ผมมองเห็นเธอเดินเข้ามาโรงเรียนผมมีความสุขมากที่ได้เห็นหน้าเธอ(ไม่ค่อยมาโรงเรียน) ผมยิ้มหวานสักพักเธอมองมาผมไม่กล้าสบตาเขินอายแล้วก็วิงหนีไป บางครั้งเธอเดินตรงมาอแค่เดินผ่านๆๆผมกลับเขินอายต้องเดินอ้อมไปไกล ผมอยู่ห้องเรียนเดียวกับเธอ มองมักจะก้มนอนไปกับโต๊ะแล้วมองผ่านหน้าเพื่อนที่อยู่ข้างๆๆโดยใช่ช่องระหว่างแขนเสื้อมองหน้าเธอเหมือนเธอจะรู้ มีความสุขมากฟินเลย แต่ไม่กล้าเข้าไปคุยด้วย พอทำใจกล้าหน่อยกลับล้มเหลวผมเรียกเธอกลับไม่ได้ยิน(เธอใส่หูฟัง) เห้อๆๆๆ ที่แย่กว่าคือตอนนี้ผมขึ้นปี1กว่าจะเปิดเทอมก็สิงหาโน้น ผมไม่ได้ข่าวของเธอเลย แย่กว่านั้นผมยังไม่รู้เลยว่าเธอเรียนต่อที่ไหน ผมได้แต่คิดถึงเธอ #แบบนี้ผมต้องทำยังไงครับ?