เราอายุ 34 ลูก2 ทำธุรกิจส่วนตัวอยู่กับบ้าน วันๆไม่ได้ออกไปไหนเท่าไร ทุกวันนี้ก็ยุ่งกับงานและลูกๆ ชีวิตไม่ได้หวือหวา ไม่ได้สวยเป็นสาวสังคม แต่หลังๆ เริ่มรู้สึกเหงาๆ ตั้งแต่มีเหตุต้องเลิกคบกับเพื่อนสนิทที่เคยไปไหนมาไหนด้วยกันเพราะเรื่องธุรกิจ(ไม่ใช่การโกงใดๆ เรื่องมันยาว แต่เป็นเรือ่งผลประโยชน์ที่แบ่งกันไม่ลงตัว เพราะธุรกิจเราขาดทุนเลยต้องลดกำไรที่ให้เพื่อน แต่เพือนไม่ยอมต้องการกำไรเท่าเดิม เราให้ไม่ได้ เลยต้องแยกกัน)

ถามว่าทุกวันนี้มีเพื่อนไหม มีค่ะ เพือนที่มีรอบตัวนิสัยดีๆ ทั้งนั้นพึ่งพาได้ จัดว่าโชคดีเพื่อนรักเยอะ แต่ก็ไม่มีคนที่สนิทพอคือคบคุยได้ระดับนึงพึ่งพาได้ เราก็เต็มที่กับเพื่อน เพื่อนขอความช่วยเหลือไม่เคยปฏิเสธถ้าทำได้ โดนหลอกก็มี ถึงจะมีเพื่อนดีๆ แต่มันก็มีกำแพง คือ ไม่เคยเจอใครสนิทเหมือนเพื่อนที่เลิกคบกันไป

ทุกวันนี้ไปไหนมไหนคนเดียวซื้อเสื้อผ้าคนเดียว จะมีไปกับลูกคือพาลูกเที่ยว กับพ่อของลูกก็อยู่บ้านเดียวกันแต่เฉยๆ ไม่ได้รักอะไรกันมาก ไม่ได้ทะเลาะกัน ต่างคนต่างอยู่ กับแม่ก็สนิทกัน คุยกันได้แต่บางเรื่องก็มีช่องว่าง

หลังๆ เห็นเพือนๆในfacebook อัพรูปไปช้อปปิ้งกับเพื่อนสาวคนสนิท มาจุกในใจว่า เราไม่มีนี่หว่า จะบอกว่า สนิทก้บคนยากก็ส่วนนึงเพราะเป็นคนค่อนข้างโอตากุ เคยเจอเพื่อนที่ถูกใจแต่เสียดายที่เจอกันช้าไปเค้ามีกลุ่มเพือนที่สนิทกันก่อนตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว เราก็ไปแทรกไม่ได้ คือเค้าก็อยากไปใช้เวลากับเพื่อนๆ กลุ่มเก่าเค้ามากกว่าเพราะรู้จักกันนานกว่าเรา เราก็เข้าใจ ต้องหยุดพัฒนาความสัมพันธ์ ทำได้แค่คุยๆกันบ้าง แอบเศร้าใจค่ะ

เพื่อนม ปลาย มหาลัยเราไปไหน???? คือ ชีวิตเราอยู่ผิดที่ผิดทางตลอดค่ะ เราไปเรียนมัธยม รร ที่มีเพื่อนๆ ฐานะดีเป็นแนวคุณหนู แต่ทุกคนก็นิสัยดีนะคะ ขณะที่เราเป็นคนไม่มีเงิน พ่อทิ้ง อยู่บ้านเช่าเก่าๆ โทรมๆ ส้วมนี่ตันตลอด เราไม่เคยให้เพือนมาบ้านเลยอายมากค่ะ ประกอบกับมีปัญหาครอบครัวพ่อแม่แยกทาง แม่เจ้าอารมณ์ ทำให้เราเก็บตัว เงินก็ไม่มีอีกเลยไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ม ปลายเลย และก็ไม่มีเพือนคนไหนพอจะระบายหรือปรึกษาเรื่องชีวิตเราได้เพราะ เค้าไม่ค่อยเข้าใจ  แถมเราดันเอ็นท์ติดตอน ม 5 เลยห่างเหินเพื่อนไปอีก

