ใครเคยไปแม่ฮองสอนแล้วได้ประกาศนียบัตร เอามาอวดกันหน่อยนะจ้ะ เฉพาะมอเตอร์ไซค์นะครับ
แล้วเล่าให้ฟังด้วยว่า ไปอย่างไร ลำบากอะไร ประทับใจอะไรบ้าง
ของผม เริ่มขี่รถมอไซค์ท่องเที่ยวราวๆปี 2532 ก่อนหน้าขี่เที่ยวแถวๆบ้าน แล้ววันหนึ่งคิดว่า จะขี่รถให้ทั่วประเทศไทยให้ได้ ช่วงแรกก็ไปไกล้ๆ เช่นกาจนบุรี สังขละ (ไว้จะเอารูปมาลงและเล่าให้ฟังต่อไป) แต่สุดยอดที่สุดในตอนนั้นคือ แม่ฮองสอนครับ ก่อนจะไปเล่าให้ใครฟังไม่ได้เลย จะโดนหาว่าบ้าชัดๆ ตอนนั้นเมื่อเตรียมรถแล้ว ตอนนั้นใช้เบลล์100 ก็ออกเดินทาง
เริ่มเดินทางจากพัทยาตีสี่ ว่างตรงสู่กรุงเทพฯ ผ่านบางนา ประตูน้ำ เสาวรีย์ สะพานควาย วิภาวดี สมัยก่อน เส้นทางบางช่วง ยังเป็นเลนส์สวน โดยเฉพาะสายเอเซีย จากกรุงเทพฯ จนถึงเชียงใหม่ ผมยังใช้สะพานเดชาวงศ์ ตอนนี้เป็นอนุสาวรีย์ไปแล้ว ก่อนหน้า มอเตอร์ไซค์สมรรถนะไม่สูงเหมือนอย่างปัจจุบัน ผมต้องแบ่งเวลาออกเป็นสามช่วงในการเดินทาง
วันแรกจากพัทยา ไปนอนนครสวรรค์ วันที่สอง นอนเชียงใหม่ วันที่สามถึงจะถึงแม่ฮองสอน
จากเชียงใหม่ สู่แม่ฮองสอน สมัยก่อนวิวสวย แต่ทางสุดๆ ไม่ได้เป็นทางสวย สะดวกสบายอย่างเช่นปัจจุบัน เดินทางแต่ละช่วงจะเจอ ทางเล็ก ทางแคบ ทางพัง ทางลูกรังไม่ต้องพูดถึง บางช่วงภูเขาถล่มมาทับทางต้องทำทางกันใหม่เอง ข้างก็เป็นหน้าผา แต่พอถึงแม่ฮองสอนก็ชื่นใจ
ขากลับผมเลือกจะลงทางแม่สะเรียง ไปทางแม่สอด แวะนอนแม่สอด เส้นทางนี้ตอนนั้นยังมีกองกำลังต่างชาติเดินกันเพ่นพ่าน เพื่อหลายๆท่านชอบถามผมว่า ไม่กลัวตายเหรอ เออเนอะ ทำไม่ผมไม่กลัว เส้นทางเป็นลูกรัง 95% เบลล์100 ออฟโรด สามารถทำเวลาจาก แม่ฮองสอน ถึงแม่สอดราว 13-14 ชั่วโมงเต็ม เดินทางตีห้าถึงมืดพอดี ไม่ต้องพูดถึงสภาพครับแดงจนจำตัวเองไม่ได้ ครั้งหนึ่งรถเคยไปพังกลางทาง (ยางแตก) เลยต้องขอนอนอยู่กับพี่ ตชด. ทุกวันนี้ยังติดต่อกัน
หลังจากนั้นก็ชิลๆ บางครั้งก็ลงเลย บางครั้งก็เข้าตาก เส้นแม่สอด ไปตาก เป็นเส้นทางที่กระจอก และสบายมากที่สุดสำหรับผมไปเลยครับ
ใปมาอยู่สามสี่ครั้ง มารู้ทีหลังว่าสามารถไปขอประกาศนียบัตรที่แม่ฮองสอนได้เลยไปขอ จึงเป็นที่มาของประกาศนียบัตรใบนี้ครับ ลง ณ วันที่ 2 สิงหาคม 2537 ราวๆยี่สิบปีก่อน จากปัจจุบัน (ห้ามถามอายุ จขกท เด็ดขาด)
