"มืด....สว่าง" (กลบท...รักร้อย)

หาใครหนอ หนอใคร ไว้เป็นเพื่อน
ช่างแชเชือน เชือนแช แท้จริงเอ๋ย
มองรอบข้าง ข้างกาย ชายไร้เชย
ไม่เหมือนเคย เคยกาล ผ่านนานมา
        เหมือนดวงดาว ดาวเดือน เยือนสว่าง
        เคยพราวพร่าง พร่างระยิบ พริบทั่วฟ้า
        ไม่กี่วัน วันนั้นคลาย หายกับตา   
        มวลเมฆมา มาบังบด ลดแสงลง
ให้ฟ้าครึ้ม ครึ้มเทา เซาซึมทั่ว
มืดหมอกมัว มัวหมองใจ ไม่ประสงค์
รำพันพึง พึงคะนึง ซึ่งให้ปลง
มีมืดคง คงสว่างกลับ สลับกัน.