเลย พยายามป้อนให้น้องกินซักนิด จะได้มีแรง แล้วก็ป้อนยา แต่น้องไม่ยอมกิน ครางไม่หยุด เราเข้ามาเอาโทรสับ มาอัปเดตอาการน้องให้ผู้บริจาคฟัง เราไม่ได้ยินเสียงน้องคราง เรารีบวิ่งไปดู คือ น้องนอน แล้วพยายามอ้วก2ครั้ง แล้วน้องก็ค่อยๆหัวใจหยุดเต้นในตอนเที่ยง เรานั่งลูบหัว จับเท้าน้อง พยายามจะปิดตาน้อง แต่ไม่ปิดเลย แต่ว่า ตอนนี้น้องไปสบายแล้ว ไม่เจ็บปวดทรมานแล้วล่ะ
แต่ว่า ตอนนี้ พอเรามองไปเห็นที่ๆน้องนอน ยาของน้อง ของใช้ที่ซื้อมาให้ บางอันยังไม่ใช้ ไม่คิดว่าน้องจะเป็นหนักขนาดนี้ เสียใจมากๆที่ช่วยไม่ได้ แต่ข้างในน้องคงพังหมดแล้ว ก็คิดนะคะว่า ไม่ควรเสียใจนาน เพราะน้องไปดีแล้ว ไม่ต้องทรมานแล้ว การได้มาพิมพ์แบบนี้ มันเหมือนเตือนสติตัวเองว่า น้องไปดีแล้ว ไม่ทรมานแล้ว คงหมดเวรหมดกรรมแล้ว