งานประพันเรื่องที่3   เรื่อง  ในราตรีของคืนหนึ่ง
                                                                                                                                              เรื่องสั้น    นามปากา  อภิสโรนามะ
                               ในยามที่แสงตะวันสาดส่องเรากำลังกิจกรรมของสิ่งหนึ่ง   แสงอาทิตย์ขับไล่สิ่งชั่งร้ายทั้งมวลออกไป   แสงคือความถูกต้องทั้งมวลที่มีมาตั้งแต่ยุคก่อนเริ่มแรกของโลกและจะอยู่ต่อไปชั้วอสงไขของกาลเวลา   
                       แต่พอแสงอาทิตย์ราลับของฟ้า  แสงแห่งความดีที่ขับไล่ความชั่งร้ายเริ่มจางหาย  หลายสิ่งที่ผิดบาปเริ่มก่อตัวขึ้น  ความชั้วร้ายที่อยู่ในใจของเราแรงปรารถนาที่ชั้วร้ายผลักดันให้เรากระทำ  กิน  ดื่ม เที่ยว  เสพวัตถุนิยมต่างๆ  หลายต่อการกระทำ
                      สิ่งหนึ่งที่เรียนรู้จาการเป็นผู้ใหญ่คือการยอมรับความจริงในสิ่งที่กระทำลงไม่ว่าจะเป็นจะเป็นความผิดหรือความถูกต้อง  
                              ในคืนหนึ่งในวันหนึ่งซึ่งเหมือนเดิมในหลายๆกรากระทำสิ่งที่ซ้ำซากจำเจเพื่อให้ได้มาซึงความสุขในตอนกลางวันคือความดี    แต่พอความมืดเริ่มปกคลุม  เราแสวงหาความสุขในชีวิตสุดแต่ผู้ใดแสวงหา
                                ผมออกจากบ้านมาโดยไม่บอกผู้ใด   ผมกังวนในอนาคตต่อไป  คิดถึงอดีตที่พลาดไป  คิดถึงปัจจุบันที่เป็นไป   เดินอย่างไร้จุดหมาย  เราอยู่ในโลกนี้คนเดี่ยวหรือ   เราจะไปไหนและเรากำลังทำอะไรอยู่  หลายสิ่งเข้ามาในชีวิต  จึงเริ้มรู้แล้วว่าการเป็นผู้ใหญ่เป็นเช่นไร  เหนื่อยยากแค่ไหน   หนักหน่วงแค่ไหน  ทุกข์แค่ไหนบอกใครไม่ได้  
                               ผมเฝ้ามองผู้คนที่เดินผ่านไป ผู้คนเหล่านั้นไม่เคยมีผู้สนใจเราเลย  เขาต่างทำหน้าที่ของตัวเองดุจเครื่องจักรที่กำลังทำงานของมัน  ไม่มีความสุขก็ทำ  ทำเพราะมันคืองานที่ต้องทำ  ทำเพราะมันคืองาน  คนไม่สามารถเลือกงานได้  แต่งานเลือกคนได้   เหนื่อยแค่ไหนก็ต้องทำ  
                               ในมุมมืดของมุมหนึ่งในสังคมสักที่หนึ่ง  ผมเห็นอิสตรีนางหนึ่งยืนอยู่  เธอไม่สวยมาก แต่เหมือนผู้หญิงทั่วๆไป  เรามองตากัน  และพูดคุยกัน  และเธอตามผมมา  ผมมองตาเธอราวกับเรามองเห็นถึงสิ่งที่ต้องการจากสิ่งหนึ่งสู่สิ่งหนึ่ง
                         เราพูดคุยกันหลายเรื่อง  แต่สิ่งหนึ่งที่เราไม่ได้ถามกันคือชื่อของกัน   อย่าถามฉันในสิ่งที่ฉันเป็นเพราะฉันจะไม่ถามคุณเช่นกัน  อย่าถามเรื่องของฉันเพราะเราจะจบแค่หนึ่งคืน  อย่าเล่าความทุกข์ของตัวเองเพราะปัญหาฉันนั้นมากแล้ว  โปรดอย่าทำร้ายฉันเพราะฉันนั้นมีเลือดเนื้อ  มีหัวใจ  เลือดของฉันเป็นสีแดงเช่นเดี่ยวกับคุณ  ฉันนั้นมีความคิดเป็นเหมือนคุณ  โปรดนุ่มนวลกับฉัน  เพราะสิ่งที่ฉันให้คือสิ่งที่ล่ำค่าที่สุดของฉัน  สุดแต่ใจที่ฉันปรารถนา  หรือดป็นเพียงแค่สิ่งที่ขาดหาย  ฉันก็ไม่สามรถบอกได้เช่นกัน     
                                    โอ้เจ้าสามีที่รักในหนึ่งคืน  
                                                ดุจราตรีพร่างพราวราวไสว  
                                                คำเรียกหาเออระอาในหัวเจ้า  
                                               เจ้าเป็นชายในหนึ่งคืนของเรา  
                                   โปรดรักฉันถนอมฉันเพียงเท่านี้  
                                                ในราตรีอันแสนสดใส
                                                 ความมืดมิดปิดบังในหัวใจ
                                                เจ้าเป็นใครนั้นเราจะไม่ถามกัน
                                   โปรดจำเพียงแค่ความอบอุ่นที่ให้
                                               โปรดจำเพรียงปรารถนาสุดหัวใจ
                                               โปรดระบายกับฉันในความทุกข์ทน
                                                เหลือเพียงความสุขที่มอบให้และรอยตราบาปที่ฟากไว้   เจ้าคนรักเพียงชั้วคืน
                                                เมื่อแสงอาทิตย์สาดส่อง   เสียงร้องของนกกำลังไปทำงาน หลายชีวิตกำลังดิ้นร้นขนขวายต่อไป    ราตรีนี้จบสิ้นแล้ว   อิสตรีนางนี้ก็หายไปดุจความฝันอันล้ำค่าในหนึ่งคืน