ปัญหาที่น่ากลัวกว่าสภาวะคอรัปชั่นคือ สภาวะเกียร์ว่าง 3 ไม่มี ได้แก่  ไม่มีผลงาน ไม่มีเจ้าภาพ ไม่มีคนรับผิดชอบ
1.ไม่มีผลงาน  คือ ไม่ต้องทำอะไรเลย คือไม่มีความผิด  ไม่พัฒนาไม่เป็นไร  ทำมากยิ่งผิดมาก
หน่วยงานต่างๆจะไร้ประสิทธิภาพมากขึ้น ต่อไปจะให้อนุมัติอะไร  ก็ขอให้ได้เงินให้คุ้มค่าเสี่ยงถึงจะทำ

2.ไม่มีเจ้าภาพ
แย่แค่ไหนก็ไม่ล้มละลาย  เพราะไม่ต้องหาเงินเอง รอเบิกงบ  ใช้หมดก็เติมเงินใหม่  
ควรแยกงบ ตามหน่วยงาน จังหวัดไหนพัฒนา มีประสิทธิภาพควรได้เยอะขึ้น
ถ้าหน่วยงานไหน จังหวัดไหนไม่พัฒนา ก็ให้กู้เงินหน่วยงานอื่น จังหวัดอื่น พอพัฒนาแล้วค่อยใช้เงินคืน  
ถ้าไม่พัฒนาอีกก็ให้หน่วยงานอื่น เทคโอเวอร์ไป
ผลคือหน่วยงานต่างๆ จะหวงแหนเงิน และใช้อย่างคุ้มค่ามากขึ้น ถ้าไม่อยากให้องค์กรตนเองล้มละลาย

3.ไม่มีคนรับผิดชอบ
ทำผิดไม่มีคนรับผิดชอบ   บางงานเค้าตั้งราคาทั้งโครงการถูกกว่าเพื่อจะประมูลได้   แล้วตั้งราคางวดแรกให้ได้กำไรสูงๆ พองวดแรกเสร็จ เบิกเงินงวดแรก จากนั้นก็ทิ้งงาน  ล้มบริษัท หาคนผิดไม่ได้  จะเห็นว่าโครงการที่สร้างไม่เสร็จนั้นเสียหายมากกว่า ถ้างวดแรกเสียไปแล้ว 15%แย่กว่าคอรัปชั่น 15% แล้วสร้างเสร็จ เพราะเสียเงินเท่ากันและเสียโอกาสใช้งาน จะมาสร้างใหม่ก็ยากขึ้น

จะเห็นได้ว่าผลจากการเกียร์ว่าง กลายเป็นการสนับสนุนคอรัปชั่นด้วย  ไม่ใช่ว่าเกียร์ว่างแล้วจะลดคอรัปชั่นได้