โลลิต้านั่งซึมเหม่อใจลอยอยู่ ขณะแนวหน้าเดินเข้าไปหา
       
       “องค์หญิง” โลลิต้าสะดุ้ง “กระหม่อมมีเรื่องอยากจะปรึกษาน่ะพะย่ะค่ะ”
       ชีฟองถือแก้วน้ำที่ทำจากดินเข้ามาสองอัน ยื่นให้โลลิต้าแก้วหนึ่ง
       “องค์หญิงเพคะ น้ำเตยหอม ชาวบ้านให้เอาถวายองค์หญิงเพคะ” ชีฟองยื่นน้ำให้โลลิต้า “ส่วนอันนี้ ของคุณแนวหน้า ชีฟองขอมาเผื่อค่ะ”
       ชีฟองยื่นน้ำอีกโถให้แนวหน้าท่าทางเขินอาย
       “คุณแนวหน้ามีเรื่องอะไรจะปรึกษาหรือคะ”
       “คือ...บ้านดินที่นี่มันมีลักษณะแตกต่างจากบ้านดินที่อื่นยังไงครับ”
       โลลิต้าอธิบายอย่างคล่องแคล่ว “บ้านดินที่นี่ทนทานกว่าที่อื่นๆค่ะ เพราะดินที่ฮวาซามีแร่ธาตุอุดมสมบูรณ์...อย่างบ้านดินหลังแรกที่อยู่ที่เมืองพูเตา ทางเหนือของ ฮวาซาใต้ สร้างเมื่อ 500 กว่าปีที่แล้ว ปัจจุบันก็ยังอยู่เลยนะคะ”
       แนวหน้ามององค์หญิงอย่างทึ่งๆ
       ฟินดูเหตุการณ์อยู่ เดินเข้ามาพร้อมพัดลมมืออันเล็กๆ “องค์หญิงร้อนไหม เพคะ” พลางเอาพัดลมจ่อให้โลลิต้าวี้ดว้ายอย่างตกใจ “ต๊าย! หน้าซีดจังเลย เดี๋ยวออกกล้องจะไม่สวย เติมหน้าหน่อยดีมั้ยเพคะ” ฟินร้องเรียกขิงซะดังลั่น “ขิง น้องขิงจ๋า”
       ชีฟองรีบบอก “เดี๋ยวชีฟองจัดการให้องค์หญิงเองได้ค่ะ”
       ขิงเดินเข้ามาหา
       “อุ๊ย ไม่ต้องหรอกค่ะ ให้ขิงจัดการให้ดีกว่า ขิงเค้ามืออาชีพ ขิงจ๋า เติมพระพักตร์องค์หญิงหน่อยสิจ๊ะ อย่ามัวแต่ดูแลไผทคนเดียวสิ เร้ว” ฟินเจ้ากี้เจ้าการสั่งกับแนวหน้า “ส่วนเธอ แนวหน้า มาดูตรงนี้หน่อยสิ ชั้นว่าตรงนี้สวยนะ ตะกี้ไปดูมา มาดูสิ”
       ฟินลากแนวหน้าไป โลลิต้ามีท่าทีอึดอัด ขิงยิ้มให้
       “ขอประทานอนุญาตินะเพคะ
       ขิงเอาแป้งมาแต้มที่หน้า โลลิต้ามองหน้าขิงใกล้ๆ ขิงยิ้มอย่างเป็นมิตร พยายามชวนโลลิต้าคุย
       “เห็นไผทบอกว่าองค์หญิงไม่ค่อยสบาย...ดีขึ้นรึยังเพคะ”
       โลลิต้าพยายามปรับสุ้มเสียงให้ปกติที่สุด “ดีขึ้นแล้วค่ะ”
       “ถ้ายังไม่หายบอกขิงได้นะเพคะ ขิงมียาเตรียมมาในกระเป๋า”
       โลลิต้าสงสัยที่ยัยนี่มียาแทบทุกขนาน “คุณขิงป่วยบ่อยเหรอคะ”
       ขิงยิ้ม “ไม่ใช่ขิงหรอกเพคะ ไผทเค้าขี้โรค” โลลิต้าอึ้ง นิ่งงันไป “แล้วขิงก็เอามาเผื่อทีมงานคนอื่นด้วยน่ะค่ะ”
       ชีฟองคันปาก ถามแทน “คุณขิง...รู้จักคุณไผทมานานแล้วเหรอคะ ท่าทางดูสนิทกันจังเลย”
       “ขิงสนิทกับทั้งไผททั้งพี่แนวหน้ามาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย...ถึงตอนนี้ก็ 7-8 ปีแล้วมั้งเพคะ”
       ชีฟองงง “กับคุณแนวหน้าด้วยเหรอคะ”
       โลลิต้าอึ้งอีก “ดีจังเลยนะคะที่มีเพื่อนคบนานๆ แบบนี้”
       ขิงเยื้อนยิ้ม โลลิต้ามองหน้าขิง รู้สึกว่าขิงกับไผทรู้จักกันมานานเหลือเกิน
       
