เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ 10ปีที่แล้ว แต่อยากแชร์ให้เพื่อนเอาไว้เป็นอุทาหรณ์
ช่วงนั้นเพิ่งจบและทำงานค่ะ ก็ไปรุ้จักหนุ่มอังกฤษที่ซอยข้าวสาร ก็เดตกับประมาณ6 เดือน ในกลุ่มเพื่อนเค้ามีคนนึงที่มีแฟนเป็นคนไทย เค้าทำงานกับบริษัทญาติรับจัดหางานไปทำงานต่างประเทศ สมมุติว่าเธอชื่ออ้อย อ้อยเป็นคนอัธยาศัยดีมาก สนุกสนาน เราก็เลยสนิทกันเร็ว หลังจากรู้จักมาสักพักนึงเธอก็บอกว่าเจอจะไปแต่งงานที่เกาหลีใต้ แฟนเธอเป็นทหาร American ประจำการที่นั่น จำไม่ได้ว่าเธอให้ดูรูปรึป่าว อ้อยถามเราว่า อยากไปเที่ยวเกาหลีมั้ย ที่พักฟรี แค่ออกค่าเครื่องบินเองไปพร้อมเค้า เค้าเดินทางเข้าเกาหลีใต้บ่อยมาก มาpassport ประทับตราประมาณ 3 เล่มแล้ว เค้าเอาให้ดูด้วย เราไม่เคยแม้แต่จะขึ้นเครื่องบิน อยากไปมากกกก อ้อยบอกว่าเราสองคนต้องเดินทางพร้อมกับคนงานที่เค้าจะพาไปเกาหลี อ้อยขอให้เราประกบคนงานคนนึง แกเป็นคนอิสาน เวลาเจอ ตม ให้บอกว่ามากับญาติ พามาเที่ยว ลุงแกท่าทางเหมือนคนชาวไร่ ชาวนา ไม่เหมือนคนที่ชอบเที่ยว ชอบเดินทาง แต่ตอนนี้ไม่ได้คิดอะไรจริง คิดแต่อยากไปเที่ยว อ้อยบอกว่าเราพูดภาษาอังกฤษเก่งจะได้ช่วยลุงได้ ถ้าผานก็จะได้เงินกินหนม 15000 เอาซิทีนี้มีเงินตั้งหมื่นห้า ก็เลยตัดสินใจไป คิดว่าจ่ายค่าตั๋วแล้วเดี๋ยวก็ได้คืนหมื่นห้า แล้วได้เที่ยวเกาหลีอีกต่างหาก
พอวันเดินทางอ้อยบอกว่า ตอนยื่น passport ให้ตมให้ชวนเค้าคุย แบบว่า Hi! How are you? It's beautiful Country. ลงเครื่องถึงสบานบินโซลเราก็เข้าคิวรอตรวจพาสปอร์ต ลุงแกอยู่ข้างหลังเรา ส่วนอ้อยน่าจะอยู่อีกแถว
เราก็ถามตามที่อ้อยแนะนำ เท่านั้นแหละมีผู้ชายใส่สูทมาเชิญเราออกจากแถว ตอนแรกตกใจมากและก็อายด้วยเพราะคนในแถวเค้ามองกันใหญ่ คนใส่สูทคือ ตำรวจ ตม เกาหลี เค้าไม่ได้ใส่เครื่องแบบเหมือนของเรา (ในตอนนั้น) ในห้องนั้นมีคนไทยประมาณสี่สิบกว่าคน รอสัมภาษณ์ มีทั้งกรุ๊ปนักเรียน ทั้งครอบครัวใหญ่
เจ้าหน้าที่ขอดูกระเป๋าเงิน เราก็ให้แต่โดยดี ถามว่า
*ทำไมพกเงินสดเยอะ เราก็บอกว่าเพิ่งทำงานยังไม่มีบัตรเครดิต กดเงินมาเพื่อบัตร ATM มันใช่ในนี้ไม่ได้
*พักที่ไหน เราตอกว่าพักกับอ้อยก็ขึ้นเครื่องมาด้วยกันจะมางานแต่งเค้า
