ที่ต้องถูกกระแนะกระแหน๋ โดนแขวะ ด้วยสารพัดคำพูด

รวยไม่พอ ต้องโง่ด้วย / ไม่พอเพียง / ดัดจริต / กับอีกสารพัดคำพูด

แน่นอนไอ้พวกที่บ้าวัตถุใช้แค่เพื่ออวดโดยไม่ดูกำลังทรัพย์ก็บอมรับว่ามันมีจริง

แต่มันเงินใครเงินมันนี่ จะเงินผ่อนก็สิทธิ์ของเขา ถ้าเขามีปัญญาผ่อน....พวกที่เอาความมัธยัธของตัวเองมาแขวะคนที่ใช้ของแพงๆนี่ ก็ทุเรศพอๆกับพวกมีของแพงแล้วขี้อวดนั่นแหล่ะ

วันนี้ไปเจอกระทู้นี้เข้า http://ppantip.com/topic/31988398 แล้วมีสมาชิกท่านหนึ่งบ่นได้โดนใจผมมากๆว่า...

"บางทีก็สงสารคนที่ซื้อสิ่งดีๆให้ตัวเองค่ะ
อยู่ดีดี๊ ก็โดนแขวะ

คนกทม.ในอุดมคตินี่จะต้องใส่เสื้อผ้าเก่าๆ เสื้อมีรอยหนูแทะ กางเกงมีรอยปะที่ตูด รองเท้าต้องมีรอยขีดข่วนนิดหน่อยยับๆดูมีอายุ โทรศัพท์ต้องใช้จอขาวดำมีหนังยางมัดไว้เพราะเดี๋ยวแบตหลุด กระเป๋าต้องใช้ย่าม หรือไม่ก็ที่รับมาจากโรงเกลือก๊อปแบรนด์เนมไม่แคร์ลิขสิทธิ์และคุณภาพ ใบเดียวมา 5 ยี่ห้อสัญลักษณ์ยี่ห้อนึง ลายกระเป๋ายี่ห้อนึง ยึดคติใส่ของได้เหมือนกัน ต้องกินอาหารในร้านแผงลอย ร้านที่เอาโต๊ะมาตั้งบนบาทวิถี เดินผ่านร้านรถเข็นนี่ต้องรีบซื้อเลยจะได้ดูดี ต้องมีเงินเก็บร้อยล้าน เก็บๆๆเข้าไป อย่าใช้เงิน อย่าหาความสุขให้ตัวเอง"