แต่งงานมากับแฟน15 ปี มีลูก1คนอายุ14ปี ชีวิตครอบครัวมีความสุขดี แฟนเหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ เจ้าชู้พอสมควร แต่หลังแต่งงานก้อไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาเกี่ยวข้อง.  ไปไหนก้อไปด้วยกัน 3คน. พ่อ. แม่ ลูก ทะเลาะกันด้วยเรื่องของความคิดเห็นไม่ตรงกันเป็นส่วนใหญ่.  อย่างมากก้อไม่พูดกันแค่ข้ามคืน  สามีเราไม่เคยไปเที่ยวค้างคืนที่ไหน. ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมากลับบ้านทุกวัน. รู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากเลย.  จนกระทั่ง..........เดือนตุลาคม. 56. มีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาในชีวิต   เป็นแฟนเก่าของสามี. ที่สำคัญเป็นแฟนคนแรกที่เค้ารัก แต่ต้องจากกันโดยไม่มีสาเหตุ  แล้วก้อไม่เคยเจอกันอีกเลย ประมาณ20กว่าปี (เหมือนนิยายเลย)  เค้าคุยกันได้ประมาณเดือนนึงเราถึงรู้.  เราโทรหาผู้หญิงคนนี้เค้าก้อบอกให้เราสบายใจไม่มีอะไรหรอก   แต่เราบอกสามีเราว่า ไม่มีใครยอมให้สามีตัวเองไปคุยกับแฟนเก่าได้หรอก.  เค้าก้อบอกว่าเค้าจะค่อยๆเลิกคุยไปเอง. หลังจากนั้นเราเริ่มระแวงเค้า เราเช็คโทรศัพท์เค้าตลอด ก้อมีการส่งรูปกันมา  มีการโทรคุยกัน ระหว่างสามีกับผู้หญิงคนนั้น  เราเริ่มทะเลาะกันด้วยเรื่องนี้   แต่เค้าก้อยังทำตัวกับเรากับครอบครัวเหมือนปกติ  เค้าก้อยืนยันว่าเค้าแค่คุยจะเป็นไรไป  ด้วยความที่เราเชื่อใจเค้า และเราก้อไม่ใช่คนชอบตาม และเค้าก้อยังทำตัวเป็นปกติทุกอย่าง.  จนประมาณก่อนปีใหม่. เค้าไปกินเลี้ยงกับที่ทำงาน.  เราโทรหาเค้า เค้าไม่รับสายเราเลย.  จนเค้ากลับบ้าน เราทะเลาะกัน  แต่ก้อจบด้วยคำแก้ตัว แล้วเราก้อเชื่อเค้าด้วยคำที่ว่าไม่มีอะไร.ให้ดูเค้าต่อไป  หลังจากวันนั้น เค้าเหมือนมีความลับกับเรา เก็บโทรศัพท์ไว้กับตัวตลอด. เค้าบอกว่าเค้ารำคาญที่เราชอบเช็คโทรศัพท์เค้า. เชื่อมั้ยว่าเราไม่สามารถทำอะไรได้เลย เราปล่อยให้เหตุการณ์มันผ่านไปโดยที่เราไม่ได้ทำอะไรเลย ด้วยความที่เราจับไม่ได้. แต่เราก้ออยู่ด้วยความระแวงมาตลอด  ความจริงแล้ว เค้าทำตัวผิดปกติกว่าเดิม. เร่ิ่มกลับบ้านค่ำ โดยอ้างงาน  มีไปนู่น นี่ นั่น. อยู่บ่อยๆ. เราจึงเริ่มทะเลาะกันมากขึ้น  แต่เค้าก้อยังยืนยันว่าไม่มีอะไร.  จนเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา เค้าพักร้อน แล้วมี่อยูวันนึง. เค้าออกไปทำธุระที่ทำงานแล้วให้ลูกอยู่บ้าน เราก้อไปทำงานของเรา. เค้าให้ลูกรอเค้าเพราะเค้าไม่ได้เอากุญแจไป. ลูกโทรหาเราว่าติดต่อพ่อไม่ได้. เราก้อเลยโทรหาเค้า. เค้าไม่รับสายเรา. ประมาณ เกือบ50สาย แล้วก้อไม่โทรกลับ. เราจึงไลน์ไปหาเค้า ว่าเค้าจะโกหกเราไปถึงไหน   เราไม่ทนแล้ว.  