คือถ้ามองในส่วนบุคคลก็คงเฉยๆแหละ เรื่องของเขา
แต่ถ้ามองในภาพรวม ก็น่าเป็นห่วงนะ ทำไมค่านิยมเรื่องการใช้ของแบรนด์แพงๆในวัยรุ่นถึงมากขึ้น กับกลุ่มคนที่เรียกได้ว่ามีความไม่พร้อมทางการเงินมากๆ คือวัยรุ่นส่วนใหญ่น่าจะยังหาเงินเองไม่ได้
ที่บ้านรวยไม่เดือดร้อนจริงๆน่าจะเป็นส่วนน้อย

แม้แต่คนที่ซื้อเองโดยการผ่อน เราก็ว่ามันไม่ใช่อ่ะ ทำไมต้องดิ้นรน เพราะค่านิยมอะไร
ของแบรนด์เนมจริงๆกลุ่มเป้าหมายน่าจะเป็นคนที่ซื้อได้โดยไม่เดือดร้อน ไม่ต้องเก็บเงินด้วยซ้ำ
มันสะท้อนว่าทำไมค่านิยมในสังคมถึงเป็นแบบนี้ เป็นเพราะเราสอน หรือไม่ได้สอนอะไรให้วัยรุ่นเหล่านี้

เวลามีคำถามเรื่องการใช้ของแบรนด์ คิดยังไง เราเห็นคนส่วนใหญ่ตอบระดับ individual ก็แน่นอนถ้ามองเป็นบุคคล คำตอบก็ต้องเป็น เรื่องของเขา แต่เราชอบมองไประดับ macro โน่น ประเทศชาติน่าเป็นห่วงนะถ้าค่านิยมแบบนี้มีขึ้นเยอะๆมันสะท้อนอะไรบางอย่าง ไหนจะเรื่องเงินตราที่รั่วไหลไปอีก