ผมเริ่มขี่รถมอไซค์เป็นตั้งแต่อายุ13 พอโตขึ้นมาหน่อยก็ขี่เที่ยวแถวๆบ้าน เคยตั้งใจไว้ว่าวันหนึ่งจะขี่รถมอเตอร์ไซค์เที่ยว รอบประเทศไทยให้ได้
ผมเริ่มขับขี่ท่องเที่ยวตอนอายุ20 ปี 2532 ช่วงแรกก็ไปไกล้ๆ เช่นกาจนบุรี สังขละ และเริ่มไกลขึ้น เชียงใหมนี่ปกติมากครับ สุดยอดที่สุดในตอนนั้นคือ แม่ฮองสอนครับ อยากไปมากๆ ทางค่อนข้างอันตรายแอดเวนเจอร์มาก ก่อนจะไปเล่าให้ใครฟังไม่ได้เลย จะโดนหาว่าบ้า ตอนนั้นเมื่อผมเตรียมรถแล้ว ตอนนั้นใช้เบลล์100 เราก็ออกเดินทาง

เริ่มเดินทางจากพัทยาตีสี่ ว่างตรงสู่กรุงเทพฯ ผ่านบางนา ประตูน้ำ เสาวรีย์ สะพานควาย วิภาวดี สมัยก่อน เส้นทางบางช่วง ยังเป็นเลนส์สวน โดยเฉพาะสายเอเซีย จากกรุงเทพฯ จนถึงเชียงใหม่ ผมยังใช้สะพานเดชาวงศ์ ตอนนี้เป็นอนุสาวรีย์ไปแล้ว ก่อนหน้า มอเตอร์ไซค์สมรรถนะไม่สูงเหมือนอย่างปัจจุบัน ผมต้องแบ่งเวลาออกเป็นสามช่วงในการเดินทาง

วันแรกจากพัทยา ไปนอนนครสวรรค์ วันที่สอง นอนเชียงใหม่ วันที่สามถึงจะถึงแม่ฮองสอน

จากเชียงใหม่ สู่แม่ฮองสอน สมัยก่อนวิวสวย แต่ทางสุดๆ ไม่ได้เป็นทางสวย สะดวกสบายอย่างเช่นปัจจุบัน เดินทางแต่ละช่วงจะเจอ ทางเล็ก ทางแคบ ทางพัง ทางลูกรังไม่ต้องพูดถึง บางช่วงภูเขาถล่มมาทับทางต้องทำทางกันใหม่เอง ข้างก็เป็นหน้าผา แต่พอถึงแม่ฮองสอนก็ชื่นใจ

ขากลับผมเลือกจะลงทางแม่สะเรียง ไปทางแม่สอด แวะนอนแม่สอด เส้นทางนี้ตอนนั้นยังมีกองกำลังต่างชาติเดินกันเพ่นพ่าน เพื่อหลายๆท่านชอบถามผมว่า ไม่กลัวตายเหรอ เออเนอะ ทำไม่ผมไม่กลัว เส้นทางเป็นลูกรัง 95% เบลล์100 ออฟโรด สามารถทำเวลาจาก แม่ฮองสอน ถึงแม่สอดราว 13-14 ชั่วโมงเต็ม เดินทางตีห้าถึงมืดพอดี ไม่ต้องพูดถึงสภาพครับแดงจนจำตัวเองไม่ได้ ครั้งหนึ่งรถเคยไปพังกลางทาง (ยางแตก) เลยต้องขอนอนอยู่กับพี่ ตชด. ที่ด่านตรวจ

หลังจากนั้นก็ชิลๆ บางครั้งก็ลงเลย บางครั้งก็เข้าตาก เส้นแม่สอด ไปตาก เป็นเส้นทางที่กระจอก และสบายมากที่สุดสำหรับผมไปเลยครับ

ใปมาอยู่สามสี่ครั้ง มารู้ทีหลังว่าสามารถไปขอประกาศนียบัตรที่แม่ฮองสอนได้เลยไปขอ ตอนนั้นซื้อรถใหม่เป็นรถสมรรถนะสูงที่สุดในรถครอบครัวสมัยนั้น จึงเกิดอาการ ร้อนครับ จึงเป็นที่มาของประกาศนียบัตรใบนี้ครับ ลง ณ วันที่ 2 สิงหาคม 2537 เที่ยวนี้เราไปกันสองคัน ตั้งใจไปเอาใบประกาศโดยเฉพาะครับ

ใครเคยไปแม่ฮองสอน เอามาอวดกันหน่อยนะจ้ะ เฉพาะมอเตอร์ไซค์นะครับ
แล้วเล่าให้ฟังด้วยว่า ไปอย่างไร ลำบากอะไร ประทับใจอะไรบ้าง