ไม่มีการตอบรับอะไรทั้งสิ้น.    เรากลับบ้าน   จนดึกเค้ากลับมา. เราก้อบอกว่าเอาตามที่เราไลน์ไปเราจะไม่ทนแล้ว.   เราก้อพูดหลายอย่าง. เค้าเงียบ. และมันก้อยังไม่จบ. เราไม่พูดกัน2วัน.  วันที่3 เราคิดว่าคงต้องคุยกันให้รู้เรื่อง. แต่อยู่ดีๆ เราไปค้นกระเป๋าเค้า แล้วเราก้อไปเจอรูปผู้หญิงคนนั้น ซึ่งมันไม่เคยมีมาก่อน. เพราะเราเคยค้น. ชัดเจน เต้าต้องไปเจอกันมา. เราถือรูปนั้นไปคุยกับเค้าว่าจะเอายังไง หมายความว่ายังไง  เราจะไม่ทนกับพฤติกรรมของเค้าแล้ว ไม่ว่าจะเป็นการโกหก รวมทั้งเรื่องผู้หญิงคนนั้นด้วย. เราให้เค้าเลิกคุยเลิกติตต่อ. ไม่งั้นก้อเลิกกับเรา.  เค้าเงียบ.  แล้วคำตอบเค้าคือ... เค้าเลือกไม่ได้ เค้าสงสารทั้งคู่ วินาทีนั้นเรารู้สึกชาไปทั้งตัว เราอยู่กับเค้ามา 20ปี แต่เค้าให้ความเครียดสำคัญเราเท่ากับผู้หญิงคนนั้นมันหมายความว่าอย่างไร เค้ารักผู้หญิงคนนั้นมากขนาดทำร้ายจิตใจเรากับลูกได้. เราเลยขอหย่ากับเค่า เชื่อมั้ยว่าตอนนั้นลูกก้ออยู่ตรงนั้น  จนลูกเราเดินออกไป  เราบอกว่าไม่มีใครทนไห้สามีของตัวเองมีผู้หญิงอีกคนได้หรอก  เรานั่งร้องไห้เค้าก้อเงียบ.  สักพักเค้าเข้ามากอดเราแล้วก้อร้องไห้ บอกเราว่าอย่าไปเลย. เค้ารักเรามาก  ผู้หญิงคนนั้นไม่เข้ามาก้าวก่ายในชีวิตเราหรอก (เห็นแก่ตัวสุดๆ)เชื่อมั้ยเราพูดไม่ออก มันสับสนไปหมด. สงสารลูก  มันไม่ใช่เรื่องง่ายกับการทิ้งทุกอย่างที่สร้างมาถึง20ปี. ในที่สุดเราก้อต้องยอมเจ็บ  แล้วทุกอย่างก้อเข้าสู่ชีวิตครอบครัวปกติ แต่มันอยู่ภายใต้ความเจ็บปวดาของเรา  น้อยใจ เสียใจ. เราไม่ควรปล่อยให้ทุกอย่างมันเลยเถิดมาขนาดนี้ ปล่อยให้เค้ามีอะไรที่ลึกซึ้งกัน  พูดง่ายๆก้อคือยอมให้สามีมีเมียน้อย. ยังไม่จบค่ะ ล่าสุดเราคุยกับเค้าอีก เราบอกให้เค้าทำเพื่อลูกได้มั้ย เราพูดหลายอย่างเพื่อให้เค้าเห็นแก่ครอบครัว. เค้าบอกว่าเค้าจะไปคุย แล้วเค้าก้อบอกเราว่าผู้หญิงคนนั้นขอเวลา  เราบอกว่าเราอยากได้ความชัดเจน  เค้าบอกว่าผู้หญิงคนนั้นไม่รับสายเค้า แต่ตอนนี้เราระแวงไปหมด เราไม่เชื่อเค้า แต่เราไม่รู้จะทำยังไง ตอนนี้เค้าทำตัวดีทุกอย่าง. เราไม่สามารถรู้ได้เลย ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก เราไม่มีความสุข  อยู่ด้วยความระแวง หาทางออกไม่เจอจริงๆ. ไม่รู้ว่าจะจบยังไง      
ขอโทษด้วยค่ะเป็นกะทู้แรกของเรา.  ไม่รู้ว่าอ่านแล้วงงกันมั้ย. เราไม่รู้จะปรึกษาใครจริงๆ