เคยลองถามตัวเองบ้างมั้ยว่า "โตขึ้นอยากเป็นอะไร?"
ในตอนที่เรายังเด็กๆเราคงเคยคิดว่าอยากเป็นซูเปอร์ฮีโร่บ้าง หรือนางฟ้า เทวดากันบ้าง พอโตขึ้นมาหน่อยก็มีความฝันว่าอยากเป็น นักบิน พยาบาล ตำรวจ แต่ทุกคนคงต้องเคยคิดเคยฝันกันแน่ว่า 'อยากเป็นหมอ'
จขกท.ก็เป็นคนนึงที่โตมาด้วยการถูกเลี้ยงดูด้วยครอบครัวที่เพียบพร้อม ฐานะปานกลางในครอบครัวที่อบอุ่น แต่ทุกๆครั้งก็จะถามตัวเองเสมอว่า 'โตขึ้นอยากเป็นอะไร?' เราเองก็มีความฝันอยากให้ชีวิตในอนาคตของเรามีแต่สิ่งที่เพียบพร้อมเหมือนเช่นปัจจุบัน แต่ว่าเราก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าโตขึ้นเราจะทำอะไร...
เมื่อจขกท.ได้ขึ้นมาอยู่ชั้นมัธยม ม.1 ก็เริ่มคิดแล้วว่าควรจะทำยังไงกับชีวิต อยากเป็นอะไรกันแน่? เราก็เริ่มหาความรู้ว่าอาชีพไหนที่จะทำให้ชีวิตเราในอนาคตสบายๆ มั่นคง ไม่ยาก มีงานทำ สุจริต มีเวลาว่างเยอะๆ และเงินเดือนสูงๆ ซึ่งแน่นอนว่า "ไม่มี" อาชีพทุกอาชีพล้วนมีความยากและข้อจำกัด รวมทั้งการเสียสละทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเวลา ทรัพย์สิน หรือความสนุกเหมือนในวัยเด็ก จขกท.เคยพูดกับพ่อเม่อยู่หลายครั้งว่าจะเป็นอะไรดี พ่อกับแม่ก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า 'อะไรก็ได้ที่ลูกอยากเป็น' จขกท.รู้สึกดีใจมากๆที่พ่อกับแม่มีความคิดเห็นแบบนี้ แต่ว่า...พอจขกท.บอกกับพวกท่านว่าอยากเป็นเชฟเป็นแม่ครัว เพราะเราชอบทำอาหาร ท่านก็บอกว่า 'หางานอะไรทำที่มั่นคง มีเงินเยอะๆและใช้การเรียนสิลูก' แล้วพอเราบอกว่าอยากเป็นจิตรกรนักวาดรูป เพราะเราชอบวาดรูป ท่านก็บอกเราว่า 'ทำอะไรที่มันมีรายได้มั่นคงสิ' จขกท.เลยบอกว่าอยากเป็นช่างถ่ายรูปถ่ายภาพ เพราะชอบการถ่ายรูปถ่ายวิดีโอ งานตัดต่อ ท่านก็บอกอีกว่า 'เดี๋ยวนี้ทุกคนต่างก็มีกล้องกันเป็นของตัวเอง มีโทรศัพท์มือถือที่ถ่ายรูปได้ ใช่ว่าจะถ่ายภาพงานสำคัญที่มีอยู่ทุกวันเมื่อไหร่' จขกท.เลยเปลี่ยนความคิดว่าอยากเป็นนักบัญชี เพราะได้งานง่าย เงินเดือนน่าจะดี แต่ท่านก็บอกอีกว่า 'ทุกวันนี้บริษัทไหนๆต่างก็มีคอมพิวเตอร์ มีโปรแกรมคำนวนต่างๆแล้ว เราไม่ต้องไปทำอะไรมากก็ได้เเล้ว ลองหาอาชีพที่ลูกจะต้องใช้ความสามารถใช้ความรู้อย่างเต็มที่สิ' ตอนนั้น เราก็เลยบอกไปว่า 'อยากเป็นหมอ' เพราะเราอยากช่วยเหลือคนแล้วอาชีพยังมั่นคงดีอีก ท่านก็เลยบอกเราว่า 'ดีมาก! พ่อดีใจที่ลูกคิดเเบบนี้' ด้วยเหตุผลที่ว่า หมอ นั้นมีอาชีพที่ดีที่มั่นคง ได้ช่วยเหลือคนได้ทำบุญ นั่นคือความคิดของพ่อ ทำให้เราตั้งเป้าหมายมาเสมอว่า 'อยากเป็นหมอ' แต่การจะเป็นหมอนั้นมันช่างยากลำบาก เรียนอย่างหนัก และ เครียดมากๆ ต้องใช้ทั้งความขยัน ความจำ ความรับผิดชอบ ความเสียสละ สำนึกในหน้าที่ เพราะเป็นอาชีพที่ต้องเดิมพันด้วยชีวิตของคนที่เราต้องรักษา แต่นั่นก็ทำให้ชีวิตหมอนั้นรุ่งเรืองและมีค่าตอบเเทนสูง เพราะการช่วยเหลือชีวิตคนนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องทำงานอย่างหนักเพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ แต่ก็เป็นอาชีพที่น่าชื่นชมและน่าเคารพเป็นอย่างยิ่ง และนั่นทำให้เราต้องกลับมาถามตัวเองแทนว่า "อยากเป็นหมอจริงๆหรอ?" จนตอนนี้เราเองก็ขึ้น ม.3แล้ว ใกล้จะถึงเวลาที่ต้องตัดสินชีวิตเลือกสายการเรียนที่เราต้องการจะทำในอนาคต แต่เราก็ยังคงถามตัวเองอยู่เสมอว่า "อยากจะเป็นหมอจริงๆใช่มั้ย" ทำให้เราย้อนกลับไปดูครอบครัวของตัวเอง เราเองก็เป็นลูกคนเดียว มีพ่อเเม่ที่เมื่อตอนท่านแก่เฒ่าเราต้องดูแล หากเราเลือกดำเนินชีวิตไม่ดีก็ไม่มีใครสามารถช่วยเราได้ ดังนั้น ต่อให้ตอนนี้เรายังไม่แน่ใจกับคำถามและคำตอบของตัวเองในตอนนี้ แต่เราเชื่อว่าอนาคตที่เราต้องตัดสินด้วยตัวเอง ต่อให้พ่อแม่หรือใครก็ตามมากำหนดชีวิตให้ ยังไงซะชีวิตก็ต้องดำเนินตามสิ่งที่เราต้องการ บางที "หมอ" ก็อาจจะไม่ใช่อาชีพที่ดีที่สุดสำหรับเรา แต่อาจจะดีที่สุดสำหรับใครที่คาดหวังให้เราได้เป็น
ถ้าให้ถามตอนนี้ว่ายังคง "อยากเป็นหมอจริงๆใช่มั้ย" คงตอบได้แค่ว่า แล้วอาชีพนี้มันไม่ดีตรงไหนล่ะ มันเป็นอาชีพสำหรับคนที่ขยันและมีความพยายาม มีความตั้งใจ มีความรับผิดชอบที่จะช่วยเหลือคน มีความมั่นคง ได้ช่วยเหลือคนไม่ทำร้ายใคร เป็นอาชีพของคนเก่งและคนดีที่น่ายกย่อง
ซึ่งเราเองก็อยากเป็นและพ่อแม่ก็อยากให้เราเป็นเช่นกัน
++แล้วคุณล่ะ อาชีพไหนกันที่คุณอยากเป็น? และพ่อแม่อยากให้เป็น? ++
++ "หมอ" อาชีพที่อยากเป็นหรือพ่อแม่อยากให้เป็น?? ++
ในตอนที่เรายังเด็กๆเราคงเคยคิดว่าอยากเป็นซูเปอร์ฮีโร่บ้าง หรือนางฟ้า เทวดากันบ้าง พอโตขึ้นมาหน่อยก็มีความฝันว่าอยากเป็น นักบิน พยาบาล ตำรวจ แต่ทุกคนคงต้องเคยคิดเคยฝันกันแน่ว่า 'อยากเป็นหมอ'
จขกท.ก็เป็นคนนึงที่โตมาด้วยการถูกเลี้ยงดูด้วยครอบครัวที่เพียบพร้อม ฐานะปานกลางในครอบครัวที่อบอุ่น แต่ทุกๆครั้งก็จะถามตัวเองเสมอว่า 'โตขึ้นอยากเป็นอะไร?' เราเองก็มีความฝันอยากให้ชีวิตในอนาคตของเรามีแต่สิ่งที่เพียบพร้อมเหมือนเช่นปัจจุบัน แต่ว่าเราก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าโตขึ้นเราจะทำอะไร...
