เป็นคนศาสสนาพุทธ และตั้งใจทำดีมาตลอด ไม่เอารัดเอาเปรียบใคร ไม่พูดจาให้ใครเดือดร้อน ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี และโลกก็ไม่ได้สวยจนไม่ทันคน  แต่ในห้วงชีวิตช่วงนี้มีคนพยายามแข่งขันและมองเราเป็นศัตรูมาตั้งแต่แรกรู้จักกัน เราก็พยายามเฉยเพราะมันต้องมีงานหลายๆอย่างที่ต้อง due กัน  พอร่วมงาน(เรียน)กันทำให้ต้องปฎิสัมพันธ์กันและเกิดความขัดแย้งกันขึ้น  เขาเอาเราไปพูดในทางเสียหาย คนที่รู้จักเราเขาก็รู้ดีว่าอะไรเป็นไง แต่เราไม่ใช่คนที่จะกว้างขวางและพูดสัมพันธ์กะคนอื่นเก่งแบบต่างกลุ่มก็สนิทเป็นพวกๆ  คนที่เป็นไทยเฉยก็ฟังเรื่องราวและก็เข้าใจว่าอดพูดอดวิจารณ์ไม่ได้  
    เราเองตอนนี้อายุ 25 ไม่ค่อยเชื่อเรื่องเบญจเพส แต่ก็ไม่เคยประมาทในชีวิต แม่พาเราไปสะเดาะเคราะห์ ทำบุญ เราก็ไปเพราะเคยศรัทธาในการทำดีได้ดี แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ แบบที่เคยมีอุดมการณ์เลย เขาพูดเบี่ยงประเด็นให้เราดูชั่วมาก ดูไม่มีความเป็นคนเอาเสียเลย มีคนที่เคยเจอแบบเราในรุ่นมาแล้วสี่คน แต่ละคนดูภาพลักษณ์แย่มากๆเหมือนกัน ซึ่งพอได้รู้จักก่อนหน้านี้จริงๆ น้องเขาเป็นคนดีคนนึง แต่น้องเขาก็บอกว่าหนูต้องเงียบเพราะหนูสู้เขาไม่ได้ หนูพูดไม่เก่งและสร้างภาพให้คนกลัวไม่เก่งเท่าเขา
     เขาเป็นคนด่าคนเก่งมาก ไม่พอใจใครเขาก็ด่าออกเฟส ซึ่งในรุ่นไม่มีใครเป็นแบบนี้ มีคนเงียบส่วนใหญ่และแบ่งออกเป็นกลุ่มๆ กลุ่มเราเป็นกลุ่มค่อนข้างเรียบร้อยและตลก คนในกลุ่มไม่มีใครหืออือสักคน เราเป็นคนเรียบร้อยแต่ก็ยืนในความคิดตัวเองและกล้าแสดงความคิดเห็น ยอมรับในผลของการตัดสินส่วนรวม แต่พอผลออกมาไม่เป็นตามที่คนๆนั้นต้องการ เขาก็เอาเราไปพูดจนเราดูเน่ามาก
     ตอนนี้เราไม่เชื่อในกฎแห่งกรรมเลย พูดเลย เขาได้ดีแล้วเราได้อะไร ได้ภาพลักษณ์ที่เน่า ดูไม่มีที่ยืนงั้นหรอ มีคนบอกว่าสักวันนึงกรรมก็สนอง กรรมมันหน้าตาเป็นแบบไหน ทำดีไม่เห็นได้ดี ในรุ่นที่เจอเขาด่าใส่ร้ายแบบเราก็ดูแย่เหมือนเราพอกัน
      กรรมมันอาจไม่มีจริงก็ได้นะ เป็นแค่สิ่งที่มุนษย์สร้างขึ้นมาในมโนภาพเพื่อให้คนเกรงกลัวการทำชั่วแค่นั้นเอง