*รู้จักบ้านอ้อยมั้ย อยู่แถวไหน เราตอบ ไม่รู้เดี๋ยวอ้อยเค้าจะพาไป
*มีหนังสือท่องเที่ยวเกาหลีติดตัวมั้ย เราตอบไม่มีก็อ้อยเค้าจะพาเที่ยว
เจ้าหน้าที่ขอเปิดกระเป๋าเดินทาง พร้อมกับบอกว่า ถ้าคนที่จะมาทำงานจะเก็บกระเป๋าไม่เหมือนคนมาเที่ยว (ความรู้ใหม่นะตอนนั้น) จากนั้นเจ้าหน้าที่ก็บอกว่าเราต้องถูกส่งกลับวันนี้เลย เค้าเปลี่ยนตั๋วให้แล้ว ตอนนี้หน้าชาเลย ตกใจมาก อยู่คนเดียวเดินทางคนเดียว นั่งร้องไห้คนเดียวตอนอยู่บนเครื่องขากลับ
เป็นประสบการณ์ที่แย่มากกกกก แต่ก็มีความประทับใจแฝงอยู่คือ เจ้าหน้าที่ที่เดินมาส่งสุภาพมาก เค้าคงเห็นว่าเราไม่เคยเดินทางเลยก็เลยอธิบายให้ฟังว่า อ้อยน่าจะเป็นพวกที่ล่อลวงผู้หญิงไปถ้าประเวณี ถ้าเราผ่าน ตม เข้าไป อ้อยจะเก็บ passport เราไว้จากนั้นจะพาเราไปไว้ที่ซ่องทันที เค้าบอกอีกว่า ทำไมแต่งงานถึงมาคนเดียวไม่มีพี่น้องมากเลย ทำไมเค้าไม่บอกรายละเอียดเกียวกับที่พักให้เราทราบ ทำไมต้องให้เราโกหกเรื่องที่มากับญาติ เราเลยยิ่งตกใจ แล้วรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากที่เจ้าหน้าที่เค้าช่วยไว้
ถูกส่งกลับจากสนามบินโซล
ช่วงนั้นเพิ่งจบและทำงานค่ะ ก็ไปรุ้จักหนุ่มอังกฤษที่ซอยข้าวสาร ก็เดตกับประมาณ6 เดือน ในกลุ่มเพื่อนเค้ามีคนนึงที่มีแฟนเป็นคนไทย เค้าทำงานกับบริษัทญาติรับจัดหางานไปทำงานต่างประเทศ สมมุติว่าเธอชื่ออ้อย อ้อยเป็นคนอัธยาศัยดีมาก สนุกสนาน เราก็เลยสนิทกันเร็ว หลังจากรู้จักมาสักพักนึงเธอก็บอกว่าเจอจะไปแต่งงานที่เกาหลีใต้ แฟนเธอเป็นทหาร American ประจำการที่นั่น จำไม่ได้ว่าเธอให้ดูรูปรึป่าว อ้อยถามเราว่า อยากไปเที่ยวเกาหลีมั้ย ที่พักฟรี แค่ออกค่าเครื่องบินเองไปพร้อมเค้า เค้าเดินทางเข้าเกาหลีใต้บ่อยมาก มาpassport ประทับตราประมาณ 3 เล่มแล้ว เค้าเอาให้ดูด้วย เราไม่เคยแม้แต่จะขึ้นเครื่องบิน อยากไปมากกกก อ้อยบอกว่าเราสองคนต้องเดินทางพร้อมกับคนงานที่เค้าจะพาไปเกาหลี อ้อยขอให้เราประกบคนงานคนนึง แกเป็นคนอิสาน เวลาเจอ ตม ให้บอกว่ามากับญาติ พามาเที่ยว ลุงแกท่าทางเหมือนคนชาวไร่ ชาวนา ไม่เหมือนคนที่ชอบเที่ยว ชอบเดินทาง แต่ตอนนี้ไม่ได้คิดอะไรจริง คิดแต่อยากไปเที่ยว อ้อยบอกว่าเราพูดภาษาอังกฤษเก่งจะได้ช่วยลุงได้ ถ้าผานก็จะได้เงินกินหนม 15000 เอาซิทีนี้มีเงินตั้งหมื่นห้า ก็เลยตัดสินใจไป คิดว่าจ่ายค่าตั๋วแล้วเดี๋ยวก็ได้คืนหมื่นห้า แล้วได้เที่ยวเกาหลีอีกต่างหาก