อวดประกาศนียบัตรแม่ฮองสอนกันดีกว่า ใครเก่ากว่ากัน (กระทู้เช็คอายุนักบิด)
แล้วเล่าให้ฟังด้วยว่า ไปอย่างไร ลำบากอะไร ประทับใจอะไรบ้าง
ของผม เริ่มขี่รถมอไซค์ท่องเที่ยวราวๆปี 2532 ก่อนหน้าขี่เที่ยวแถวๆบ้าน แล้ววันหนึ่งคิดว่า จะขี่รถให้ทั่วประเทศไทยให้ได้ ช่วงแรกก็ไปไกล้ๆ เช่นกาจนบุรี สังขละ (ไว้จะเอารูปมาลงและเล่าให้ฟังต่อไป) แต่สุดยอดที่สุดในตอนนั้นคือ แม่ฮองสอนครับ ก่อนจะไปเล่าให้ใครฟังไม่ได้เลย จะโดนหาว่าบ้าชัดๆ ตอนนั้นเมื่อเตรียมรถแล้ว ตอนนั้นใช้เบลล์100 ก็ออกเดินทาง
เริ่มเดินทางจากพัทยาตีสี่ ว่างตรงสู่กรุงเทพฯ ผ่านบางนา ประตูน้ำ เสาวรีย์ สะพานควาย วิภาวดี สมัยก่อน เส้นทางบางช่วง ยังเป็นเลนส์สวน โดยเฉพาะสายเอเซีย จากกรุงเทพฯ จนถึงเชียงใหม่ ผมยังใช้สะพานเดชาวงศ์ ตอนนี้เป็นอนุสาวรีย์ไปแล้ว ก่อนหน้า มอเตอร์ไซค์สมรรถนะไม่สูงเหมือนอย่างปัจจุบัน ผมต้องแบ่งเวลาออกเป็นสามช่วงในการเดินทาง
วันแรกจากพัทยา ไปนอนนครสวรรค์ วันที่สอง นอนเชียงใหม่ วันที่สามถึงจะถึงแม่ฮองสอน
จากเชียงใหม่ สู่แม่ฮองสอน สมัยก่อนวิวสวย แต่ทางสุดๆ ไม่ได้เป็นทางสวย สะดวกสบายอย่างเช่นปัจจุบัน เดินทางแต่ละช่วงจะเจอ ทางเล็ก ทางแคบ ทางพัง ทางลูกรังไม่ต้องพูดถึง บางช่วงภูเขาถล่มมาทับทางต้องทำทางกันใหม่เอง ข้างก็เป็นหน้าผา แต่พอถึงแม่ฮองสอนก็ชื่นใจ
ขากลับผมเลือกจะลงทางแม่สะเรียง ไปทางแม่สอด แวะนอนแม่สอด เส้นทางนี้ตอนนั้นยังมีกองกำลังต่างชาติเดินกันเพ่นพ่าน เพื่อหลายๆท่านชอบถามผมว่า ไม่กลัวตายเหรอ เออเนอะ ทำไม่ผมไม่กลัว เส้นทางเป็นลูกรัง 95% เบลล์100 ออฟโรด สามารถทำเวลาจาก แม่ฮองสอน ถึงแม่สอดราว 13-14 ชั่วโมงเต็ม เดินทางตีห้าถึงมืดพอดี ไม่ต้องพูดถึงสภาพครับแดงจนจำตัวเองไม่ได้ ครั้งหนึ่งรถเคยไปพังกลางทาง (ยางแตก) เลยต้องขอนอนอยู่กับพี่ ตชด. ทุกวันนี้ยังติดต่อกัน
หลังจากนั้นก็ชิลๆ บางครั้งก็ลงเลย บางครั้งก็เข้าตาก เส้นแม่สอด ไปตาก เป็นเส้นทางที่กระจอก และสบายมากที่สุดสำหรับผมไปเลยครับ
ใปมาอยู่สามสี่ครั้ง มารู้ทีหลังว่าสามารถไปขอประกาศนียบัตรที่แม่ฮองสอนได้เลยไปขอ จึงเป็นที่มาของประกาศนียบัตรใบนี้ครับ ลง ณ วันที่ 2 สิงหาคม 2537 ราวๆยี่สิบปีก่อน จากปัจจุบัน (ห้ามถามอายุ จขกท เด็ดขาด)