       ฟากสองคนอยู่ในห้องพัก จีจี้นั่งเซ็นเอกสาร และเช็คอยู่พร้อมกับหาวเหมือนง่วงนอน
       นายนายเอากาแฟร้อนมาให้ตรงหน้าจีจี้ จีจี้ชะงัก มองหน้า
       “ดูเอกสารนานๆ แล้ว คุณชอบง่วง ผมเลยชงมาให้…”
       จีจี้มองอีกฝ่ายว่าจะมาไม้ไหนอีก “ขอบใจ…แต่รีบทำงานให้เสร็จๆดีกว่า
       “มาทำงานที่นี่…คิดถึงตอนที่เราไปทำสารคดีที่ปางอุ๋งเนอะ ตอนนั้นหนาวมากต้องก่อกองไฟ ต้มกาแฟดื่มแก้หนาว คิดแล้วก็อยากกลับไปอีก”
       “แต่ฉันไม่อยากกลับ”
       นายอึ้งไป จีจี้ปิดสมุดเซ็น
       “ฉันทำบัญชีกับเซ็นเอกสารเสร็จหมดแล้ว ไม่มีอะไรที่ฉันต้องดูแล้วใช่ไหม ฉันไปก่อนนะ”
       จีจี้ลุกขึ้นจะออกไป นายรีบเดินไปขวางไว้
       “เดี๋ยวสิจี้! ผมมีอีกอย่างนึงอยากอะไรให้คุณดู”
       นายกำมือซ้ายแล้วยื่นมาตรงหน้าจีจี้ “เปิดดูสิ…”
       จีจี้มองมือของนายที่อยู่ตรงหน้าอย่างรู้ทัน
       “ถ้าคิดจะง้อฉันด้วยมุกเก่าๆ แบบนี้ ขอบอกเลยว่าไม่ได้ผล!”
       จีจี้เดินหนีออกไปทันที นายมองตามเซ็งๆ ก่อนเปิดมือตัวเองที่กำเอาไว้มาดู พบว่าที่มือของนายนายเขียนคำว่า “ขอโทษ” ไว้ที่ฝ่ามือ
       นายเอานิ้วอีกข้างลบออก อย่างเซ็งๆ
       
       อีกฟากหนึ่ง ตากล้องของแนวหน้า กำลังถ่ายโลลิต้ากับไผทที่กำลังดูอิฐ สำหรับทำบ้านดินอยู่ บริเวณนั้นมีก้อนอิฐ และตัวอย่างดินเหนียวตั้งอยู่
       ขิง ฟิน ชีฟองยืนดูอยู่ด้านหลังกล้อง
       โลลิต้ากำลังชี้ให้ไผทดูส่วนผสมในการทำอิฐ
       