พอวันเดินทางอ้อยบอกว่า ตอนยื่น passport ให้ตมให้ชวนเค้าคุย แบบว่า Hi! How are you? It's beautiful Country. ลงเครื่องถึงสบานบินโซลเราก็เข้าคิวรอตรวจพาสปอร์ต ลุงแกอยู่ข้างหลังเรา ส่วนอ้อยน่าจะอยู่อีกแถว
เราก็ถามตามที่อ้อยแนะนำ เท่านั้นแหละมีผู้ชายใส่สูทมาเชิญเราออกจากแถว ตอนแรกตกใจมากและก็อายด้วยเพราะคนในแถวเค้ามองกันใหญ่ คนใส่สูทคือ ตำรวจ ตม เกาหลี เค้าไม่ได้ใส่เครื่องแบบเหมือนของเรา (ในตอนนั้น) ในห้องนั้นมีคนไทยประมาณสี่สิบกว่าคน รอสัมภาษณ์ มีทั้งกรุ๊ปนักเรียน ทั้งครอบครัวใหญ่
เจ้าหน้าที่ขอดูกระเป๋าเงิน เราก็ให้แต่โดยดี ถามว่า
*ทำไมพกเงินสดเยอะ เราก็บอกว่าเพิ่งทำงานยังไม่มีบัตรเครดิต กดเงินมาเพื่อบัตร ATM มันใช่ในนี้ไม่ได้
*พักที่ไหน เราตอกว่าพักกับอ้อยก็ขึ้นเครื่องมาด้วยกันจะมางานแต่งเค้า
*รู้จักบ้านอ้อยมั้ย อยู่แถวไหน เราตอบ ไม่รู้เดี๋ยวอ้อยเค้าจะพาไป
*มีหนังสือท่องเที่ยวเกาหลีติดตัวมั้ย เราตอบไม่มีก็อ้อยเค้าจะพาเที่ยว
เจ้าหน้าที่ขอเปิดกระเป๋าเดินทาง พร้อมกับบอกว่า ถ้าคนที่จะมาทำงานจะเก็บกระเป๋าไม่เหมือนคนมาเที่ยว (ความรู้ใหม่นะตอนนั้น) จากนั้นเจ้าหน้าที่ก็บอกว่าเราต้องถูกส่งกลับวันนี้เลย เค้าเปลี่ยนตั๋วให้แล้ว ตอนนี้หน้าชาเลย ตกใจมาก อยู่คนเดียวเดินทางคนเดียว นั่งร้องไห้คนเดียวตอนอยู่บนเครื่องขากลับ
เป็นประสบการณ์ที่แย่มากกกกก แต่ก็มีความประทับใจแฝงอยู่คือ เจ้าหน้าที่ที่เดินมาส่งสุภาพมาก เค้าคงเห็นว่าเราไม่เคยเดินทางเลยก็เลยอธิบายให้ฟังว่า อ้อยน่าจะเป็นพวกที่ล่อลวงผู้หญิงไปถ้าประเวณี ถ้าเราผ่าน ตม เข้าไป อ้อยจะเก็บ passport เราไว้จากนั้นจะพาเราไปไว้ที่ซ่องทันที เค้าบอกอีกว่า ทำไมแต่งงานถึงมาคนเดียวไม่มีพี่น้องมากเลย ทำไมเค้าไม่บอกรายละเอียดเกียวกับที่พักให้เราทราบ ทำไมต้องให้เราโกหกเรื่องที่มากับญาติ เราเลยยิ่งตกใจ แล้วรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากที่เจ้าหน้าที่เค้าช่วยไว้