เมื่อจขกท.ได้ขึ้นมาอยู่ชั้นมัธยม ม.1 ก็เริ่มคิดแล้วว่าควรจะทำยังไงกับชีวิต อยากเป็นอะไรกันแน่? เราก็เริ่มหาความรู้ว่าอาชีพไหนที่จะทำให้ชีวิตเราในอนาคตสบายๆ มั่นคง ไม่ยาก มีงานทำ สุจริต มีเวลาว่างเยอะๆ และเงินเดือนสูงๆ ซึ่งแน่นอนว่า "ไม่มี" อาชีพทุกอาชีพล้วนมีความยากและข้อจำกัด รวมทั้งการเสียสละทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเวลา ทรัพย์สิน หรือความสนุกเหมือนในวัยเด็ก จขกท.เคยพูดกับพ่อเม่อยู่หลายครั้งว่าจะเป็นอะไรดี พ่อกับแม่ก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า 'อะไรก็ได้ที่ลูกอยากเป็น' จขกท.รู้สึกดีใจมากๆที่พ่อกับแม่มีความคิดเห็นแบบนี้ แต่ว่า...พอจขกท.บอกกับพวกท่านว่าอยากเป็นเชฟเป็นแม่ครัว เพราะเราชอบทำอาหาร ท่านก็บอกว่า 'หางานอะไรทำที่มั่นคง มีเงินเยอะๆและใช้การเรียนสิลูก' แล้วพอเราบอกว่าอยากเป็นจิตรกรนักวาดรูป เพราะเราชอบวาดรูป ท่านก็บอกเราว่า 'ทำอะไรที่มันมีรายได้มั่นคงสิ' จขกท.เลยบอกว่าอยากเป็นช่างถ่ายรูปถ่ายภาพ เพราะชอบการถ่ายรูปถ่ายวิดีโอ งานตัดต่อ ท่านก็บอกอีกว่า 'เดี๋ยวนี้ทุกคนต่างก็มีกล้องกันเป็นของตัวเอง มีโทรศัพท์มือถือที่ถ่ายรูปได้ ใช่ว่าจะถ่ายภาพงานสำคัญที่มีอยู่ทุกวันเมื่อไหร่' จขกท.เลยเปลี่ยนความคิดว่าอยากเป็นนักบัญชี เพราะได้งานง่าย เงินเดือนน่าจะดี แต่ท่านก็บอกอีกว่า 'ทุกวันนี้บริษัทไหนๆต่างก็มีคอมพิวเตอร์ มีโปรแกรมคำนวนต่างๆแล้ว เราไม่ต้องไปทำอะไรมากก็ได้เเล้ว ลองหาอาชีพที่ลูกจะต้องใช้ความสามารถใช้ความรู้อย่างเต็มที่สิ' ตอนนั้น เราก็เลยบอกไปว่า 'อยากเป็นหมอ' เพราะเราอยากช่วยเหลือคนแล้วอาชีพยังมั่นคงดีอีก ท่านก็เลยบอกเราว่า 'ดีมาก! พ่อดีใจที่ลูกคิดเเบบนี้' ด้วยเหตุผลที่ว่า หมอ นั้นมีอาชีพที่ดีที่มั่นคง ได้ช่วยเหลือคนได้ทำบุญ นั่นคือความคิดของพ่อ ทำให้เราตั้งเป้าหมายมาเสมอว่า 'อยากเป็นหมอ' แต่การจะเป็นหมอนั้นมันช่างยากลำบาก เรียนอย่างหนัก และ เครียดมากๆ ต้องใช้ทั้งความขยัน ความจำ ความรับผิดชอบ ความเสียสละ สำนึกในหน้าที่ เพราะเป็นอาชีพที่ต้องเดิมพันด้วยชีวิตของคนที่เราต้องรักษา แต่นั่นก็ทำให้ชีวิตหมอนั้นรุ่งเรืองและมีค่าตอบเเทนสูง เพราะการช่วยเหลือชีวิตคนนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องทำงานอย่างหนักเพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ แต่ก็เป็นอาชีพที่น่าชื่นชมและน่าเคารพเป็นอย่างยิ่ง และนั่นทำให้เราต้องกลับมาถามตัวเองแทนว่า "อยากเป็นหมอจริงๆหรอ?" จนตอนนี้เราเองก็ขึ้น ม.3แล้ว ใกล้จะถึงเวลาที่ต้องตัดสินชีวิตเลือกสายการเรียนที่เราต้องการจะทำในอนาคต แต่เราก็ยังคงถามตัวเองอยู่เสมอว่า "อยากจะเป็นหมอจริงๆใช่มั้ย" ทำให้เราย้อนกลับไปดูครอบครัวของตัวเอง เราเองก็เป็นลูกคนเดียว มีพ่อเเม่ที่เมื่อตอนท่านแก่เฒ่าเราต้องดูแล หากเราเลือกดำเนินชีวิตไม่ดีก็ไม่มีใครสามารถช่วยเราได้ ดังนั้น ต่อให้ตอนนี้เรายังไม่แน่ใจกับคำถามและคำตอบของตัวเองในตอนนี้ แต่เราเชื่อว่าอนาคตที่เราต้องตัดสินด้วยตัวเอง ต่อให้พ่อแม่หรือใครก็ตามมากำหนดชีวิตให้ ยังไงซะชีวิตก็ต้องดำเนินตามสิ่งที่เราต้องการ บางที "หมอ" ก็อาจจะไม่ใช่อาชีพที่ดีที่สุดสำหรับเรา แต่อาจจะดีที่สุดสำหรับใครที่คาดหวังให้เราได้เป็น
ถ้าให้ถามตอนนี้ว่ายังคง "อยากเป็นหมอจริงๆใช่มั้ย" คงตอบได้แค่ว่า แล้วอาชีพนี้มันไม่ดีตรงไหนล่ะ มันเป็นอาชีพสำหรับคนที่ขยันและมีความพยายาม มีความตั้งใจ มีความรับผิดชอบที่จะช่วยเหลือคน มีความมั่นคง ได้ช่วยเหลือคนไม่ทำร้ายใคร เป็นอาชีพของคนเก่งและคนดีที่น่ายกย่อง
++แล้วคุณล่ะ อาชีพไหนกันที่คุณอยากเป็น? และพ่อแม่อยากให้เป็น? ++