เมื่อปีที่แล้วผมพึ่งเข้าทำงานที่แห่งหนึ่ง ที่นั่นมีพี่ผู้หญิงคนนึงที่คอยดูแลเอาใจใส่ แรกๆก็มองว่าน่ารำคาญ แต่ที่จริงแล้วพี่ผู้หญิงคนนี้มีนิสัยเป็นแบบนี้ น่ารัก เอาใจใส่คนอื่นมากกว่าตัวเองด้วยซ้ำ ต่อมาได้มีโอกาสคุยกันผ่านไลน์กับโทรศัพท์พูดคุยกันรู้จักกันมากขึ้น ทั้งๆที่พี่เค้าอายุเกือบๆสี่สิบแล้ว แต่เราเพิ่งอายุยี่สิบปลายๆ กลับคุยกัยถูกคอ เข้าใจกัน แต่เราก็ต้องระวังการกระทำไม่ให้คนอื่นรู้เพราะจริงๆพี่เค้ามีครอบครัวแล้ว แต่เป็นครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์(ไม่ขอให้เหตุผล แต่พี่เค้าไม่มีความสุขในชีวิตคู่เลย) เราทั้งสองมีความรู้สึกที่ดีต่อกันถึงขั้นรักกันอย่างไม่มีเหตุผล แต่ตอนนี้รู้สึกเหมือนว่าวันใดวันนึงพี่เค้ากับแฟนที่แต่งงานกันแล้วกลับมาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ผมคงจะต้องทำใจและยอมรับมัน ผมควรตัดสินใจไปต่อหรือควรจะหยุดความสัมพันธ์ตรงนี้ลง เพื่อที่จะให้ความเจ็บปวดน้อยลงเมื่อวันนั้นมาถึง แต่ความรู้สึกตอนนี้ได้คุยกันมากเท่าไหร่ ยิ่งคิดถึง ยิ่งหลงรัก ยิ่งห่วงใย แม้ปลายทางของรักครั้งนี้ไม่มีจุดจบร่วมกัน เราอยู่อย่างเส้นขนาน ไม่ว่าจะโหยหากันอย่างไร รักกันแค่ไหน เส้นขนานก็ไม่มีทางมาบรรจบกัน เราขอแค่ได้รักพี่เค้า ได้คิดถึง และห่วงใยไปเรื่อยๆ แม้ต้องแลกกับความรู้สึกผิด และความเจ็บปวด