       “ส่วนผสมหลักในการทำอิฐที่จะนำไปใช้สร้างบ้านดินก็คือดินที่มีดินเหนียวผสมอยู่อย่างน้อย 15% ค่ะ”
       “แล้วเราจะรู้ได้ยังไงครับว่าดินของเรามีดินเหนียวปนอย่างน้อย 15%”
       “มีวิธีทดสอบง่ายๆ ค่ะ”
       โลลิต้าหยิบดินที่วางอยู่ตรงหน้าขึ้นมาโชว์ไผท
       “ให้เอาดินที่เรามีไปผสมน้ำนวดให้เหนียว เสร็จแล้วก็เอาไปปั้นเป็นเส้นขนาดนิ้วมือ และยาวเท่ากับฝ่ามือ”
       ว่าพลางโลลิต้าปั้นดินให้ไผทดูเป็นเส้นขนาดเท่านิ้วมือ และยาวเท่าฝ่ามือ
       “เสร็จแล้วก็จับปลายข้างหนึ่งยกขึ้นแบบนี้ค่ะ”
       โลลิต้าจับปลายเส้นดินด้านหนึ่งเพื่อดูว่าดินจะขาดไหม เห็นว่าเส้นดินไม่ขาด
       “ถ้าเส้นดินไม่ขาดก็ถือว่าใช้ได้ค่ะ...หลังจากนั้นเราก็จะเอาดินเหนียวมาผสมกับหญ้าแห้ง เพื่อเสริมให้ก้อนดินแข็งแรงขึ้น แล้วพอได้ดินพวกนี้แล้วเราก็เอาไปก่อเป็นบ้านดินค่ะ”
       “ผมว่าวิธีทำบ้านดินของฮวาซาก็คล้ายๆ วิธีทำบ้านดินของไทยเหมือนกันนะครับเนี่ย”
       โลลิต้าพูดเป็นนัย “แต่บ้านดินของฮวาซาคงสวยสู้บ้านดินของไทยไม่ได้หรอกค่ะ”
       ไผทมององค์หญิงอย่างชื่นชม
       “ไม่หรอกพะย่ะค่ะ ผมว่าอะไรๆ ของฮวาซามันก็ดูสวยถูกใจกระหม่อมไปหมดทุกอย่างเลยล่ะพะย่ะค่ะ”
       โลลิต้าอึ้งกับคำตอบของพระเอกในฝัน ไผทยิ้มหวานให้อีกต่างหาก
       แนวหน้าที่ถ่ายอยู่อึ้งๆ ไปเหมือนกันที่ไผทกล้าขนาดนี้
       ส่วนนางมารร้ายฟินค่อยๆ คลี่ยิ้มออกมาทางสีหน้า สมใจและมั่นใจแล้วว่าไผทชอบโลลิต้า
       
       ตอนบ่าย โลลิต้ายืนอยู่กับไผทที่กำแพงบ้านดินหลังหนึ่ง มีชาวบ้านที่เป็นเจ้าของบ้านยืนอยู่ด้วย แนวหน้า ฟิน ขิง ชีฟอง อยู่หลังตากล้องที่ถ่ายทั้งคู่อยู่อีกมุมหนึ่ง
       โลลิต้ายิ้มบอก “เจ้าของบ้านหลังนี้เค้าเพิ่งสร้างเสร็จ เค้าอยากให้คุณไผทช่วยวาดลายอะไรให้เค้าเป็นที่ระลึกหน่อยน่ะค่ะ”
       ไผทยิ้มกว้าง “กระหม่อมวาดรูปไม่ค่อยสวยด้วยสิ”
       “ไม่เป็นหรอกค่ะ วาดอะไรก็ได้…หรือคุณไผทจะเซ็นลายเซ็นแทนก็ได้นะคะ”
       “งั้นเอาอย่างนี้ได้ไหม ให้องค์หญิงวาดรูป เดี๋ยวกระหม่อมเซ็นลายเซ็นให้” พร้อมกับหันไปหาชาวบ้าน “ดีไหมครับคุณลุง”
       ลุงชาวบ้านพยักหน้า ไผทยื่นไม้สำหรับขีดลงไปบ้านดินให้ โลลิต้ารับมาก่อนหันไปวาดรูปง่ายๆ ลงบนกำแพงบ้านดิน
       ในจังหวะที่โลลิต้าขีดไปบนกำแพง เหมือนว่าเจอดินแข็งๆ ทำให้ไม้ที่ใช้ขีดหักคามือทันที จนโดนเสี้ยนตำโลลิต้าเจ็บร้อง “โอ๊ย”
       “เป็นไรรึเปล่าครับองค์หญิง” ไผทจับมือโลลิต้ามาดูทันทีด้วยด้วยความเป็นห่วง โดยไม่ทันคิด “เสี้ยนตำนี่ครับ เดี๋ยวผมเอาออกให้”
       ไผทจับมือเพื่อเอาเสี้ยนออกให้ โลลิต้าอึ้งมองมือไผทที่จับมือตนอยู่
       “มะ.. ไม่เป็นไรค่ะ”
       ไผทเพิ่งรู้สึกตัวว่าจับมือโลลิต้าอยู่ ค่อยๆ ปล่อยอย่างเขินๆ
       แนวหน้าได้สติ “คัท!”
       “อุ๊ยตาย! นี่มันอยู่ในสคริปต์รึเปล่าเนี่ย” ฟินวี้ดว้าย
       ชีฟองกับขิงวิ่งเข้าไปทันที
       ชีฟองร้องด้วยสีหน้าตื่ตระหนก “องค์หญิงเพคะ”
       “เป็นอะไรรึเปล่าเพคะ” ขิงถาม
       “เสี้ยนตำพระหัตถ์องค์หญิง” ไผทบอก
       ชีฟองจับมือโลลิต้า
       “ขิงมีเข็มค่ะ”
       ขิงเปิดกระเป๋าทันทีแล้วเอาเข็มสอยผ้าออกมา จับมือโลลิต้าพยายามบ่งเสี้ยนให้ มีไผทยื่นหน้าไปดูใกล้ๆ เหมือนไผทกับขิงกำลังร่วมมือกันช่วย โลลิต้าตัวแข็งไม่สบายใจ
       ฟินยิ้มยั่ว เดินไปใกล้ๆ แนวหน้าทำเป็นรำพึงรำพัน
       “นายว่าไผทเค้าจะชอบใครมากกว่ากันนะ เจ้าหญิงหรือขิง”
       แนวหน้ามองหน้าฟินเขม็ง
       “พอเลย ถ้าพี่คิดจะก่อความวุ่นวายอะไรขึ้นล่ะก็ ผมจัดการส่งพี่กลับแน่ๆ ไม่เชื่อก็ลองดู”
       แนวหน้ารู้ทัน รีบเดินเข้าไปดูโลลิต้าอีกคน
       
