การที่แฟนเราไม่โทรหาเราเป็นอาทิตย์ บอกว่าทำงานเหนื่อย พอเราเริ่มโวยวายก็โดนตะคอกใส่  หาว่าเราโง่ ทำตัวงี่เง่าน่ารำคาญ ไปๆมาๆ กลายเป็นเรื่องใหญ่คือเขาไม่พูดกับเราอีกเลย ไม่โทรหา ไม่ทัก ไม่สนใจ เราเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไร พเก็บมาคิดมากก็เครียดปวดหัว ตลอดเวลาที่คบกันมาเราร้องไห้เป็นร้อยๆครั้งได้แล้วมั้ง อาจเป็นเพราะเขาเป็นผู้ชายคนแรกของงเรา และเขาเองก็ไม่เคยมีคนอื่น เราก็ปฏิบัติกับเค้าอย่างดีตอลดเวลาที่ผ่านมา ดูแลเอาใจใส่ ไม่เคยนอกใจ เรียกได้ว่าทำดีต่อเขาทุกอย่าง เขาติดเพื่อน ติดเกม เหล้า บุหรี่ เราพยายามบอกให้เขาเลิก แต่เขาก็ไม่เคยทำได้ซักที มีครั้งนึงเราขอร้องให้เค้าเลิกบุหรี่เลิกได้ซักสองสามวันก็เริ่มอารมณ์ไม่ดีหงุดหงิด แต่ก็กลับมาสูบใหม่ หนักกว่าเดิมอีก แฟนเป็นโรคธาลัสซีเมีย เวลาอากาศเปลี่ยนค่อนข้างที่จะป่วยง่าย เวลาเขาไม่สบายเราก็เผ้าเค้าทั้งคืนคอนเช็ดตัวให้ เรื่องอาหารเราก็ระวังตลอดพยายามไม่ให้เขากินอาหารที่ไม่ดีต่อสุขภาพ แต่ไม่ถึงขนาดจู้จี้ไปซะทุกเรื่องอ่ะนะ เดือนก่อนพี่ชายเขาแต่งงานเราอยากให้ชวนเราไปแต่เขาไม่มารับนะแต่ให้เราไปเอง เราก็ลังเลว่าจะไปดีหรือไม่ไปดี พอดีแม่เขาโทรมาให้เราไปเพราะอยากเห็นหน้า เราก็ลองไปดูไปถึงเขาเดินออกมารับนะ แต่เข้าไปนั่งในงานเขานั่งห่างเราซะไกลเลย ทั้งที่หลายๆคนก็รู้อยู่ว่าเราเป็นแฟนกัน สักพักแม่เขาก็เรียกให้ไปหา ไหว้พ่อกับแม่เขา แม่เขาก็ดูเหมือนจะชอบเราอยู่เหมือนกัน จากวันนั้นจนถึงวันนี้ไม่รู้ทำไมความสัมพันธ์ไม่คืบหน้าเลย ทะเลาะกันบ่อยๆ  บางทีเราอยากให้เขาสนใจเราบ้างนะ แต่เค้าไม่เลย หงุดหงิดใส่ตลอด ใกล้สอบ (กพ.)ด้วยเครียดจนไม่มีสมาธิอ่านหนังสือเลย ตอนนี้เราอยากกลับมาอยู่กับตัวเองนะ อยากปล่อยเขาแล้วล่ะแต่ทำใจยากเหลือเกิน
ใครมีประสบการณ์แบบนี้บ้างคะแนะนำวิธีหน่อย การเป็ฯผู้หญิงที่ดี บางทีก็เขาก็ไม่ต้องการ