ตามหัวข้อนะคะ
เราเพิ่งเปิดเทอมใหม่ แล้วมีการเปลี่ยนห้องคะ พอเปลี่ยนห้องแล้วในห้องไม่มีเพื่อนสนิท...ถึงจะมีคนจากห้องเดียวกัน แต่ก็ไม่ใช่คนที่เราจะคุยได้แบบลื่นไหล
และ 90% ของเพื่อนในห้องเป็นคนที่ไม่คุ้นหน้าเลยสักคน ขนาดตอน ม.4 ยังรู้สึกแย่ไม่เท่าตอนนี้เลย
บางทีเรารู้สึกตัวเองมนุษยสัมพันธ์แย่ด้วย เป็นคนพูดไม่ค่อยเก่ง แต่ยิ้มง่าย เลยใช้จุดนี้ทดแทนส่วนที่พูดไม่เก่งมาตลอด
รู้สึกเหนื่อยแปลกๆด้วยเหมือนตัวเองนิสัยเสียด้วย เป็นพวกเข้าใจความรู้สึกคนอื่นนะ แต่ไม่รู้จะแสดงออกยังไง
ถึงบางทีบอกว่าเป็นเพื่อนกัน ต้องทำอย่างนี้ๆ...ซึ่งเรารู้สึกว่าถ้าเราทำจริงๆมันก็ไม่ใช่ตัวเรา และถ้าไม่ทำก็จะเข้ากับเพื่อนไม่ได้
เราไม่ใช่พวกจะเข้าชุมนุมเลือกวิชาเรียนเพิ่มเติมเหมือนเพื่อนด้วยสิ เราชอบเข้าที่ตัวเองชอบและสนใจมากกว่า
เวลาทำการบ้าน เราก็ไม่ใช่พวกจะช่วยจดแทนเพื่อนได้ [ลายมือเราไม่สวย+การบ้านเราก็เยอะอยู่แล้ว จะให้ช่วยอยู่เหรอ = =]
แต่ถ้าเป็นงานกลุ่ม เราจะยอมเพื่อนหมดคะ และช่วยทำเต็มที่ [จนบางครั้งถูกให้ทำคนเดียว O O''..]
แถมเราไม่ใช่พวกจะเข้าหาใครด้วย...ถ้าคุยก็คุยกับแค่เพื่อนที่รู้จักจริงๆ T_T อารมณ์แบบเหมือนคนหยิ่งแหละคะ ไม่[ค่อย]ทักใครก่อน ;w;...
ในชีวิตจริงยิ่งเป็นคนคุยไม่เก่งอยู่แล้ว ในเฟชก็ไปกันใหญ่ คุยแต่กับคนต่างจังหวัดที่มีงานอดิเรกเหมือนกัน
รู้สึกเหนื่อยใจจริงๆ...;-;
ไม่รู้มีแต่เรารึเปล่าที่เป็นคนแบบนี้ T T...
พยายามปรับตัวนะคะ แต่รู้สึกเหมือนยิ่งปรับยิ่งรู้สึกแย่เอง
---------------------
ความจริงอยากใส่ในกระทู้สนทนา แต่ยังไม่ยืนยันสมาชิค ขอเป็นถามกันละกัน ;w;