ตอนอยู่มหาลัย เมเจอร์เรามีเพื่อนแค่ 4 คน รวมเราด้วย และทุกคนเป็นคนมีฐานะ กินหรูๆ เรากู้ทุนเรียนตามเค้าไปกินเที่ยวทุกที่ไม่ได้เลยต้องแยกออกมา แต่ทุกคนนิสัยดีนะคะ ยินดีเลี้ยงอาหารเราแบบเราไม่ต้องหารก็ไ้ด แต่เรารู้สึกไม่ดีเลยไม่ไปสุงสิงดีกว่า ไปก็จ่ายไม่ไหว ให้เค้าเลี้ยงก็ไม่สบายใจค่ะ  ทีนี้เราก็มีแฟน แถมแอบไปอยู่หอกับแฟนอีก ต้องปิดเพื่อนด้วย เลยไม่ได้สุงสิงกับใครกลัวคนนินทา เลยจบมาแบบไม่มีเพือนสนิทตามเคย สนิทก้บแฟนแทน

มาทำงานที่แรกก็ได้เจอเพือนสนิทคนแรก คนที่เลิกคบไป และคบคนนี้มาตลอดตอนนั้นมีความสุขมากค่ะ เพื่อนคนนี้มีอะไรเหมือนกับเราหมดพื้นฐานทางบ้าน ฐานะ ประวัติก้เคยอยู่กับแฟนด้วยตอนเรียนมหาลัยทำให้คุยกันถูกคอ ไม่ต้องปิดบังใดๆ เพือนคนนี้มีข้อเสียแค่ใช้เงินเกินตัวชอบยืมเงินเรา และให้เรารูดบัตรให้ แต่เค้าก็คืนนะคะ มีคืนช้าแต่ก็คืน และอยู่เคียงข้างเราตลอดเมื่อเรามีปัญหา ไปไหนไปกัน ถ้าไม่เพราะธุรกิจเราขาดทุนขอลดกำไรคงยังคบกันอยู่ (ณ ตอนนี้เรามีหนี้เป็นล้านจากการขาดทุนนั้น)

เราเสียเพื่อนคนนี้ไปจากชีวิตสามปีแล้ว ชีวิตเราดูว่างเปล่าทำงานอยู่กับลูก กับเพื่อนคนอื่นก็คุยผ่านๆ เม้าท์โน่นนี่ไป แต่ในใจเราเหมือนมีหลุมดำขนาดใหญ่ อยากมีเพื่อนสนิท อยากมีเพือนที่คุยกันได้ลึกซึ้ง ไว้ใจได้ แต่ไม่รู้จะตามหาที่ไหนแล้ว

นิสัยส่วนตัวเรา เราชอบอยู่บ้าน ดูหนัง โดยเฉพาะหนังซุปเปอร์ฮีโร่ หนังโหด หนังซอมบี้ อ่านการ์ตูน เล่นคอม เราไม่ชอบคุยโทรศัพท์ และไม่ได้ติดแชท กับเพื่อนเราไม่ต้องคุยกันทั้งวัน แต่คุยเมือไรก็ติด นัดกินข้าวกันไปซื้อเสื้อผ้ากัน จริงใจให้กัน มีอะไรช่วยเหลือกัน กล้าเปิดใจเรื่องลับๆ ที่บอกใครไม่ได้

วันนี้วัยนี้ คงสายไปแล้วใช่ไหมคะ มีใครตกในสภาพเดียวกัยเราไหม

เศร้าใจจัง