       ด้านหลังมีชาวบ้านคนหนึ่งมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็น แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป
       
       ขิงกำลังเดินไปหยิบของในรถ ห่างออกมา แนวหน้าเดินเข้ามาหาขิง
       “พี่ขอคุยอะไรหน่อยสิขิง”
       “พี่แนวมีอะไรเหรอคะ” ขิงนิ่วหน้าท่าทีฉงน
       แนวหน้าอึกอัก “เอ่อ...พี่ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี...คือ...”
       “เอาตรงๆ เลยค่ะพี่แนว พี่ก็รู้ว่าขิงชอบให้พี่พูดตรงๆ”
       แนวหน้าออกอาการหนักใจ “คือ…พี่รู้ว่าขิงกับไผทสนิทกันมาก แต่... แต่ไม่ต้องอยู่ใกล้กันตลอดเวลาได้ไหม...ถือว่าพี่ขอแล้วกันนะ”
       ขิงยิ่งงง “ทำไมล่ะคะ”
       แนวหน้าพูดโดยตั้งใจจะรวบตึงหมายถึงทั้งโลลิต้าและตัวเอง “ก็…มีคนเค้าไม่ชอบ นะ พี่ขอ”
       แนวหน้ากลัวขิงจะถามซักอะไรต่อ เลยรีบเดินหนีไป ขิงอึ้ง นิ่งงันไป คิดแค่ว่าแนวหน้าคงไม่ชอบที่เห็นขิงสนิทกับไผท
       
       ชองปอลกำลังดูรูปไผทกับโลลิต้าจากในมือถือ ชาวบ้านที่แอบถ่ายรูปสองคนในกองถ่ายสารคดี เปลี่ยนชุดใหม่ กลายเป็นทหารของฮวาซาเหนือ
       ชองปอลโกรธจัด “นี่มันกล้าแตะต้องตัวน้องหญิงอีกแล้วเหรอ?”
       “พะย่ะค่ะ แล้วมันก็ทำตัวสนิทสนมกับองค์หญิงมากพะยะค่ะ”
       “มากไปแล้วไอ้ไผท”
       
       ชองปอลคำรามในลำคอด้วยความโกรธ ท่าทางเดือดดาลเอามากๆ